Wat brengt de twintigst’ eeuw ons mede?
Er wordt gezegd een nieuwe tijd.
Maar in de plaats van wereldvrede
voert men gedurig oorlogsstrijd.
’t Kanon breekt los langs alle oorden
en smacht in tranen van verdriet;
’t zijn broeders die elkaar vermoorden,
’t is mensenbloed dat men ov’ral ziet.
Met woest geweld, wordt neergeveld
met ganse scharen werkmanszonen
die stierven op het oorlogsveld
ver van de plaats waar hun ouders wonen.
De trommel slaat, trompetten klinken,
al de machienen vallen stil.
De sabels kletteren en blinken
maar zeg toch eens: voor welken gril
moeten wij thans ons dorp verlaten?
Ja, vader, moeder, vrouw en kind?
Om ver in afgelegen staten
te sterven waar niemand u mint.
Met woest geweld, wordt neergeveld
met ganse scharen werkmanszonen
die stierven op het oorlogsveld
ver van de plaats waar hun ouders wonen.
Zegt eens, mijn liefste kameraden
als wij allen ten strijde gaan:
hebben die andere soldaten
ons eens het minste kwaad gedaan?
Welneen, ’t zijn immers onze broeders,
zij lijden ook aan zielesmart
want zij ook hebben vaders, moeders,
waarom dien haat toch in ons hart?
Beperkt ’t geweer, staakt het kanon,
want het is vrede dat we wensen,
weg met den oorlog, ’t wrede woord,
want broeders, wij zijn toch allen mensen.
Er wordt gezegd een nieuwe tijd.
Maar in de plaats van wereldvrede
voert men gedurig oorlogsstrijd.
’t Kanon breekt los langs alle oorden
en smacht in tranen van verdriet;
’t zijn broeders die elkaar vermoorden,
’t is mensenbloed dat men ov’ral ziet.
Met woest geweld, wordt neergeveld
met ganse scharen werkmanszonen
die stierven op het oorlogsveld
ver van de plaats waar hun ouders wonen.
De trommel slaat, trompetten klinken,
al de machienen vallen stil.
De sabels kletteren en blinken
maar zeg toch eens: voor welken gril
moeten wij thans ons dorp verlaten?
Ja, vader, moeder, vrouw en kind?
Om ver in afgelegen staten
te sterven waar niemand u mint.
Met woest geweld, wordt neergeveld
met ganse scharen werkmanszonen
die stierven op het oorlogsveld
ver van de plaats waar hun ouders wonen.
Zegt eens, mijn liefste kameraden
als wij allen ten strijde gaan:
hebben die andere soldaten
ons eens het minste kwaad gedaan?
Welneen, ’t zijn immers onze broeders,
zij lijden ook aan zielesmart
want zij ook hebben vaders, moeders,
waarom dien haat toch in ons hart?
Beperkt ’t geweer, staakt het kanon,
want het is vrede dat we wensen,
weg met den oorlog, ’t wrede woord,
want broeders, wij zijn toch allen mensen.
×
![]()
