Błogosławię zło na ekranie niebieskim,
Mój intymny kontakt z istotą gatunku.
Widzę i osądzam, jak Stwórcy namiestnik,
Taniec śmierci, zdrady, gwałtu i rabunku.
W naturalnych barwach, w dowolnym języku,
Z dźwiękiem tak klarownym, jak klarnet Mozarta,
Sięgam po wieczorną porcję krwi i krzyku,
Stamtąd, gdzie akurat ginie trzystu Spartan.
Nie brak mi współczucia, wzburzam się i wzruszam;
Stwierdzam z satysfakcją, że doznałem szoku;
Niby balon szlochu kształt zyskuje dusza,
Łzawią mi paprochy uczuć w chłodnym oku.
A na co dzień, w życiu - przydarza się rzadko,
Żeby rzecz, co wstrząsa - ujrzeć jak na dłoni,
A gdy już się uda świadkiem być wypadku -
Dźwięki ktoś zagłuszy, widok ktoś przysłoni.
Zaś ekran niebieski szczegóły powtarza
Krwiście bezlitosne zbliżenia w zwolnieniach,
Chociaż w każdej chwili może je wymazać
Palcem tknięty pilot - podczerwień sumienia.
Mój intymny kontakt z istotą gatunku.
Widzę i osądzam, jak Stwórcy namiestnik,
Taniec śmierci, zdrady, gwałtu i rabunku.
W naturalnych barwach, w dowolnym języku,
Z dźwiękiem tak klarownym, jak klarnet Mozarta,
Sięgam po wieczorną porcję krwi i krzyku,
Stamtąd, gdzie akurat ginie trzystu Spartan.
Nie brak mi współczucia, wzburzam się i wzruszam;
Stwierdzam z satysfakcją, że doznałem szoku;
Niby balon szlochu kształt zyskuje dusza,
Łzawią mi paprochy uczuć w chłodnym oku.
A na co dzień, w życiu - przydarza się rzadko,
Żeby rzecz, co wstrząsa - ujrzeć jak na dłoni,
A gdy już się uda świadkiem być wypadku -
Dźwięki ktoś zagłuszy, widok ktoś przysłoni.
Zaś ekran niebieski szczegóły powtarza
Krwiście bezlitosne zbliżenia w zwolnieniach,
Chociaż w każdej chwili może je wymazać
Palcem tknięty pilot - podczerwień sumienia.
envoyé par Krzysiek Wrona - 6/8/2014 - 13:26
Langue: italien
Versione italiana (filologica) di Krzysiek Wrona
leggermente rivista dallo staff delle CCG ma complimenti a Krzys!
6 agosto 2014
leggermente rivista dallo staff delle CCG ma complimenti a Krzys!
6 agosto 2014
STO BENEDICENDO IL MALE...
Sto benedicendo il male sullo schermo celeste,
Il mio contatto intimo con l’essenza della specie.
Vedo e giudico, come se fossi un vicario del Creatore,
La danza della morte, della fellonia, della violenza e del saccheggio.
A tinte naturali, in qualunque lingua,
Con il suono così chiaro, come il clarinetto di Mozart,
Attingo alla serale dose di sangue e di scalpore,
Dal luogo in cui periscono proprio adesso trecento Spartani.
Non mi manca compassione, mi sdegno e mi commuovo;
Sto constatando con soddisfazione, che ho subito uno shock;
L’anima consegue la forma di un pallone di pianto convulso,
Mi lacrimano i granellini dei sentimenti nell’occhio freddo.
Ma quotidianamente, nella vita – succede di rado,
di vedere chiaramente qualcosa di sconvolgente,
E anche nel caso si riesca ad essere testimone di un incidente –
Qualcuno sovrasta i suoni, un altro copre la visuale.
Invece lo schermo celeste ripropone i particolari
Sanguinosamente spietati primissimi piani in moviola,
Anche se in ogni momento li può cancellare
Il telecomando toccato con dito – l’infrarosso della coscienza.
Sto benedicendo il male sullo schermo celeste,
Il mio contatto intimo con l’essenza della specie.
Vedo e giudico, come se fossi un vicario del Creatore,
La danza della morte, della fellonia, della violenza e del saccheggio.
A tinte naturali, in qualunque lingua,
Con il suono così chiaro, come il clarinetto di Mozart,
Attingo alla serale dose di sangue e di scalpore,
Dal luogo in cui periscono proprio adesso trecento Spartani.
Non mi manca compassione, mi sdegno e mi commuovo;
Sto constatando con soddisfazione, che ho subito uno shock;
L’anima consegue la forma di un pallone di pianto convulso,
Mi lacrimano i granellini dei sentimenti nell’occhio freddo.
Ma quotidianamente, nella vita – succede di rado,
di vedere chiaramente qualcosa di sconvolgente,
E anche nel caso si riesca ad essere testimone di un incidente –
Qualcuno sovrasta i suoni, un altro copre la visuale.
Invece lo schermo celeste ripropone i particolari
Sanguinosamente spietati primissimi piani in moviola,
Anche se in ogni momento li può cancellare
Il telecomando toccato con dito – l’infrarosso della coscienza.
envoyé par Krzysiek Wrona - 6/8/2014 - 16:30
×
![]()
Testo e musica di Jacek Kaczmarski
Sulla musicassetta "Pochwała łotrostwa" [1997]
Il testo da http://www.kaczmarski.art.pl/index.php