Atë natë
Joseph MakanjaOriginale | Versione italiana (dalla versione neerlandese) di Riccardo Venturi 21 gennaio 2006 |
ATË NATË Oe-Oeoeoe Oe-Oeoeoe Anija iku, i shkretë mbet bregu Nje bluze hedhur s'di nga kush valët përplasin para këmbëve të mi Ikën, ikën të darshurit e mi Anij a ikën s' din për ku E ku ta dij njeriu i shkretë ku valet e degtisin në fshehtësi Ah, ju valë ku lodroja unë fëmi Ku po me shpini vallë tani Unë mbeta pas atë natë, Në terr të zi, në vetëmi, Unë mbeta vetëm atë natë Në terr të zi në vetëmi Unë mbeta pas atë natë, Në terr të zi, në vetëmi, Unë mbeta vetëm atë natë Në terr të zi në vetëmi Sa larg mbet bregu, toka e shtrenjtë Sa larg me shkuan shokët atë natë Çudi hena mbas rresh është futur Deshmimtar'e kësaj natë për të mos mbetur Deshmimtar'e kësaj natë për të mos mbetur Ne u ndamë pa puthje e përqafime Atë natë për të mos u pare më kurrë Prej bregut dëgjoja zëra që largoheshin Pastaj heshtjen që valët prishnin Pastaj heshtjen që valët prishnin. Unë mbeta pas atë natë, Në terr të zi, në vetëmi, Unë mbeta vetëm atë natë Në terr të zi në vetëmi Unë mbeta pas atë natë, Në terr të zi, në vetëmi, Unë mbeta vetëm atë natë Në terr të zi në vetëmi Oe-Oeoeoe Oe-Oeoeoe | NEL BUIO Oe-Oeoeoe Oe-Oeoeoe La barca è partita, si è lasciata dietro la costa, solo un fiore è rimasto là, buttato a terra. Ai miei piedi schizzavano le onde… Là andavano, là andavano i miei ricordi. La barca partiva, non sapevo per dove… E come potevano sapere quei poveri diavoli dove le onde li avrebbero portati di nascosto ? « Oh, voi onde, nelle quali giocavo da bambino, dove mi porterete adesso ? » La notte rimasi da solo nel buio, nella solitudine. E anche dopo la notte, rimasi nel buio e nella solitudine. La notte rimasi da solo nel buio, nella solitudine. E anche dopo la notte, rimasi nel buio e nella solitudine. Tanto lontana era la costa, la terra dei miei ricordi… Così lontani erano i miei amici, quella notte… Come un’estranea la luna si nascose dietro le nuvole, non sarebbe stata testimone, quella notte non sarebbe stata testimone, quella notte. Ci separammo l’uno dall’altro, quella notte, senza un bacio, senza un abbraccio, e non ci rivedemmo mai più. Dalla costa sentii le voci svanire. Alla fine il silenzio, rotto soltanto dalle onde. La notte rimasi da solo nel buio, nella solitudine. E anche dopo la notte, rimasi nel buio e nella solitudine. La notte rimasi da solo nel buio, nella solitudine. E anche dopo la notte, rimasi nel buio e nella solitudine. |