Carl Sagan: Pale Blue Dot
GLI EXTRA DELLE CCG / AWS EXTRAS / LES EXTRAS DES CCG| Original | Ελληνική μετάφραση / Traduzione greca / Greek translation / Tr... |
| CARL SAGAN: PALE BLUE DOT “ From this distant vantage point, the Earth might not seem of particular interest. But for us, it's different. Consider again that dot. That's here, that's home, that's us. On it everyone you love, everyone you know, everyone you ever heard of, every human being who ever was, lived out their lives. The aggregate of our joy and suffering, thousands of confident religions, ideologies, and economic doctrines, every hunter and forager, every hero and coward, every creator and destroyer of civilization, every king and peasant, every young couple in love, every mother and father, hopeful child, inventor and explorer, every teacher of morals, every corrupt politician, every "superstar," every "supreme leader," every saint and sinner in the history of our species lived there – on a mote of dust suspended in a sunbeam. The Earth is a very small stage in a vast cosmic arena. Think of the rivers of blood spilled by all those generals and emperors so that, in glory and triumph, they could become the momentary masters of a fraction of a dot. Think of the endless cruelties visited by the inhabitants of one corner of this pixel on the scarcely distinguishable inhabitants of some other corner, how frequent their misunderstandings, how eager they are to kill one another, how fervent their hatreds. Our posturings, our imagined self-importance, the delusion that we have some privileged position in the Universe, are challenged by this point of pale light. Our planet is a lonely speck in the great enveloping cosmic dark. In our obscurity, in all this vastness, there is no hint that help will come from elsewhere to save us from ourselves. The Earth is the only world known so far to harbor life. There is nowhere else, at least in the near future, to which our species could migrate. Visit, yes. Settle, not yet. Like it or not, for the moment the Earth is where we make our stand. It has been said that astronomy is a humbling and character-building experience. There is perhaps no better demonstration of the folly of human conceits than this distant image of our tiny world. To me, it underscores our responsibility to deal more kindly with one another, and to preserve and cherish the pale blue dot, the only home we've ever known. ” | Ωχρή κυανή κουκκίδα Κατορθώσαμε να τραβήξουμε αυτή την φωτογραφία, και, αν την κοιτάξετε, βλέπετε μια κουκκίδα. Αυτή είναι εδώ που είμαστε. Αυτή είναι το σπίτι μας. Αυτή είμαστε εμείς. Πάνω σε αυτήν πέρασε όλη του την ζωή οποιοσδήποτε για τον οποίο έχουμε κάτι ακούσει, κάθε άνθρωπος που έζησε ποτέ. Το σύνολο όλης της χαράς και της δυστυχίας μας, χιλιάδες, βέβαιες για την αλήθεια, θρησκείες, ιδεολογίες και οικονομικά δόγματα, κάθε κυνηγός και τροφοσυλλέκτης, κάθε ήρωας και δειλός, κάθε δημιουργός και καταστροφέας πολιτισμών, κάθε βασιλιάς και χωρικός, κάθε νεαρό ερωτευμένο ζευγάρι, κάθε πολλά υποσχόμενο παιδί, κάθε μητέρα και πατέρας, κάθε εφευρέτης και εξερευνητής, κάθε ηθικοδιδάσκαλος, κάθε διεφθαρμένος πολιτικός, κάθε διάσημος, κάθε ανώτατος άρχοντας, κάθε άγιος και αμαρτωλός στην ιστορία του είδους μας, έζησαν εκεί – πάνω σε έναν κόκκο σκόνης, αιωρούμενο σε μια ηλιαχτίδα. Η Γη είναι μια πολύ μικρή σκηνή εντός μιας πελώριας κοσμικής αρένας. Σκεφτείτε τους ποταμούς αίματος που χύθηκαν από όλους αυτούς τους στρατηγούς και αυτοκράτορες, έτσι ώστε με δόξες και τιμές να μπορέσουν να ανακηρυχθούν στιγμιαίοι κυρίαρχοι ενός κλάσματος μιας κουκκίδας. Σκεφτείτε τις ατελείωτες φρικαλεότητες τις οποίες υπέστησαν οι κάτοικοι μιας γωνίας της κουκκίδας από τους μετά βίας διαφορετικούς κατοίκους κάποιας άλλης γωνίας της κουκκίδας. Πόσο συχνές είναι οι παρεξηγήσεις τους, πόσο πρόθυμοι είναι να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο, πόσο διακαή τα μίση τους. Η επιδειξιομανία μας, η αλαζονεία μας, η αυταπάτη πως διαθέτουμε κάποια προνομιούχα θέση στο σύμπαν, τίθενται υπό αμφισβήτηση από αυτήν την ωχρή κουκκίδα. Ο πλανήτης μας είναι ένα μοναχικό στίγμα στο αχανές κοσμικό σκοτάδι που μας περιβάλλει. Μέσα στην αφάνειά μας – μέσα σε όλη αυτή την απεραντοσύνη – δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι κάποια βοήθεια θα καταφτάσει από αλλού για να μας σώσει από τον εαυτό μας. Εναπόκειται σε μας. Έχει ειπωθεί ότι η αστρονομία προάγει την ταπεινοφροσύνη, και θα προσέθετα, χτίζει χαρακτήρες. Κατ'εμέ, πιθανότατα δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη της ανοησίας της ανθρώπινης έπαρσης από αυτήν την μακρινή εικόνα του μικροσκοπικού μας κόσμου. Για εμένα, υπογραμμίζει την ευθύνη που έχουμε να συμπεριφερόμαστε με περισσότερη καλοσύνη και συμπόνια ο ένας προς τον άλλο, και να διαφυλάσσουμε και να αγαπάμε αυτή την ωχρή κυανή κουκκίδα, το μόνο σπίτι που έχουμε ποτέ γνωρίσει. |
