Gururla bakıyorum dünyaya
Ahmet KayaOriginal | Traduzione persiana / Persian translation / Traduction au persan... |
GURURLA BAKIYORUM DÜNYAYA (Sung:) Birer birer, biner biner ölürüz Yana yana, döne döne geliriz Biz dostu'da düşmanıda bilriz Vurulup düşenler darda kalmasın Vurulup düşenler darda kalmasın (Spoken:) Çünkü isyan bayrağıdır böğrüme saplanan sancı Çünkü harcımı öfkeyle, imanla karıyorum Ve kederin Ve solgun yüzlü işçilerin üzerine Dağ başlarının hırçınlığı savruluyor benden Çünkü beni ateşiyle dimdik tutan kin Çünkü benim gözbebeklerimde tutuşan şafak Miting afişleri cesur pankartlar Ve binlerce militan Derin denizlerin aydınlığı Zorlu sabahlar Gökyüzü ve lale Sıkılmış bir yumruk gibi giriyoruz hayata Çünkü ben sevdigim kızı Yaşamak gibi halkım gibi sevdiğim kızı ki şiirini yazamayan Ve türküsünü söyleyemeyen halkım gibi Binlerce ve binlerce kurşunlanan halkım gibi Zincire vurulan Şavaşlara yollanan Vergilere bağlanan halkım gibi Felç olmuş yalnızlıklara bırakarak Büyük acıların ve göz yaşlarının içine bırakarak Şiirlerimin bir bıçak gibi ışıldadığı Devrim türkülerini Ve baş kaldırmayı öğreten dudaklarını Bir kere olsun öpmeden Bir kere olsun tutamadan kaygısızca Serin bir yaz gecesi gibi ürperen ellerini Hatta boynunu ve ayak bileklerini Bilemeden, Bilemeden, Bilemeden Vurdum yüreğimi şanlı kavgaya Barışın ve özgürlügün dağlarına yürüyorum işte Yiğitsen uslandır beni Ey yasakların, kahpeliğin Ve soygunların koruyucusu Türkü çağıran kızlarımı sustur Ve kahraman oğullarımı mezar kaza kaza kederli, kızgın Tohum serpe serpe hünerli Ve sömürüle sömürüle bomboş Ve açlığın ve zulmün izlerini Derin uçurumlarında taşıyan ellerimi Naçaklara ve tırpanlara sarılan ellerimi Mavzerlere sarılan ellerimi Zincirlere vur gücün yeterse Ama adına yaşamak dersen Re-zil-ce Çatlayan tomurcuğun Doğan çocugunü çığlığını duymadan Gül benizli sevgilinin Titreyen gögüslerini öpmeden doyasıya Korka korka, yana yana Hergün biraz daha derinden Hergün biraz daha kapkara duyarak ölümü Aç ve arkasız Köpekleşerek yaşamak dersen Bu yürek Çat diye çatlasın be (Chorus:) Kirsiz passız Arı duru özümüz Namussuza kanlı hançer sözümüz Çok uzaktır dostlar bizim yolumuz Durana yürüyene bin selam olsun. (Sung:) Birer birer, biner biner ölürüz Yana yana, döne döne geliriz Biz dostu'da düşmanıda bilriz Vurulup düşenler darda kalmasın Vurulup düşenler darda kalmasın (Spoken:) Gel gelelim parlayan güneşi Emekçi kalkların Kahraman halkların güneşini Şehvetle içine dolduran toprak Şimdi sımsıcak şimdi ulaşılmaz Şimdi olgun meyvalarla dolu Bahar bahçelerini sarmaktadır dünyaya Ve gülbenizli sevgilinin dudaklarında hayat Bizi aşka ve kavgaya çağırmaktadır Bıçak kemiğe dayandıgı Ok yaydan fırladığı için degil Bu bezirgan saltanatı Bu zulüm bitsin diye Ağaran günler için Yeni bir dünya uğruna Yüzlerinde cesaretin onuru Ve imanlı gücü döğüşen dünyanın Ve ölüme Gülerek koşan genç savaşçıların Albayrakları dalgalansın Dalgalansın, dalgalansın Kinle boğuşan yorgun yüregi Aydınlansın diye anamın Dişleri sökülmüş kederli ağzı Ağlamaya hazır gözleri Safrası, ve sonsuz dağları eriten sabrı Merhameti Yani bir bütün halinde insanlığımız Yunsun arısın diye durgun pınarlarda Alınterinin namusu kurtulsun diye Kurtulsun diye sıcak somun Acı soğan ve çiçekli basmalar Ahdettik, vefaettik Kelle koyduk Ölen ölür dostlar Düşmanlar heyy heyy Kalan sağlar... (Chorus:) Kirsiz passız Arı duru özümüz Namussuza kanlı hançer sözümüz Çok uzaktır dostlar bizim yolumuz Durana yürüyene bin selam olsun. Kirsiz passız .. | جهان را با غرور