Lingua   

Le gorille

Georges Brassens
Pagina della canzone con tutte le versioni


OriginaleLa nuova versione in dialetto potentino di Flavio Travaglini {{video...
LE GORILLE

C'est à travers de larges grilles,
Que les femelles du canton,
Contemplaient un puissant gorille,
Sans souci du qu'en-dira-t-on.
Avec impudeur, ces commères
Lorgnaient même un endroit précis
Que, rigoureusement ma mère
M'a défendu de nommer ici...
Gare au gorille !...

Tout à coup la prison bien close
Où vivait le bel animal
S'ouvre, on n'sait pourquoi. Je suppose
Qu'on avait dû la fermer mal.
Le singe, en sortant de sa cage
Dit "C'est aujourd'hui que j'le perds !"
Il parlait de son pucelage,
Vous aviez deviné, j'espère !
Gare au gorille !...

L'patron de la ménagerie
Criait, éperdu : "Nom de nom !
C'est assommant car le gorille
N'a jamais connu de guenon !"
Dès que la féminine engeance
Sut que le singe était puceau,
Au lieu de profiter de la chance,
Elle fit feu des deux fuseaux !
Gare au gorille !...

Celles là même qui, naguère,
Le couvaient d'un œil décidé,
Fuirent, prouvant qu'elles n'avaient guère
De la suite dans les idées ;
D'autant plus vaine était leur crainte,
Que le gorille est un luron
Supérieur à l'homme dans l'étreinte,
Bien des femmes vous le diront !
Gare au gorille !...

Tout le monde se précipite
Hors d'atteinte du singe en rut,
Sauf une vielle décrépite
Et un jeune juge en bois brut;
Voyant que toutes se dérobent,
Le quadrumane accéléra
Son dandinement vers les robes
De la vieille et du magistrat !
Gare au gorille !...

"Bah !", soupirait la centenaire,
"Qu'on puisse encore me désirer,
Ce serait extraordinaire,
Et, pour tout dire, inespéré !" ;
Le juge pensait, impassible,
"Qu'on me prenne pour une guenon,
C'est complètement impossible..."
La suite lui prouva que non !
Gare au gorille !...

Supposez que l'un de vous puisse être,
Comme le singe, obligé de
Violer un juge ou une ancêtre,
Lequel choisirait-il des deux ?
Qu'une alternative pareille,
Un de ces quatres jours, m'échoie,
C'est, j'en suis convaincu, la vieille
Qui sera l'objet de mon choix !
Gare au gorille !...

Mais, par malheur, si le gorille
Aux jeux de l'amour vaut son prix,
On sait qu'en revanche il ne brille
Ni par le goût, ni par l'esprit.
Lors, au lieu d'opter pour la vieille,
Comme l'aurait fait n'importe qui,
Il saisit le juge à l'oreille
Et l'entraîna dans un maquis !
Gare au gorille !...

La suite serait délectable,
Malheureusement, je ne peux
Pas la dire, et c'est regrettable,
Ça nous aurait fait rire un peu ;
Car le juge, au moment suprême,
Criait : "Maman !", pleurait beaucoup,
Comme l'homme auquel, le jour même,
Il avait fait trancher le cou.
Gare au gorille !...

[Nous terminerons cette histoire
Par un conseil aux chats-fourrés
Redoutant l’attaque notoire
Qu’un d’eux subit dans des fourrés :
Quand un singe fauteur d'opprob’e
Hante les rues de leur quartier
Ils n’ont qu’à retirer leur robe
Ou mieux à changer de métier.
Gare au gorille !...] [1]
LA ŠŠIGNA

Mbra la nvërriata dë na caggiuóla
Li ffémmënë d’ógnë ccundana e qquartiérë
Dë na ššigna na còsa sóla
Vuliénnë vëré, nu_gnë së pò ccrére!
Sènẓa brëvògna queddi ccummarë
Uardavënë tuttë, drittë pë ddrittë
Nu còsë dònghë ca…pë ppiašérë!
Më sa ca è mmiéglië ca staggë cittë
Attèndë a la ššigna!

