Langue   

Spartaco

Alessio Lega
Page de la chanson avec toutes les versions


Version française – SPARTACUS – Marco Valdo M.I. – 2009
SPARTAKO

Oni diras, ke li estis alta, bela,
bove impona, la Trako
kaj ke kiam li svingis pugnon
ĝi sonus kiel kiso.
Dizertinto al la makiso
poste sklavo kaj gladiatoro,
generalo kaj ribelulo
kaj liberiganto.

Okdek legioj kun vento tra la hararo,
ilin nudaj krucumis de Lukanio ĝis Romo,
sed ekde kiam lian korpon
ili ne sciis trovi,
mi rajtigas min pensi,
ke li baldaŭ revenos.

Spartako
Spartako
Spartako
kun ĉiuj spartakanoj

Estis lama anaso, rozo feroca
la flugiloj en la ĉapelo, la vento en la vocĉo,
estis pola anaso
je staniolaj okuloj,
ungokaptita al la amo kiel kiam oni flugas.
La brova arko frakasita ĉe la frunto,
fusilado en la buŝon kaj poste, hop, malsupren de la ponto.
Nerekonebla rozo rekaptita monaton postan,
mi kredas, resuriras la riveron, mi kredas, ke ĝi revenos nun.

Kun Spartako...

Kaj poste, historio el ĉenoj ĉiuj skuitaj
far fantomo de Eŭropo kun la tuso,
kun la bruo kiu neniigas dum ĝi supreniras,
tiuj ĉi deĵortempoj ĉiam pli malbonfartigas.
Kun la kamionoj demetitaj en la bazaro,
la kestoj pro fia laborperado,
la ĉeloj de la provizora laboro,
kaj la eternaj deĵorlaboroj
kaj paŭzo ĉe la pispoto

Kiel kiso kiun vi ne scias ĉu ĝi estas batalpaŭzo
ĉu ĝi antaŭas la amon aŭ ĝin sekvas
kiam estas tro estas tro,
kaj piedbato al la pugo
donita al superulo, al satrapo, al konstruejo.
Tiel ĝi foriras, kiel la ĵurnaloj vente,
la senpagaj ĵurnaloj kompreneble,
sed tiu kontentas.
Same egala, ke tio ne estis agnoskita
sed la agnosko komenciĝas de la rifuzo,
tiel tiu foriras kun la ĉiutaga vento
en la papervolvaĵo grasmakulita far penso.

Estigu, penso, ribelon novan novan
mi ĵus diris, mi sciis, ke li revenos...

Spartako...
Spartako...
SPARTACUS

On dit qu'il fut grand et beau
Une belle pièce d'homme, notre Thrace
Et quand il frappait, son poing
Claquait comme un baiser.
Déserteur dans le maquis,
Puis esclave et gladiateur,
Général et rebelle
Et libérateur.

Quatre-vingts légions avec le vent dans les boucles
Ils les crucifièrent nus de la Lucanie à Rome.
Mais du moment qu'ils n'ont pas
Pu retrouver son corps,
Je m'autorise à penser
Qu'il est là, là prêt à revenir.

Spartacus
Spartacus
Spartacus
Avec tous ses spartakistes...

C'était un canard boiteux, une rose féroce.
Ses ailes dans le chapeau, le vent dans sa voix.
C'était un canard polonais,
Aux yeux d'étain,
Équipé d'amour comme quand on vole.
L'arc sourcilière écrasée sur le front
Une fusillade en bouche et puis, hop, tombé du pont.
Rose méconnaissable qui repousse le mois suivant
Je crois qu'il remonte du fleuve, qu'il revient à présent.

Spartacus
Spartacus
Spartacus
Avec tous ses spartakistes...

Et puis, une histoire de chaînes secouées
Celles du fantôme de l'Europe avec ses quintes.
Avec le bruit que fait le néant quand il monte,
Ces tours toujours plus sèment la discorde.
Avec les camions déchargés au marché.
Les caissettes sous les coups du chef,
Les boîtes de travail intérimaire.
Et les éternels carrousels
Et les pauses urinaires.

Comme un baiser dont on sait si c'est une trêve
S'il précède l'amour ou s'il le suit
Quand trop, c'est trop,
Et un coup de pied au cul
Du supérieur, du satrape, du contremaître
Ainsi cela va comme les journaux au vent,
Les journaux gratuits bien entendu,
Pourtant, il est content.

Tellement tranquille qu'on ne le reconnut pas.
Mais la reconnaissance commence avec le refus
Ainsi s'en vient-il avec le vent journalier
Dans l'emballage graisseux d'une pensée.

Il fait augurer une révolte neuve, neuve
Je le disais, je le savais qu'il reviendrait...

Spartacus
Spartacus
Spartacus
Avec tous ses spartakistes...


Page de la chanson avec toutes les versions

Page principale CCG


hosted by inventati.org