Der Himmel über Berlin [Lied vom Kindsein]
Peter Handke| Traducción Española / Spanische Übersetzung / Traduzione spagnola / ... | |
| ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΉΣ ΗΛΙΚΊΑΣ Όταν το παιδί ήταν παιδί περπατούσε κουνώντας τα χέρια του, ήθελε το ρυάκι να είναι ποτάμι, το ποτάμι να είναι χείμαρρος, και αυτή η λακκούβα με νερό να είναι η θάλασσα. Όταν το παιδί ήταν παιδί, δεν ήξερε ότι ήταν παιδί, όλα ήταν ένα μέρος της ψυχής, και όλες οι ψυχές ήταν μία. Όταν το παιδί ήταν παιδί, δεν είχε άποψη για τίποτα, δεν είχε συνήθειες, καθόταν συχνά σταυροπόδι, το έσκαγε τρέχοντας, είχε «κορυφή» στα μαλλιά, και δεν έκανε καμμία γκριμάτσα όταν φωτογραφιζόταν. Όταν το παιδί ήταν παιδί, Ήταν η ώρα για αυτά τα ερωτήματα: Γιατί είμαι εγώ, και γιατί δεν ειμαι εσύ; Γιατί είμαι εδώ, και όχι εκει; Πότε ξεκίνησε ο χρόνος και πού τελειώνει το διάστημα; Δεν είναι η ζωή κάτω από τον ήλιο απλώς ένα όνειρο; Είναι μήπως αυτό που βλέπω και ακούω και μυρίζω μόνο μια παραίσθηση ενός κόσμου πριν τον κόσμο; Έχοντας υπόψη «τo κακό» και τους ανθρώπους υπάρχει αυτό που λέμε «κακό» πραγματικά; Πώς γίνεται να είμαι εγώ, έτσι όπως είμαι, και να μην υπήρχα πριν γίνω αυτό που είμαι και ότι κάποια μέρα, εγώ, οπως είμαι, δεν θα είμαι πλέον αυτός που είμαι; Όταν το παιδί ήταν παιδί, δεν του άρεσε το σπανάκι, τα μπιζέλια, το ρυζόγαλο, ούτε το κουνουπίδι στον ατμό, αλλά τα τρώει όλα αυτά τώρα, και δεν είναι μόνο επειδή «πρέπει». Όταν το παιδί ήταν παιδί, ξύπνησε μια φορά σε ένα ξένο κρεβάτι, και τώρα κάνει το ίδιο ξανά και ξανά. Πολλοί άνθρωποι, τότε, φαινόντουσαν όμορφοι, τώρα όμως πολύ λίγοι, από καθαρή τύχη. Είχε πλάσει στο μυαλό του μια σαφή εικόνα του παραδείσου, ενώ τώρα το πολύ μπορεί να μαντέψει, δεν μπορούσε τότε ούτε να διανοηθεί τη «μηδαμινότητα» ανατριχιάζει, όμως, σήμερα στη σκέψη αυτή. Όταν το παιδί ήταν παιδί, έπαιζε με ενθουσιασμό, και, τώρα, έχει τον ίδιο ενθουσιασμο όπως και τότε, μόνο όταν πρόκειται για τη δουλειά του. Όταν το παιδί ήταν παιδί, Ήταν αρκετό να φάει ένα μήλο, …ψωμί, Και έτσι είναι ακόμα και τώρα. Όταν το παιδί ήταν παιδί, τα χέρια του ήταν γεμάτα μούρα, όπως μόνο τα μούρα τα γεμιζαν και ακόμη και τώρα έτσι κάνουν φρέσκα καρύδια του «έγδερναν» τη γλώσσα και ακόμη έτσι είναι, για κάθε βουνοκορφή, είχε λαχτάρα για ένα ακόμη ψηλότερο βουνό, και για κάθε πόλη, είχε λαχτάρα για μια ακόμα μεγαλύτερη πόλη, και εξακολουθεί να είναι έτσι. Έφθανε για τα κεράσια στα ψηλότερα κλαδιά των δέντρων με ένα ενθουσιασμό που έχει ακόμη και σήμερα, νοιώθει συνεσταλμένος σε αγνώστους, και το νοιώθει ακόμη και τώρα. Περίμενε το πρώτο χιόνι, και το περιμένει ετσι ακόμη και τώρα. Όταν το παιδί ήταν παιδί, έριξε ένα ραβδί σαν βέλος πάνω σ’ένα δέντρο, και πάλλεται εκεί ακόμη μέχρι σήμερα. | LA CANCION DE LA INFANCIA Cuando el niño era niño andaba con los brazos colgando, quería que el arroyo fuera un río, que el río fuera un torrente y que este charco fuera el mar. Cuando el niño era niño no sabía que era niño, para él todo estaba animado y todas las almas eran una. Cuando el niño era niño no tenía opinión sobre nada, no tenía ninguna costumbre, se sentaba en cuclillas, tenía un remolino en el cabello, y no ponía caras cuando lo fotografiaban. Cuando el niño era niño era el tiempo de preguntas como: ¿Por qué yo soy yo y por qué no tú? ¿Por qué estoy aquí y por qué no allí? ¿Cuando empezó el tiempo y dónde termina el espacio? ¿Acaso la vida bajo el sol no es sólo un sueño? Lo que veo y oigo y huelo, ¿no es sólo la apariencia de un mundo ante el mundo? ¿Existe de verdad el mal y gente que realmente son malos? ¿Cómo puede ser que yo, el que soy, no fuera antes de devenir, y que un día yo, el que yo soy, no sea más ese que soy? Cuando el niño era niño le costaba tragar las espinacas, los chícharos, el arroz con leche y la coliflor al vapor, y ahora come todo, no sólo por necesidad. Cuando el niño era niño alguna vez despertó en una cama extraña, y ahora lo hace seguido. Muchas personas le parecían bellas, y ahora, sólo en ocasiones, con suerte. Imaginaba claramente el paraíso, y ahora, como mucho, lo adivina. No podía pensar en la nada, y hoy se estremece ante ella. Cuando el niño era niño jugaba entusiasmado, y ahora se concentra como antes sólo si se trata de su trabajo. Cuando el niño era niño las manzanas y el pan le bastaban de alimento, y todavía es así. Cuando el niño era niño las moras le caían en la mano, como sólo caen las moras, y asi es todavía; las nueces frescas le ponían áspera la lengua, y así es todavía; encima de cada montaña tenía el anhelo de una montaña más alta, y en cada ciudad el anhelo de una ciudad aun más grande… y siempre es así todavía. En la copa del árbol tiraba de las cerezas con igual deleite lo hace hoy todavía; se asustaba de los extraños como todavía se asusta; esperaba las primeras nieves y todavía las espera. Cuando el niño era niño lanzó un palo como una lanza contra el árbol, y hoy vibra así todavía. |
