Oczom zdumionej publiczności
Gdy ukazała się w teatrze
Nie była w pełni w moim typie
Ale lubiłem na nią patrzeć
Szczególnie, kiedy w pierwszym akcie
W tej scenie z długowłosym chłopcem
I z młodym w kasku robotnikiem
Jak byśmy byli w Europie
Pstrymi barwami swych plakatów
Zdobiła ulic naszych szarość
Jakbyśmy byli w Europie
Bez krwi i szminki, makijażu
Zmęczyły mnie szczególnie próby
Nie można ciągle żyć w teatrze
I żyłem znowu trochę z boku
I tak jak zwykle bez pieniędzy
Szczególnie raził mnie jej język
Nie była w pełni w moim typie
I żyłem znowu trochę z boku
I tak jak zwykle bez pieniędzy
Nie była w pełni w moim typie
Ale lubiłem to, że jest
Trochę złośliwie ją nazwałem
Sentymentalna Panna S
Gdy zniknął długowłosy chłopiec
Na scenie zjawił się urzędnik
A na widowni coraz częściej
Chłopcy z resortu spraw wewnętrznych
I robiło się coraz duszniej
I robiło się coraz ciaśniej
I z kątów wpełzła w pierwsze rzędy
Swołocz w mundurach różnej maści
I żyłem trochę z boku
Kiedy najlepsi przegrywali
Mówiłem cóż, nie lubią gwiazdy
Tych, którzy je wylansowali
I byłem głupi tak jak inni
Wciąż tylko bojąc się jednego
Że mogą przerwać przedstawienie
Sąsiedzi z kraju ościennego
Nie był potrzebny żaden sąsiad
Rodzimej dosyć jest kanalii
Aby przypomnieć nam na zawsze
Że nie jesteśmy w Portugalii
Aby przypomnieć nam raz jeszcze
Że może Polak do Polaków
Że nie jesteśmy w Portugalii
Że to nie rewolucja kwiatów
Tak więc zgwałcono ją w teatrze
Z częścią zdziwionej wciąż widowni
I zostaliśmy bez niej smutni
I jeszcze jakby bardziej głodni
A teraz szukam jej po mieście
I tęsknię za nią jak idiota
I choć surowo zabronione
Maluje imię jej na płotach
I listy piszę jej ulotne
Na czarnych bębnach powielacza
Gdy sztuka wróci na afisze
Zagramy ją inaczej
I piszę wracaj jak najprędzej
Wracaj najprędzej jak się da
Czekam jak zwykle bez pieniędzy
Sentymentalny JKK
Gdy ukazała się w teatrze
Nie była w pełni w moim typie
Ale lubiłem na nią patrzeć
Szczególnie, kiedy w pierwszym akcie
W tej scenie z długowłosym chłopcem
I z młodym w kasku robotnikiem
Jak byśmy byli w Europie
Pstrymi barwami swych plakatów
Zdobiła ulic naszych szarość
Jakbyśmy byli w Europie
Bez krwi i szminki, makijażu
Zmęczyły mnie szczególnie próby
Nie można ciągle żyć w teatrze
I żyłem znowu trochę z boku
I tak jak zwykle bez pieniędzy
Szczególnie raził mnie jej język
Nie była w pełni w moim typie
I żyłem znowu trochę z boku
I tak jak zwykle bez pieniędzy
Nie była w pełni w moim typie
Ale lubiłem to, że jest
Trochę złośliwie ją nazwałem
Sentymentalna Panna S
Gdy zniknął długowłosy chłopiec
Na scenie zjawił się urzędnik
A na widowni coraz częściej
Chłopcy z resortu spraw wewnętrznych
I robiło się coraz duszniej
I robiło się coraz ciaśniej
I z kątów wpełzła w pierwsze rzędy
Swołocz w mundurach różnej maści
I żyłem trochę z boku
Kiedy najlepsi przegrywali
Mówiłem cóż, nie lubią gwiazdy
Tych, którzy je wylansowali
I byłem głupi tak jak inni
Wciąż tylko bojąc się jednego
Że mogą przerwać przedstawienie
Sąsiedzi z kraju ościennego
Nie był potrzebny żaden sąsiad
Rodzimej dosyć jest kanalii
Aby przypomnieć nam na zawsze
Że nie jesteśmy w Portugalii
Aby przypomnieć nam raz jeszcze
Że może Polak do Polaków
Że nie jesteśmy w Portugalii
Że to nie rewolucja kwiatów
Tak więc zgwałcono ją w teatrze
Z częścią zdziwionej wciąż widowni
I zostaliśmy bez niej smutni
I jeszcze jakby bardziej głodni
A teraz szukam jej po mieście
I tęsknię za nią jak idiota
I choć surowo zabronione
Maluje imię jej na płotach
I listy piszę jej ulotne
Na czarnych bębnach powielacza
Gdy sztuka wróci na afisze
Zagramy ją inaczej
I piszę wracaj jak najprędzej
Wracaj najprędzej jak się da
Czekam jak zwykle bez pieniędzy
Sentymentalny JKK
×
![]()
