Paul Verlaine: Chanson d’automne

	Versione italiana di Stefano Castelli
AŬTUNA KANTO La velk-sezon' per violon' ĝemo-sona vundas ĉe l' kor' min per langvor' monotona. Sufoke nun kaj pale, dum tintoj horaj, memoras mi kaj ploras pri tagoj foraj. Mi vagas, jen zigzagas en vento forta kun svena fal', simile al branĉo morta.	I lunghi singhiozzi Dei violini D'autunno Mi feriscono il cuore Con un languore Monotono Tutto affannato E pallido Quando suona l'ora E mi ricordo i vecchi tempi E piango E mi lascio Al vento oscuro Che mi trascina Di qua e di la Come la Foglia morta