Generale
Francesco De GregoriVersione nella parlata di Casatenovo Briànza di Lele de Casanöv Quèsta è ... | |
GENERALO | GENERAL |
Generalo, el trans la monteto alvenas nokto murda sen kompato; sur tiu kampo, jen kamparanino: sunsubire kurba, ŝajnas ŝi infano kvindekjaraĝa kaj patrin' kvinfila pro la naskado kuniklostila; sed la milito la filojn prenis, ili ne plu revenis. | Generàl a pùns de chèl brìcch là (1) a gh’è la nòcc fùsca e asasìna e in mèzz al praa a gh’è una paisanóta dubiàda söl tramùnt, la pàr ‘na tusetìna de cinquànt’ann e de cìnch bagàj, vegnüü al muund cumpàgn di cunìli partii al muund cumpàgn de suldaa che gh’hann amò de turnà |
Generalo, jen ĉe la stacio la trajn' portinta nin al sunradio: vidu, ĝi ne haltas, eĉ ne plu por pisi; oni celas hejmen kun dezir' forgesi ke milito belas malgraŭ ĉiu vundo, ke ni denove kantos laŭ la mondo, ni plu deĵoros kaj la flegistinoj plu kun ni amoros. | Generàl a pùns de la stazióm. (2) te ‘l védet ul trènu che ‘l menàva al zuu (3) el fa pö fermàtt no gna’ per pisà se va drézz in vèrs cà sènza pö pensà (4) che la guèra l’è bèla anca se la fa del maa (4) che turnarèmm amò a cantà e a fàmm fà l’amuur, l’amuur di infermieer. |
Generalo, la milit' finiĝis, malamiko venkiĝis, foriris, forfuĝis. Ne plu estas homoj nun trans la monteto, sed nur pinaj pikiloj kaj silento kaj fungoj bonaj por tuj manĝi, bonaj por preparo de funga saŭco je l' kristnaska festaro, kiam la infanoj ne enlitiĝemas kaj protestas per ploro. | Generàl la guèra l’è finìda ul nemìs l’è scapaa, l’èmm vengiüü, l’èmm batüü dedree de chèl brìcch a gh’è pö nisön dumè i göcc (5) di pén e silènzi e fùnc (5) bóm de majà e bóm de fà secà de fà nà in pùcia quànd che ‘l vègn Natàl quànd i bagaétt e piàngen e a durmé e vören mia nà. |
Generalo, la surbrustaj steloj vere ŝajnas larmoj sur la haŭto brilaj: ĉu ili sencas tra l' bru' de tiu ĉi vagono? Ĝi plenas nur je la duono kaj ĝi rapidas al la reveno. Post du minutoj la mateno, preskaŭ hejmo kaj preskaŭ amo. | Generàl chij cìnch stèj ché chij cìnch gutóm ché sö la mia pèll ‘se vören dé dènt in del frecàss de chèl trènu ché che l’è mèzz voeuj (6) e mèzz pièn e ‘l córr a svèlt in vèrs ul turnà indree, in tra düü minött l’è quàsi scià ‘l dé, l’è quàsi scià la cà l’è quàsi scià l’amuur |
(2) preceduta dalla ó la lettera “N” si pronuncia “M”: normalmente si scriverebbe stazión.
(3) la parola zuu = sole, normalmènte si scriverèbbe suu o sû che sono le forme più classiche: comunque sia scritto la “S” preceduta da una consonante si legge quasi sempre come “Z” dolce
(4) i finali dei verbi ( are e ire) si pronunciano troncati, mentre gli infiniti si pronunciano con vocali lunghe trascritte come doppie, o sovrastate del simbolo ˆ . Il finale ere cambia a seconda del verbo
(5) si scriverebbero gögg e fùng: la “G” finale si legge “C” cosi come “GH” si legge “CH” ma se sono seguiti da una consonante si legge come “I”: làgh si legge làch, mentre làgh de Còmm si legge: lai de Còmm
(6) oeu si pronunciano come la “O” del francese bleu: in termine tecnico mi pare si chiami o turbata aperta; mentre la “Ö” dovrebbe chiamarsi o turbata chiusa