| Originale | Traduzione italiana di Riccardo Venturi
|
| שטילער, שטילער | ZITTI, ZITTI |
| | |
| שטילער, שטילער, לאָמיר שװײַגן, | Zitti, zitti, stiamo zitti: |
| קבֿרים װאַקסן דאָ, | qui crescono i morti. |
| ס'האָבן זײ פֿאַרפֿלאַנצט די שׂונאים | Li hanno piantati i nemici: |
| גרינען זײ צום בלאָ. | stanno germogliando. |
| ס'פֿירן װעגן צו פּאָנאר צו, | Le strade portano a Ponar |
| ס'פֿירט קײן װעג צוריק, | e nessuna porta indietro. |
| איז דער טאַטע װוּ פֿאַרשװוּנדן, | Nostro padre pure è sparito, |
| און מיט אים דאָס גליק. | e con lui la buona sorte. |
| שטילער, קינד מײַנס,װײן ניט, אוצר, | Zitto, bambino mio, non piangere gioia mia, |
| ס'העלפֿט ניט קײן געװײן, | piangere non serve a niente, |
| אונדזער אומגליק װעלן שׂונאים, | la nostra pena i nemici |
| סײַ װי ניט פֿאַרשטײן. | non la capiranno mai. |
| ס'האָבן ברעגעס אױך די ימען, | Anche i mari hanno le rive, |
| ס'האָבן אױך די תּפֿיסות צאַמען, | anche le prigioni hanno dei limiti, |
| נאָר צו אונדזער פּײַן | ma la nostra pena non ha neppure |
| קײן ביסל שײַן | un barlume di luce, |
| קײן ביסל שײַן. | un barlume di luce. |
| | |
| פֿרילינג אױפֿן לאַנד געקומען, | La primavera è arrivata sulla terra |
| און אונדז האַרבסט געבראַכט. | ma a noi ha portato l'autunno. |
| איז דער טאָג הײַנט פֿול מיט בלומען, | Il giorno, oggi, è tutto fiorito; |
| אונדז זעט נאָר די נאַכט. | a noi ci scruta solo la notte. |
| גאָלדיקט שױן דער האַרבסט אױף שטאַמען, | L'autunno già indora le foglie, |
| בליט אין אונדז דער צער, | in noi fiorisce il dolore; |
| בלײַבט פֿאַריתומט װוּ אַ מאַמע, | da qualche parte una madre perde |
| ס'קינד גײט אױף פּאָנאַר. | il suo bambino che va a Ponar. |
| װי די װיליע אַ געשמידטע | Il Neris è come un prigioniero |
| ט'אויך געיאָכט אין פּײַן, | intrappolato nel dolore, |
| ציִען קריעס אײַז דורך ליטע | i blocchi di ghiaccio attraversano la Lituania |
| גלײַך אין ים אַרײַן. | e scorrono verso il mare. |
| ס'װערט דער חושך װוּ צערונען | Ma le tenebre si dissolveranno, |
| פֿון דער פֿינצטער לײַכטן זונען | il sole illuminerà il buio: |
| רײַטער, קום געשװינד | cavaliere, vieni alla svelta, |
| דיך רופֿט דײַן קינד. | tuo figlio ti sta chiamando. |
| | |
| שטילער, שטילער, ס'קװעלן קװאַלן | Zitti, zitti, sgorgano sorgenti |
| אונדז אין האַרץ אַרום. | nel nostro cuore. |
| ביז דער טױער װעט ניט פֿאַלן | Finché le porte non si apriranno |
| מוזן מיר זײַן שטום. | dovremo restare muti. |
| פֿרײ ניט, קינד, זיך, ס'איז דײַן שמײכל | Bambino, non gioire: il tuo sorriso |
| איצט פֿאַר אונדז פֿאַרראַט, | ci è proibito, |
| זאָל דעם פֿרילינג זען דער שׂונא | il nemico vedrà la primavera |
| װי אין האַרבסט אַ בלאַט. | come una foglia in autunno. |
| זאָל דער קװאַל זיך רויִק פֿליסן | La sorgente scorrerà tranquilla, |
| שטילער זײַ און האָף... | stai zitto e abbi speranza: |
| מיט דער פרײַהײט קומט דער טאַטע | con la libertà tornerà il babbo, |
| שלאָף זשע, קינד מײַן, שלאָף. | dormi dunque, bambino mio. |
| װי דער װיליע אַ באַפֿרײַטע, | Come il Neris liberato, |
| װי די בײמער גרין באנײַטע | come gli alberi di nuovo verdi, |
| לײַכט באַלד פֿרײַהײטס־ליכט | splenderà la luce della libertà |
| אױף דײַן געזיכט, | sul tuo viso, |
| אױף דײַן געזיכט. | sul tuo viso. |
