Μονόλογος της Λυσιστράτης
Lakis Lazopoulos & Thiasos / Λάκης Λαζόπουλος & ΘίασοςLingua: Greco moderno
Έχω στολίδια
Ίδια σαν αληθινά
Σε τούτα τα σανίδια
Τα πετώ ξανά
Και μαγικά στρωσίδια
Για κορμάκια φίδια
Του μυαλού ταξείδια
Μακρυνά
Εγώ ακούω
Έχω ψωμάκι φρέσκο
Και κρασί καλό
Κι ό,τι γουστάρεις πέσ’το
Καθαρίζω εγώ
Γιατί φτωχός κι αν είσαι
Τα δεφτέρια κλείσε
Κι έλα όπως είσαι
στο χορό
Μια ζωή ακούω
Εγώ τ’άκουσα όλα
Και δεν τα ξέχασα
Εσείς μόνο ξεχνάτε
Αχ! Ο πόλεμος
Είναι συνήθεια βάρβαρη
Ξεχνώ ξεχνάς ξεχνάμε
Σε τούτη τη ζωή
Μονάχοι περπατάμε
Εκείνα που περνάμε
Τα ξέπλυνε η βροχή
Ξεχνώ ξεχνάς ξεχνάμε
Γυρεύοντας θεό
Με ψέματα κρατάμε
Το μέλλον που τραβάμε
Να φτάσει ζωντανό
Ξεχνάτε και ξεχνώ
Της ιστορίας
Το δωμάτιο αδειανό
Νοικιάζεται
Κι η μνήμη καθενός
Σαν μεροκάματο
Στο τέλος του μηνός
Παντού μοιράζεται
Ξεχνάτε και ξεχνώ
Κι αν είμαστε όλοι ένα λάθος
Χτεσινό
Ποιος νοιάζεται
Εμείς δεν υπογράφουμε
Ετούτη την ειρήνη
Ξεχνάμε
Την Πύλο κι αν μας δώσετε
δικιά μας κι άμα γίνει
Ξεχνάνε
Σας δίνουμε σας δίνουμε
το πιο καλό λιμάνι
Θα ξεχάσουνε
Πού’χει τον κόλπο τον στενό
κι αέρας δεν το πιάνει
Και τώρα εσείς τι θέλετε για να’χουμε φιλίες
Τα τείχη τα μεγάρικα κι αυτές τις παραλίες
Ξεχνάτε και ξεχνώ
κι αν είμαστε όλοι ένα λάθος
χτεσινό
ποιος νοιάζεται;
Ίδια σαν αληθινά
Σε τούτα τα σανίδια
Τα πετώ ξανά
Και μαγικά στρωσίδια
Για κορμάκια φίδια
Του μυαλού ταξείδια
Μακρυνά
Εγώ ακούω
Έχω ψωμάκι φρέσκο
Και κρασί καλό
Κι ό,τι γουστάρεις πέσ’το
Καθαρίζω εγώ
Γιατί φτωχός κι αν είσαι
Τα δεφτέρια κλείσε
Κι έλα όπως είσαι
στο χορό
Μια ζωή ακούω
Εγώ τ’άκουσα όλα
Και δεν τα ξέχασα
Εσείς μόνο ξεχνάτε
Αχ! Ο πόλεμος
Είναι συνήθεια βάρβαρη
Ξεχνώ ξεχνάς ξεχνάμε
Σε τούτη τη ζωή
Μονάχοι περπατάμε
Εκείνα που περνάμε
Τα ξέπλυνε η βροχή
Ξεχνώ ξεχνάς ξεχνάμε
Γυρεύοντας θεό
Με ψέματα κρατάμε
Το μέλλον που τραβάμε
Να φτάσει ζωντανό
Ξεχνάτε και ξεχνώ
Της ιστορίας
Το δωμάτιο αδειανό
Νοικιάζεται
Κι η μνήμη καθενός
Σαν μεροκάματο
Στο τέλος του μηνός
Παντού μοιράζεται
Ξεχνάτε και ξεχνώ
Κι αν είμαστε όλοι ένα λάθος
Χτεσινό
Ποιος νοιάζεται
Εμείς δεν υπογράφουμε
Ετούτη την ειρήνη
Ξεχνάμε
Την Πύλο κι αν μας δώσετε
δικιά μας κι άμα γίνει
Ξεχνάνε
Σας δίνουμε σας δίνουμε
το πιο καλό λιμάνι
Θα ξεχάσουνε
Πού’χει τον κόλπο τον στενό
κι αέρας δεν το πιάνει
Και τώρα εσείς τι θέλετε για να’χουμε φιλίες
Τα τείχη τα μεγάρικα κι αυτές τις παραλίες
Ξεχνάτε και ξεχνώ
κι αν είμαστε όλοι ένα λάθος
χτεσινό
ποιος νοιάζεται;
×
![]()
