Bulat Šalvovič Okudžava / Булат Шалвович Окуджава: Последний троллейбус, или Полночный троллейбус
GLI EXTRA DELLE CCG / AWS EXTRAS / LES EXTRAS DES CCG| Polska wersja / Versione polacca / Polish version / Version polonaise... | |
| PŮLNOČNÍ TROLEJBUS |  Andrzej Mandalian. |
| Když se cítím tak sám že už nelze to snést a když k utrápení je ten pocit sedám na trolejbus a nechám se vést tou nocí tou nocí sedám na trolejbus a nechám se vést tou nocí tou nocí | A kiedy nie sposób już płynąć pod prąd, Nie sposób już wyrwać się z matni, Niebieski trolejbus zabiera mnie stąd Trolejbus ostatni. Niebieski trolejbus zabiera mnie stąd Trolejbus ostatni. |
| Poslední trolejbus jako záchranný člun krouží po ulicích mezi vraky ty kdo ztroskotali vytáhne z chladných vln mě taky mě taky ty kdo ztroskotali vytáhne z chladných vln mě taky mě taky | Mój promie północny żeglujesz przez noc I nie dbasz, głęboka czy płytka, Gdy zbierasz nas wszystkich - idących na dno Z bulwarów rozbitków. Gdy zbierasz nas wszystkich - idących na dno Z bulwarów rozbitków. |
| Půlnoční korábe čekám na stanici otevři dveře své podej ráhno tvoji pasažéři jako námořníci mě vytáhnou mě vytáhnou tvoji pasažéři jako námořníci mě vytáhnou mě vytáhnou | Ach, otwórz podwoje, przechodzień czy gość, Ja wiem, że tonącym wśród nocy Ktoś z twych pasażerów, z załogi twej ktoś Udzieli pomocy. Ktoś z twych pasażerów, z załogi twej ktoś Udzieli pomocy. |
| S nima prožil jsem už leckteré trápení je to nádherné být mezi svýma netřeba velkých slov s nima i mlčení je príma je príma netřeba velkých slov s nima i mlčení je príma je príma | Tyś z nimi już nieraz uchodził od klęsk I ramię ich czuł przy ramieniu, A jednak naprawdę w milczeniu jest sens, Jest dobroć w milczeniu. A jednak naprawdę w milczeniu jest sens, Jest dobroć w milczeniu. |
| Půlnoční trolejbus veze mě stále dál město jako oheň dohasíná i cvrček v mé hlavě můj smutek i žal usíná usíná i cvrček v mé hlavě můj smutek i žal usíná usíná | Ucieczko przegranych gościnny twój próg, A Moskwa jak rzeka wezbrana I ból, co od rana pod skronią się tłukł Ustaje do rana. I ból, co od rana pod skronią się tłukł Ustaje do rana. [1] |
In the version performed by Piotr Machalica (see video), the last verse is modified in the following way (--> tekstowo):
A Moskwa jak rzeka oddycha
I ból, co od rana się tłukł o mą skroń
Ucicha, ucicha
I ból, co od rana się tłukł o mą skroń
Ucicha, ucicha