Le gorille
Georges Brassens| Versione friulana di Giorgio Ferigo interpretata con la Povolâr ... | |
| LA ŠŠIGNA Mbra la nvërriata dë na caggiuóla Li ffémmënë d’ógnë ccundana e qquartiérë Dë na ššigna na còsa sóla Vuliénnë vëré, nu_gnë së pò ccrére! Sènẓa brëvògna queddi ccummarë Uardavënë tuttë, drittë pë ddrittë Nu còsë dònghë ca…pë ppiašérë! Më sa ca è mmiéglië ca staggë cittë Attèndë a la ššigna! Alla nẓacrésa quédda prëggióna Addù stašia ssu bbèlle anëmalë S’arbèzë, nun_ẓaccë la raggióna Pènẓë ca l’aviénnë chiòsa malë Tannë la ššigna, aššènnë fuóra Dëšèzë: “Òšë më l’aggia duwà” Pëcché iédd’èra vérgënë anguóra E nnun_ẓavìa cchiù cum’avìa fa Attèndë a la ššigna! Lu mastrë dë fèra arruwazë currènnë Alluccava: “Ohimmé! Marònna mia! Quést’è nu uaië, ššignë cu li mménnë L’à ssólë pënzà cu la fandasìa”. Quannë li ffémmënë lu sëndèrnë Nu_mmulèrnë cuóglië l’occasiónë Ed alla mbrèšša së në gèrnë Ognaruna nda na direzziónë Attèndë a la ššigna! Pròpië li stéssë cummarë ca Pë iéddë tëniénnë lu wulìë Së në fuggèrnë da qui e da ddà “Addù è lla cuerènẓa?” v’addummannë ië E nnun_ẓ’aviénnë manghë appaurà Pëcché la ššigna è nu marcandònië Lu sannë ind’a ttutta la città C’a ffóttë è cchiù mmiéglië dë li banòmë Attèndë a la ššigna! Tuttë pënẓarnë a ssalvà la pèdda Mëttènnësë a ccórrë pë li strarë Rëstarnë sólë na vëcchiarèdda E nu giurëšë neonummënarë. Vistë ca attórnë nu_gn’èra n’anëma Lu quadrumanë cu qquattë zumbë Gèzë a sturià la vècchia e llu giurëšë Ca gnë pariénnë dói palummë Attèndë a la ššigna! “Mmè!”, dëšìa, iarènnë, la vècchia “Si më vuléssënë anguóra pëglià Mò c’a ccèndë annë só na fëtécchia Sarrìa da nun_grérë, nu_ll’avrìa sprà”. Mméšë lu giurëšë nda la mèndë Pënẓava: “A na ššigna nun assuméglië Nu_mm’aggia méttë paura dë niéndë” Dòppë s’à ttruwà nda nu bušiglië Attèndë a la ššigna! Mò pënẓarë si avira séglië Pròpië cum’avìa fà ssu mammónë Chi tra na vècchia e nu giurëšë è mmiéglië Pë fà nu šchifë dë violazziónë Fóssë pë mmi, si më truwassë, Dói vòtë nu_gnë pënẓërrìa Aviéttë, sènẓa pèrdë li passë Ì cu la vècchia më në gërrìa Attèndë a la ššigna! Però si è vvèrë ca ss’anëmalë A ffà lu giuóvë d’amórë è nu mastrë Së sa ca iéddë, ed è nnurmalë Pë spirëtë e ggustë nunn_è n_astrë. Dunga futtènnësënë dë la vècchia Ca së truwàzë mmanë li mmóschë Ngappazë lu giurëšë pë na régghia E ll’arra(g)azë dinda lu bòschë. Attèndë a la ššigna! Chi ssuccërèzë dòppë è dduwërtèndë Mannaggia ca nun_ẓë pò ccundà È nu pëccarë davaramèndë Sai quanda rrisë n’aviémma fà. Lu giurëšë mmènẓë a ttanda mappinë Strëssava: “Mamma!”, cu dd’uógghië mòddë Cumë a lu crëstianë ca a mmatutinë Avìa cunnannà a ppèrdë lu còddë Attèndë a la ššigna! | OCJO AL GORILA ‘Ta placuta di una vila Ducj a cjalavin incocalits Un quadrumano gorila Puartât aventi da cui-sa ce sit Las comâris dal Borc di Là A smicjavin un pont precis Quâl, po-gjau, induvinàilu Che dal sigûr achi jò no lu dis Ocjo al Gorila! Poben, di colp, il gabiot Dulà ch’al era l'anemal Al si spalanca, no sai parcé Forsit la cluca a scierava mal La besteata a scjampa fûr Cun chest pensir precis tal cjâf: "Vué i ml deliberi dal polzetagjo Ch'al è di massa ch’a mi ten sciâf” Ocjo al Gorila! Il padron al sbegherava: "Il gno gorila, sacramentât, No l'à jodût mai polzeta Forsit mi resta confusionât” Las comâris apena savût Ch’al era vergjn il besteòn A la tovin di tromba, cença Aprofitâ da situazion Ocjo al Gorila! Encje chês che cun plui tir A contemplavin il goloseç Quant ch’a si cjatin tal intif A refudin il bon rapeç E sì che il gorila al è domiesti E plui che un uman al à braura A inventâ i giûcs da l’amôr E mena-ju a furnidura Ocjo al Gorila! Ducj a fuin di cà e di là Cença respir, cença padìn Si fermin nomo gnagna cruspa E un giudiç suturno cu l'ermelin Stant che ducj a la vevin tovada Il quadrumano al cor a varcs Al da un’ultima acelerada E al plomba sui doi restants Ocjo al Gorila! “Ch’a mi podino volé - A suspirava la centenaria - a è una rôba da no crodi e come dî straordenaria” "Sumo sù, cuntun scimiot - Il magjstrat al cjalava di stuart - Nol è posibbil...” Ce ch’al ven dopo Al prova che il giudiç al veva tuart Ocjo al Gorila! Difati, lui, scartada la viêla Al ti plomba sul magjstrât A lu gafa par una vorêla A lu strissina tal mieç di un prât Ce ch’al sucêt ta l'ortigûl Jò no lu conti d’insomp a pit Che di contâ las purcitarias Vava jér l'ati a me lu a improibit Ocjo al Gorila! Su conti nomo che sul plui biel E a ogni a-fondo salacor Al vaiva il giudiç como un vidiel E al belava “Mari-mê-di-côr” Al belava: “Mama!”, como chel biât Che la buinora tanche un poleç Cuntuna sentenza no pa la quâl Al veva picjât al malcjaveç Ocjo al Gorila! |
