Polesia czar
Jerzy Artur Kostecki| Original | Traduzione italiana / Tłumaczenie na włoski / Italian translation /... |
| POLESIA CZAR Pośród łąk lasów i wód toni W ciągłej pustej życia pogoni Żyje posępny lud Brzęczą much roje nad bagnami Skrzypi jadący wóz czasami Poprzez grząską rzekę wbród Czasem ozwie się gdzieś łosia ryk Albo gdzieś w głębi dziki głuszca krzyk Potem znów cisza niczym niezmącona Dusza śni pustką rozmarzona Piękny o Polesiu sen Polesia czar, to dzikie knieje, moczary Polesia czar, to dziwny wichru jęk Gdy w mroczną noc z bagien wstają opary Serce me drży, dziwny ogarnia lęk Słyszę jak w głębi wód jakaś skarga się miota Serca prostota wierzy w Polesia czar Tam, gdzie sędziwe szumią lasy Kiedyś ujrzałam pełen krasy Cudny Polesia kwiat Słonko jaśniejsze mi się zdało Wszystko w krąg nas się radowało Śmiał się do nas cały świat Próżno mi o Tobie dzisiaj śnić Próżno w żalu i tęsknocie żyć Nie wrócą chwile Szczęścia niewysłowione drzemią Wspomnienia pogrążone W grotach poleskich kniej Polesia czar... | IL FASCINO DELLA POLESIA Tra prati, boschi e acque fonde, in una continua tensione di vita senza scopo, vive una popolazione grigia. Sciami di mosche ronzano sugli acquitrini, un carretto cigola di tanto in tanto mentre guada un fiume limaccioso. A volte puoi sentire un bramito di alci o il grido selvaggio di gallo cedrone in un boschetto, poi di nuovo un silenzio così fisso; l'anima sogna, resa indolente dal vuoto, un bel sogno sulla Polesia… Il fascino della Polesia sono le foreste selvagge e le paludi. Il fascino della Polesia è il triste brontolio del vento. Mentre i vapori si sollevano durante la notte buia il mio cuore trema ed è avvinto da una strana inquietudine, così sento che nelle acque profonde si agita un lamento, il cuore schietto crede nel miracolo della Polesia. Là, dove frusciano foreste antiche, Ho visto una volta la quintessenza del bello meraviglia di Polesia che sboccia. Il sole mi sembrava più luminoso, tutto intorno a noi era contentezza, tutto il mondo ha riso insieme a noi Vano è stato per me sognarti, ragazza, vano vivere nelle pene del desiderio. Non ritorneranno attimi di ineffabile felicità, i ricordi dormono sodo nel buio delle foreste polesiane. |
