Canção do desterro (Emigrantes)

José Afonso

Originale	La versione greca di Riccardo Venturi
CANÇÃO DO DESTERRO (EMIGRANTES)	ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Vieram cedo Mortos de cansaço Adeus amigos Não voltamos cá O mar é tão grande E o mundo é tão largo Maria Bonita Onde vamos morar	'Ηρθανε γρήγορα πτώματα απ'την κούραση· αντίο σας φίλοι δε θα επιστρέψουμε ποτέ. Τόσο μεγάλη η θάλασσα, τόσο αχανής ο κόσμος, μάνα Παναγιά, πού θα μένουμε;
Na barcarola Canta a Marujada - O mar que eu vi Não é como o de lá E a roda do leme E a proa molhada Maria Bonita Onde vamos parar	Τραγουδάνε στο πλοίο οι ανθρώποι της θάλασσας· η θάλασσα που την έχω δει δεν είναι σαν αυτή που'ναι εκεί κι η μπάρα του τιμονιού, η βρεγμένη πλώρη, μάνα Παναγιά, πού θα σταματήσουμε;
Nem uma nuvem Sobre a maré cheia O sete-estrelo Sabe bem onde ir E a velha teimava E a velha dizia Maria Bonita Onde vamos cair	Ούτ'ένα σύννεφο πάνω στην πλημμυρίδα, οι Πλειάδες ξέρουν καλά που να πάνε κι επίμενε η γριά, κι έλεγε η γριά μάνα Παναγιά πού θα πλευρίσουμε;
À beira de àgua Me criei um dia - Remos e velas Lá deixei a arder Ao sol e ao vento Na areia da praia Maria Bonita Onde vamos viver	Στο περιγιάλι έχω φωνάσει μια μέρα· κουπιά και πανιά τα άφησα να καίγουν στον ήλιο, στον άνεμο στην άμμο της παραλίας, μάνα Παναγιά πού θα ζούμε;
Ganho a camisa Tenho uma fortuna Em terra alheia Sei onde ficar Eu sou como o vento Que foi e não veio Maria Bonita Onde vamos morar	Κερδίζω καλά, έχω χρήματα στην ξενιτειά ξέρω πού να μένω, είμαι σαν ο άνεμος που έφυγε μα δεν έφτασε, μάνα Παναγιά, πού θα μένουμε;
Sino de bronze Lá na minha aldeia Toca por mim Que estou para abalar E a fala da velha Da velha matreira Maria Bonita Onde vamos penar	Μπρούντζινη καμπάνα εκεί στο χωριό μου να χτυπάς για μένα που 'μ' έτοιμος να φύγω. Και λέει η γριά, λέει αμφίβολη η γριά, μάνα Παναγιά, τί θα πάθουμε;
Vinham de longe Todos o sabiam Não se importavam Quem os vinha ver E a velha teimava E a velha dizia Maria Bonita Onde vamos morrer	'Ερχονταν από μακριά, όλοι το ξέρανε κι αδιαφορούσανε ποιός ερχόταν να τους δει. Κι επίμενε η γριά, κι έλεγε η γριά, μάνα Παναγιά, πού θα πεθάνουμε;