Originale | ITALIANO
|
LA VOJO | LA VIA |
| |
Tra densa mallumo briletas la celo, | Nel buio profondo risplende la meta, |
al kiu kuraĝe ni iras. | cui andiamo con anima ardita. |
Simile al stelo en nokta ĉielo | Qual stella nel ciel della notte segreta |
al ni la direkton ĝi diras. | il retto percorso ci addita. |
Kaj nin ne timigas la noktaj fantomoj | Timor non c’incuton notturni fantasmi, |
nek batoj de l' sorto, nek mokoj de l' homoj; | né i colpi del fato, né i molti sarcasmi, |
ĉar klara kaj rekta kaj tre difinita | ché chiara, diritta, assai ben definita |
ĝi estas, la voj' elektita. | è questa, la via stabilita. |
| |
Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante | Sul nostro cammino noi senza deviare |
ni iru la vojon celitan. | andiamo con alta la fronte! |
Eĉ guto malgranda, konstante frapante | Perfino una goccia, costante a cascare, |
traboros la monton granitan. | perfora il granitico monte. |
L' espero, l' obstino kaj la pacienco | Speranza, costanza, serena pazienza |
jen estas la signoj, per kies potenco | son questi gli emblemi; con loro potenza |
ni paŝo post paŝo, post longa laboro | noi passo su passo, ad opra completa, |
atingos la celon en gloro. | godremo trionfanti la meta. |
| |
Ni semas kaj semas, neniam laciĝas | Gettiam la sementa ovunque, con lena, |
pri l' tempoj estontaj pensante. | pensando pei tempi futuri. |
Cent semoj perdiĝas, mil semoj perdiĝas. | Se poi la sementa si perde, s’arena, |
Ni semas kaj semas konstante. | risemineremo sicuri. |
"Ho ĉesu!" mokante la homoj admonas. | “Smettete!” la gente burlando ci sprona, |
"Ne ĉesu, ne ĉesu!" en kor' al ni sonas. | “no, no, non smettete!” nel cuor ci risuona: |
"Obstine antaŭen, la nepoj vin benos, | “Avanti: la lode dei posteri avrete, |
se vi pacience eltenos." | se forti e costanti sarete”. |
| |
Se longa sekeco aŭ ventoj subitaj | Se la siccità, oppur venti inattesi |
velkantajn foliojn deŝiras, | distaccan le foglie appassite, |
ni dankas la venton kaj, repurigitaj, | al vento siam grati, poiché, sì ripresi, |
ni forton pli freŝan akiras. | avrem forze fresche, agguerrite. |
Ne mortos jam nia bravega anaro. | Non si fermerà questa nobile schiera, |
Ĝin jam ne timigos la vento, nek staro. | non teme di reggersi nella bufera, |
Obstine ĝi paŝas, provita, hardita, | ma cerca tenace, provata, temprata, |
al cel' unu fojon signita! | la meta una volta segnata! |
| |
Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante | Sul nostro cammino noi senza deviare |
ni iru la vojon celitan. | andiamo con alta la fronte! |
Eĉ guto malgranda, konstante frapante | Perfino una goccia, costante a cascare, |
traboros la monton granitan. | perfora il granitico monte. |
L' espero, l' obstino kaj la pacienco | Speranza, costanza, serena pazienza |
jen estas la signoj, per kies potenco | son questi gli emblemi; con loro potenza |
ni paŝo post paŝo, post longa laboro | noi passo su passo, ad opra completa, |
atingos la celon en gloro. | godremo trionfanti la meta. |