Η ζωή μας είναι σουγιαδιές

Katerina Gogou / Κατερίνα Γώγου

Originale	Version française — NOS VIES EN PÂTISSÌON — Marco Valdo M.I. —...
Η ΖΩΉ ΜΑΣ ΕΊΝΑΙ ΣΟΥΓΙΑΔΙΈΣ Η ζωή μας είναι σουγιαδιές σε βρώμικα αδιέξοδα, σάπια δόντια, ξεθωριασμένα συνθήματα, μπάσσο βεστιάριο, μυρουδιές από κάτουρα, αντισηπτικά και χαλασμένα σπέρματα, ξεσκισμένες αφίσσες. Πάνω κάτω, πάνω κάτω, η Πατησίων, η ζωή μας είναι η Πατησίων. (Το ROL που δε ρυπαίνει τη θάλασσα κι ο Μητροπάνος μπήκε στη ζωή μας μας τον έφαγε η Δεξαμενή κι αυτόν σαν τις ψηλόκωλες.) Εμείς εκεί, μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμε στην ίδια διαδρομή: ξεφτίλα, μοναξιά, απελπισία, κι ανάποδα. Εντάξει, δεν κλαίμε, μεγαλώσαμε. Μονάχα όταν βρέχει βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας και καπνίζουμε. Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους και περιπολικά. Γι' αυτό σου λέω, την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε να μην την κοπανήσουμε, να ζυγιαστούμε, μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε. Μη, βρέχει, δώσ'μου τσιγάρο.	NOS VIES EN PÂTISSÌON Nos vies sont des pâtisseries Dans des culs-de-sac déprimés, Faites de dents pourries, De slogans éculés, D’habits étiques, Fleurant la pisse, l’antiseptique, Le sperme gâché, Et fardées d’affiches squelettiques. De bas en haut, de haut en bas, Patissìon, Notre vie est Patissìon. (Le détergent qui ne pollue pas la mer Et les voix sont entrés dans nos vies Et le boui-boui nous a accueillies Comme celles qui ont le cul à l'air.) [1] Nous voici, une vie À traîner nos envies Sur le même itinéraire, La solitude, le désespoir, le déni Et nos retours en arrière. Soit, on ne pleure pas, on a grandi. Sous la pluie, la journée, On suçote nos pouces jaunis Et la fumée. Nos vies, ce sont Des gesticulations inutiles À lutter dans les grèves habituelles Et se retrouver dans les fourgons. Alors je vous le dis, moi : La prochaine fois qu’ils nous chargeront, On ne s’enfuira pas, On se battra, On vendra très cher nos têtes. Non. Il pleut. Donne-moi une cigarette.
	[1] Voir ici