Alla nẓacrésa quédda prëggióna
Addù stašia ssu bbèlle anëmalë
S’arbèzë, nun_ẓaccë la raggióna
Pènẓë ca l’aviénnë chiòsa malë
Tannë la ššigna, aššènnë fuóra
Dëšèzë: “Òšë më l’aggia duwà”
Pëcché iédd’èra vérgënë anguóra
E nnun_ẓavìa cchiù cum’avìa fa
Attèndë a la ššigna!

Lu mastrë dë fèra arruwazë currènnë
Alluccava: “Ohimmé! Marònna mia!
Quést’è nu uaië, ššignë cu li mménnë
L’à ssólë pënzà cu la fandasìa”.
Quannë li ffémmënë lu sëndèrnë
Nu_mmulèrnë cuóglië l’occasiónë
Ed alla mbrèšša së në gèrnë
Ognaruna nda na direzziónë
Attèndë a la ššigna!

Pròpië li stéssë cummarë ca
Pë iéddë tëniénnë lu wulìë
Së në fuggèrnë da qui e da ddà
“Addù è lla cuerènẓa?” v’addummannë ië
E nnun_ẓ’aviénnë manghë appaurà
Pëcché la ššigna è nu marcandònië
Lu sannë ind’a ttutta la città
C’a ffóttë è cchiù mmiéglië dë li banòmë
Attèndë a la ššigna!

Tuttë pënẓarnë a ssalvà la pèdda
Mëttènnësë a ccórrë pë li strarë
Rëstarnë sólë na vëcchiarèdda
E nu giurëšë neonummënarë.
Vistë ca attórnë nu_gn’èra n’anëma
Lu quadrumanë cu qquattë zumbë
Gèzë a sturià la vècchia e llu giurëšë
Ca gnë pariénnë dói palummë
Attèndë a la ššigna!

“Mmè!”, dëšìa, iarènnë, la vècchia
“Si më vuléssënë anguóra pëglià
Mò c’a ccèndë annë só na fëtécchia
Sarrìa da nun_grérë, nu_ll’avrìa sprà”.
Mméšë lu giurëšë nda la mèndë
Pënẓava: “A na ššigna nun assuméglië
Nu_mm’aggia méttë paura dë niéndë”
Dòppë s’à ttruwà nda nu bušiglië
Attèndë a la ššigna!

Mò pënẓarë si avira séglië
Pròpië cum’avìa fà ssu mammónë
Chi tra na vècchia e nu giurëšë è mmiéglië
Pë fà nu šchifë dë violazziónë
Fóssë pë mmi, si më truwassë,
Dói vòtë nu_gnë pënẓërrìa
Aviéttë, sènẓa pèrdë li passë
Ì cu la vècchia më në gërrìa
Attèndë a la ššigna!

Però si è vvèrë ca ss’anëmalë
A ffà lu giuóvë d’amórë è nu mastrë
Së sa ca iéddë, ed è nnurmalë
Pë spirëtë e ggustë nunn_è n_astrë.
Dunga futtènnësënë dë la vècchia
Ca së truwàzë mmanë li mmóschë
Ngappazë lu giurëšë pë na régghia
E ll’arra(g)azë dinda lu bòschë.
Attèndë a la ššigna!

Chi ssuccërèzë dòppë è dduwërtèndë
Mannaggia ca nun_ẓë pò ccundà
È nu pëccarë davaramèndë
Sai quanda rrisë n’aviémma fà.
Lu giurëšë mmènẓë a ttanda mappinë
Strëssava: “Mamma!”, cu dd’uógghië mòddë
Cumë a lu crëstianë ca a mmatutinë
Avìa cunnannà a ppèrdë lu còddë
Attèndë a la ššigna!
[1] La strofa "autocensurata" viene ripristinata qui nel testo.


Pagina della canzone con tutte le versioni

Pagina principale CCG


hosted by inventati.org