21 d'Aprile
Alexandros Devetzoglou [Alex Devezoglu] / Αλέξανδρος Δεβετζόγλου| 21. Απριλίου 1967 - La canzone originale greca di Alex Devezog... | |
| 21 Aprile Ventun d’Aprile, il mattino ci svegliò, Con spari di, con spari di cannone, Con gridi ci offendevano I falchi al Partenone, I falchi al Partenone. Il fumo si alza, verso il cielo lento va, Come la peste, l’odio cresce forte, Piromani, senza pietà, Ci accendono la morte, Ci accendono la morte. Ferita al cuore cara nostra libertà, Οra la barca resta senza prua, Ti spezza un fulmine a metà, Qui proprio in casa tua, Qui proprio in casa tua. Καίει φωτιά την καρπερή 'κείνη τη γη Τ' αγρότη το, τ' αγρότη το χωράφι Του μάστορη την προκοπή Το δρόμο του διαβάτη, Το δρόμο του διαβάτη. Πρώτη του Μάη, που ’ταν η μέρα γιορτινή, Είδα να κλαίν', είδα να κλαίνε τ’ άνθη, Θέριζε ο άνεμος τη γη, Κι ο λογισμός εχάθη, Κι ο λογισμός εχάθη. Fiumi di corpi ora si versano nel mare, È a caro prezzo che si fa la storia, Morir nel buio o nel dolor, Viver nella memoria, Viver nella memoria. È come il fango, quando avvolge la città, Questo silenzio, che nasconde rabbia, Bestie feroci in libertà E le parole in gabbia, E le parole in gabbia. Vendono il male a chi l’ha comprato già, Questi fantasmi della nostra vita, Sotto una triste oscurità, Si allarga la ferita, Si allarga la ferita. Fiumi di corpi ora si versano nel mare, È a caro prezzo che si fa la storia, Morir nel buio o nel dolor, Viver nella memoria, Viver nella memoria. | 21. ΑΠΡΙΛΊΟΥ 1967 Καίει φωτιά την καρπερή ’κείνη τη γη Τ ’αγρότη το χωράφι Του μάστορη την προκοπή Τον δρόμο του διαβάτη Πρώτη του Μάη που ήταν η μέρα γιορτινή Με μαραμένα τα άνθη Θέριζε ο άνεμος τη γη Κι ο λογισμός εχάθη Θάβουν εκεί που είδε το φως η λευτεριά Όλα τα ιδανικά της Λίγα παράλογα παιδιά Ξεσκίζουν την καρδιά της Στέρεψε τώρα εκείνη η γάργαρη πηγή Ερήμωσαν τα σπίτια Κλεισαν τις πόρτες και η οργή Φουντώνει μες τα στήθια Στεγνά φιλά τ’ άμοιρο κύμα την ακτή Βουβό το περιγιάλι Τα σύννεφα κρύβουν βροχή Το μίσος στο χαλάζι Βαψαν τον Ήλιο με φτηνό χρώμα χακί Με μαύρο το φεγγάρι Αρρώστια σέρνει την αυγή Kαι θλίψη το σκοτάδι. |