مینگرم یکی یکی، هزاران هزار میمیریم اما برافروخته و سوزان، افتان و خیزان دوباره باز میآییم، جان من خوب میشناسیم دوست و دشمن را فراموش نخواهند شد، آنان که گلوله خورده و بر زمین میافتند، گل من فراموش نخواهند شد، آنان که گلوله خورده و بر زمین میافتند زیرا دردی که در پهلویم چنگ میزند بیرقی از عصیان است زیرا ملاتم را با خشم و ایمان قوام میبخشم و بر اندوه و بر چهرهی کارگران رنگپریده خشم قلهها را بر میافشانم زیرا نفرت است، آنچه آتشاش مرا سراپا نگاه میدارد زیرا سپیدهدم است، آنچه در مردمک چشمهایم شعله میکشد پوسترهای راهپیمایی، پلاکاردهای جسورانه و هزاران مبارز روشنای دریاهای ژرف صبحهای سهمگین آسمان و لاله چون مشتی فشرده به سوی زندگی روانه میشویم زیرا من دختری را که دوستش داشتم دختری که چون زندگی، چون خلقم دوستش داشتم، خلقی که شعرشان را نتوانستند بنویسند و ترانهشان را نتوانستند بخوانند همچون هزاران هزار خلقی که گلولهباران شدند به زنجیر کشیده شدند راهی جنگها شدند همچون خلقم که به مالیات بسته شدند رها شدند در تنهایی فلجکننده در رنجهایی بزرگ با چشمانی گریان شعرهایم که چونان خنجری برق میانداخت ترانههای انقلاب را و لبهایی را که سربلندی میآموخت بدون یکبار بوسیدنشان بدون یکبار گرفتنشان بیاضطراب دستهایی را که چون یک شب خنک تابستانی لرزان بود گردناش را، مچ پایش را نشناخته، نشناخته، نشناخته قلبم را به مبارزهی باشکوه بخشیدم و روانهام حالا، به سوی قلههای صلح و آزادی شهامتش را داری اگر، پشیمانم کن ای نگهبان ممنوعیتها، هرزگیها و دزدیها خاموش کن دختران ترانهخوانم را و پسران قهرمانم را آن گاه که با خشم و اندوه برایشان قبر میکنی آن گاه که ماهرانه بذر میپاشی و استثمار پوشالیات را درو میکنی و دستهایم را، که در عمق پرتگاههای بیپایانشان رد ظلم و گرسنگیست و دستهایم که به داسها درآویختهاند و دستهایم که به مسلسلها درآویختهاند به زنجیرشان بکش اگر میتوانی اما زیستن به نام تو ننگین است صدای نخستین گریهی نوزادی را ناشنیده شکفتن جوانهای را سینههای لرزان دلبندی گلچهره را نبوسیده ترسان و لرزان، سوزان و برافروخته روز به روز تاریکتر روز به روز بیشتر فرو رفته در تیرگی مرگ گرسنه و بیپناه زندگی کردن همچون سگی را میخواهی اگر این سینه شکافته خواهد شد از میان، ای مردک! بدون خاک و زنگار ما پاکیزگان سخنمان چون خنجری خونین برای بیشرمان راه ما بسیار طولانیست یاران هزاران سلام بر ایستادگان و رهپویان یکی یکی، هزاران هزار میمیریم اما برافروخته و سوزان، افتان و خیزان دوباره باز میآییم، جان من خوب میشناسیم دوست و دشمن را فراموش نخواهند شد، آنان که گلوله خورده و بر زمین میافتند، جان من فراموش نخواهند شد، آنان که گلوله خورده و بر زمین میافتند اما به خورشید درخشان که برسیم به خلق زحمتکش به خورشید خلق قهرمان و خاکی که با شهوت و میل آن را در درونش میاندوزد اکنون گرم و جاندار، دست نایافتنی سرشار است اکنون با میوههای رسیده میپراکند بر جهان باغهای بهاریاش را و زندگی بر لبان دلبندان گلچهره ما را به عشق و مبارزه فرا میخواند نه از آن روی که کارد به استخوان رسیده یا کار از کار گذشته باشد که این سلطنت تاجرانه که به پایان رسد این ظلم بهخاطر روزهای روشن بهعشق جهانی تازه با غرورِ شهامت در چهرههاشان مبارزان جهانی با نیروی اعتقاد مبارزان جهان با امپریالیسم و جنگجویانی جوان پیشرونده به سوی مرگ با لبخندی بر لب پرچمشان برافراشته باد برافراشته باد، برافراشته باد تا قلب سوخته و فرو مرده در نفرتش روشنی گیرد مادرم مصیبتها را از سر گذران مادرم دندانهایش ریخته، دهان اندوهگینش چشمانش همیشه در مرز اشک و بیماریاش، و صبرش که ابدیت را و کوهها را به زانو در میآورد بخشندگیاش و جمع اینها که تمام انسانیت است شسته و تر و تازه شود در چشمههای پاک تا رها شود عرق پیشانی تا نجات یابد گرمی قرص نان و تندی پیاز تا نجات یابد حریر ابریشمین گلدار عهد بستیم، وفا کردیم سر سپردیم از مرگ گریزی نیست ای رفقا ای دشمنان های، های ای بر جای ماندگان! بدون خاک و زنگار ما پاکیزگان سخنمان چون خنجری خونین برای بیشرمان راه ما بسیار طولانیست یاران هزاران سلام بر ایستادگان و رهپویان |