Le déserteur
Boris VianSARDO / SARDINIAN / SARDE [2] - Francesco Frau | |
SU DISERTORE Chin paraulas meas a bois presidente bos iscrio sa presente ch’ispero azis a lezere Custu papiru narat, mi narat terra terra che depo andare in gherra a pustis custu lunis Ma inoche jeo non so pro vois su presidente a uchiere custa zente chi est cantu o prus de mene Bos narjo dae su coru pro la secare curtza ma intendo e apo dezisu chi apo a disertare Apo tentu solu anneos dae cando son naschitu sos fizus chi apo tentu na prantu paris a mie Siat mama e peri babbu como son interratos e a issos de sa gherra li nd’importat prus Cand’ ipo in sa prejone mi nc’an vintzas uratu muzere e tempus andatu s’etate mea pitzinnu Cras m’apo a pesare, sa janna apo a tancare in custu tempus mortu pro andare a camminare Vivende de caritate in sas vias de Ispagna de Francia e de Bretagna e a totus apo a gridare de non partire prus e de mai ubidire pro andare a sa morte, pro non importat chie Si tando hat a servire su sambene a onzi preju andate a dare su ostru si potet divertire e nazili a sor vostros chi enin a mi chircare ja poten isparare, jeu armas no nde tenzo! | SU DISERTORE Mi pigo cunfidentzia e bi imbio sa presente, illustre presidente dda lezat cun cussentzia. Oe mi est arribau s'ordine de pretzettu de lassare onnia affettu seo in gherra richiamau. Zeo rispondo como egregiu presidente po ochire atera zente non mi movo de 'omo. Cun sambene e suòre tribballo custa terra non b'ando a cussa gherra fatzo su disertore. Dae cando seo naschìu apo solu peleau tres fizos allevau cun megus an'patìu. Babbu paris cun mama che suni sutta 'e terra a issos custa gherra no binde ‘atit fama. Seo istau in prisonia e cando seo torrau luttos ap'agattau in sa famillia mia. Totu mi ch'ant furau benes e propiedade(s) sa mia dinnidade e a pobidda mia. Chitzo cras manzanu in domo frisco totu zeo mi ‘etto a mortu e mi ch'ando lontanu. Mi ch'ando a pedire in sas biddas de Ispagna, de Frantza e de Bretagna sa zente ap’a avvertire. A no ponner in mente a no andare a fagher gherra de lassare sa cuntierra e a non bochire zente. Si sàmbene chéries semper a d’onnia costu bogàe-che su ‘ostru ca meda nde tenìes. E si m’ais a agatare inue mi seo cuau zeo seo disarmau mi podìes isparare. |