Εμείς που μείναμε

Vicky Moscholiou / Βίκυ Μοσχολιού

Originale	Gian Piero Testa.
ΕΜΕΊΣ ΠΟΥ ΜΕΊΝΑΜΕ	NOI CHE SIAMO RIMASTI
Εμείς που μείναμε	Noi che siamo rimasti
στο χώμα το σκληρό	sulla dura terra
για τους νεκρούς	per i morti
θ' ανάψουμε λιβάνι	arderemo incenso
κι όταν χαθεί	e quando si perderà
μακριά το καραβάνι	lontano il carretto
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,	di Caronte, il grande lottatore,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.	apriremo una danza in loro memoria.
Εμείς που μείναμε	Noi che siamo rimasti
θα τρώμε το πρωί	mangeremo la mattina
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,	una fetta della pagnotta del sole,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι	un grappolo d'uva della vigna
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,	e senza più il trapano della paura,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.	andremo avanti nella vita.
Εμείς που μείναμε	Noi che siamo rimasti
θα βγούμε μια βραδιά	usciremo una sera
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι	nel deserto a seminarvi l'erba
και πριν για πάντα	e prima che la notte
η νύχτα να μας πάρει	ci prenda per sempre
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι	faremo della terra una sacra edicola
και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά.	ed una culla per i bimbi che nasceranno.