Text von Joseph Wulf. Geschrieben 1943 in Oświęcim / Auschwitz III
זונענשטראַלן לײַכטן, װאַרמען, [1]
מענטשן־גופֿים קינד און אַלט,
און מיר דאׇ אײנגעשלאׇסן
אונדזער האַרץ איז דאׇך נישט קאַלט.
נשמות פֿלאַמען װי די זון אַלײן.
רײַסן, ברעכן טראׇץ דער פּײַן
װײַל עס פֿלאַטערט שױן אׇט די פֿאׇן
פֿון דער פֿרײַהײַט װאׇס קומט אׇן.
שנײַען װײַס פֿאַלן שטיל און זאַנפֿט
אױף די שװאַרצע װעלט װאׇס איז שלעכט.
און מיר דאׇ אײנגעשלאׇסן
װאַכן װי שטערנען אין די נעכט.
נשמות פֿלאַמען װי די זון אַלײן.
רײַסן, ברעכן טראׇץ דער פּײַן
װײַל עס פֿלאַטערט שױן אׇט די פֿאׇן
פֿון דער פֿרײַהײַט װאׇס קומט אׇן.
×
![]()
Mentshn-gufim kind un alt,
Un mir do ayngeshlosn
Undzer harts iz dokh nisht kalt.
Neshomes flamen vi di zun aleyn
Raysn, brekhn trots der payn
Vayl es flatert shoyn ot di fon
Fun der frayhayt vos kumt on.
Shnayen vays faln shtil un zanft
Oyf di shvartse velt vos iz shlekht.
Un mir do ayngeshlosn
Vakhn vi shternen in di nekht.
Neshomes flamen vi di zun aleyn
Raysn, brekhn trots der payn
Vayl es flatert shoyn ot di fon
Fun der frayhayt vos kumt on.