W Buchenwaldzie smętnie szumią drzewa
Serce moje wciąż kołysze żal
Dusza cicho mknie, z tęsknoty śpiewa
Do ojczyzny lecąc z wichrem w dal
Gdzie żeś ziemio, gdzie żeś kraju miły?
Użyźniony synów twoich krwią
Twe przydrożne krzyże i mogiły
Co dzień widzę, co noc mi się śnią
Twoje lasy, którymi wzywasz, bajały
Twe potoki pieśń pisały mi
Obce wokół mnie dziś sterczą skały
Zimne niebo z losu mego drwi
Wietrze, zabierz z sobą mą piosenkę
Do rodzinnych polskich wiejskich chat
Przy kominku śpiewaj moją mękę
Wspomnij więźnia w świecie drutów, krat.
Serce moje wciąż kołysze żal
Dusza cicho mknie, z tęsknoty śpiewa
Do ojczyzny lecąc z wichrem w dal
Gdzie żeś ziemio, gdzie żeś kraju miły?
Użyźniony synów twoich krwią
Twe przydrożne krzyże i mogiły
Co dzień widzę, co noc mi się śnią
Twoje lasy, którymi wzywasz, bajały
Twe potoki pieśń pisały mi
Obce wokół mnie dziś sterczą skały
Zimne niebo z losu mego drwi
Wietrze, zabierz z sobą mą piosenkę
Do rodzinnych polskich wiejskich chat
Przy kominku śpiewaj moją mękę
Wspomnij więźnia w świecie drutów, krat.
inviata da Riccardo Venturi - 25/6/2025 - 16:21
Lingua: Italiano
Traduzione italiana / Italian translation / Traduction italienne / Italiankielinen käännös:
Riccardo Venturi, 25-6-2025 16:49
Riccardo Venturi, 25-6-2025 16:49
La mia canzone (A Buchenwald)
Tristi frusciano gli alberi a Buchenwald,
Il mio cuore è ancora scosso dal dolore.
Silente si libra la mia anima, canta di nostalgia
Volando nel vento verso la lontana terra mia.
Dove sei, terra mia? Dove sei, paese amato?
Fecondata dal sangue dei tuoi figli,
Le tue croci, le tue tombe lungo la strada
Le vedo ogni giorno, le sogno ogni notte.
Mi chiami coi tuoi boschi che raccontano fiabe,
I tuoi ruscelli mi hanno scritto una canzone.
Oggi intorno a me si staglian rocce straniere,
Il cielo freddo si fa beffa della mia sorte.
Vento, pòrtati via con te la mia canzone
Nelle case del mio paese natale in Polonia.
Canta del mio tormento accanto al camino,
Ricorda il prigioniero nel mondo di sbarre e reticolati.
Tristi frusciano gli alberi a Buchenwald,
Il mio cuore è ancora scosso dal dolore.
Silente si libra la mia anima, canta di nostalgia
Volando nel vento verso la lontana terra mia.
Dove sei, terra mia? Dove sei, paese amato?
Fecondata dal sangue dei tuoi figli,
Le tue croci, le tue tombe lungo la strada
Le vedo ogni giorno, le sogno ogni notte.
Mi chiami coi tuoi boschi che raccontano fiabe,
I tuoi ruscelli mi hanno scritto una canzone.
Oggi intorno a me si staglian rocce straniere,
Il cielo freddo si fa beffa della mia sorte.
Vento, pòrtati via con te la mia canzone
Nelle case del mio paese natale in Polonia.
Canta del mio tormento accanto al camino,
Ricorda il prigioniero nel mondo di sbarre e reticolati.
×
![]()
Testo e musica / Lyrics and music / Paroles et musique / Sanat ja sävel: Józef Kropiński
KZ-Musik: CD9 (Lieder for baritone and piano) [2008]