Originale | La versione in lingua sarda nuorese di Pàule Berrìa
|
IL PESCATORE | SU PISCADORE |
| |
All'ombra dell'ultimo sole | In s'umbra 'e s'intrighinadòrju |
s'era assopito un pescatore | si che fit inghilimàu custu piscadòre |
e aveva un solco lungo il viso | chi juchìat unu bette trincu in sa cara |
come una specie di sorriso. | che chi essèret ridènde. |
| |
Venne alla spiaggia un assassino, | Che suprit custu mortòre a cue a s'arenìle 'e mare, |
due occhi grandi da bambino, | chin sos ocros madùros che crièddu, |
due occhi enormi di paura, | ocros mannos chi si li bidìat chi timìat, |
eran lo specchio d'un'avventura. | fin sos isprìcos de su chi li fit costàu. |
| |
E chiese al vecchio, Dammi il pane, | L'ha nau a cuddu bezzu: - Dazemìnde cocòne |
ho poco tempo e troppa fame, | so in presse e so morìnde 'e sa gana, |
e chiese al vecchio, Dammi il vino, | L'hat nau a cuddu bezzu: - Istàemi s'ampulla 'e su binu, |
ho sete e sono un assassino. | so alluscàu 'e sìdiu e so unu mortòre. |
| |
Gli occhi dischiuse il vecchio al giorno, | Custu bezzu apèrit sos ocros, |
non si guardò neppure intorno | chene nemmàncu pompiàre chie essèret |
ma versò il vino e spezzò il pane | l'hat ghettàu una tassa 'e binu e l'hat porrìu unu cantu |
per chi diceva, Ho sete, ho fame. | 'e cocòne a cuddu chi nanchi fit sidìu e famìu. |
| |
E fu il calore di un momento, | Cando l'hat bene cuberràu, |
poi via di nuovo verso il vento, | cussu picat e si tùcat cara a bentu, |
davanti agli occhi ancora il sole, | chin su sole in sos ocros, |
dietro alle spalle un pescatore. | e su piscadòre dassàu in dae secus. |
| |
Dietro alle spalle un pescatore, | Su piscadòre dassàu in dae secus, |
e la memoria è già dolore, | e s'ammèntu est jai dolore, |
è già il ricordo di un aprile | est jai su fentòmu de unu mese 'e aprile |
giocato all'ombra d'un cortile. | colau jocande in sutta 'e un'argustu 'e una corte. |
| |
Vennero in spiaggia due gendarmi, | Bi colat in cudd'arenìle 'e mare zustìssia, |
vennero in sella con le armi | fin a cabàddu e a fusìle |
e chiesero al vecchio se, li' vicino, | e pedin a cuddu bezzu si a bortas |
fosse passato un assassino. | eret bidu in cuddos zassos colànde unu mortòre. |
| |
Ma all'ombra dell'ultimo sole | Ma in s'umbra 'e s'intrighinadòrju |
s'era assopito un pescatore | si che fit inghilimàu custu piscadòre |
e aveva un solco lungo il viso | chi juchìat unu bette trincu in sa cara |
come una specie di sorriso | che chi essèret ridènde |
| |
e aveva un solco lungo il viso | juchìat unu bette trincu in sa cara |
come una specie di sorriso. | che chi essèret ridènde |