Εἶπες, « Θά πάγω σ’ἄλλη γῆ, θά πάγω σ’ἄλλη θάλασσα
Μιά πόλις ἄλλη θά βρεθεῖ, καλλίτερη ἀπ’ αὐτή
Εἶπες, κάθε προσπάθειά μου, μιά καταδίκη εἶναι γραφτῆ
Κι εἴν’ἡ καρδιά μου, σάν νεκρός θαμμένη
Ὁ νοῦς μου ὧς πότε μές στό σπαραγμό αὐτόν θά μένει
Ὅπου τό μάτι μου γυρίσω, ὅπου κι ἄν δῶ
Ἐρείπια μαῦρα τῆς ζωῆς μου βλέπω ἐδῶ
Ποῦ τόσα χρόνια πέρασα καί ρήμαξα καί χάλασα. »
Καινούριους τόπους δέν θά βρεῖς, δέν θἄβρεῖς ἄλλες θάλασσες
Ἡ πόλις θά σ’ἀκολουθεῖ. Στούς δρόμους θά γυρνᾷς
Τούς ἴδιους. Καί στές γειτονιές τές ἴδιες θά γερνᾷς,
Καί μές στά ἴδια σπίτια αὐτά θ’ἀσπρίζεις.
Πάντα στήν πόλι αὐτή θά φτάνεις, γιά τ’ἀλλοῦ - μή ἐλπίζεις.
Δέν ἔχει πλοῖο γιά σέ, δέν ἔχει ὁδό.
Ἔτσι ποῦ τήν ζωή σου ρήμαξες ἐδῶ
Στήν κώχη τούτη τήν μικρή, σ’ὅλη τήν γῆ τήν χάλασες.
Μιά πόλις ἄλλη θά βρεθεῖ, καλλίτερη ἀπ’ αὐτή
Εἶπες, κάθε προσπάθειά μου, μιά καταδίκη εἶναι γραφτῆ
Κι εἴν’ἡ καρδιά μου, σάν νεκρός θαμμένη
Ὁ νοῦς μου ὧς πότε μές στό σπαραγμό αὐτόν θά μένει
Ὅπου τό μάτι μου γυρίσω, ὅπου κι ἄν δῶ
Ἐρείπια μαῦρα τῆς ζωῆς μου βλέπω ἐδῶ
Ποῦ τόσα χρόνια πέρασα καί ρήμαξα καί χάλασα. »
Καινούριους τόπους δέν θά βρεῖς, δέν θἄβρεῖς ἄλλες θάλασσες
Ἡ πόλις θά σ’ἀκολουθεῖ. Στούς δρόμους θά γυρνᾷς
Τούς ἴδιους. Καί στές γειτονιές τές ἴδιες θά γερνᾷς,
Καί μές στά ἴδια σπίτια αὐτά θ’ἀσπρίζεις.
Πάντα στήν πόλι αὐτή θά φτάνεις, γιά τ’ἀλλοῦ - μή ἐλπίζεις.
Δέν ἔχει πλοῖο γιά σέ, δέν ἔχει ὁδό.
Ἔτσι ποῦ τήν ζωή σου ρήμαξες ἐδῶ
Στήν κώχη τούτη τήν μικρή, σ’ὅλη τήν γῆ τήν χάλασες.
×
![]()
