Μεσόγειος

Stelios Vrachiologlou / Στέλιος Βραχιόλογλου

Originale	Traduzione italiana / Μετέφρασε στα ιταλικά / Italian translat...
ΜΕΣΌΓΕΙΟΣ	MEDITERRANEO
Μεσόγειος θάλασσα, μυρωδιές της ερήμου και με γεύσεις τσαγιού, ξεγνοιασιά βεδουίνου σε μια χώρα αγάπης, μονοπάτι λαών. Σε έναν όμορφο κόσμο… γεννήθηκα εγώ.	Mar Mediterraneo, profumi del deserto e con sapori di tè, spensieratezza di beduino, in una terra d'amore, sentiero di popoli in un mondo bello... io sono nato.
Την δική αγάπη μου την βαφτίσανε μίσος, οι εξουσίες μπλέξαν με θρησκείες μαζί και ακούγαμε σφαίρες, μέσα στα σπίτια. Σε έναν όμορφο κόσμο… κρύφτηκα εγώ,	Il mio amore lo hanno chiamato odio, i poteri si sono mischiati con le religioni e nelle nostre case abbiamo sentito proiettili e in un mondo bello... io mi sono nascosto.
Θέλω να μου πεις αν βλέπεις, πως κοιμάσαι πως αισθάνεσαι αγάπη, και αν λυπάσαι	Voglio che tu mi dica se vedi, che dormi, che percepisci l'amore, e se sei triste
Τέλος ξανά δεν βγαίνει το κλάμα, πείνα και ο φόβος, ίδιο το πράγμα, έχω κλεισμένα τα αυτιά μου στον κόσμο, έχει παγώσει η καρδιά τώρα πια. Σε μια βάρκα ο πατέρας χτίζει τώρα την φωλιά, στα ανοιχτά ταξιδεύει για να μείνουμε παιδιά, για να μείνουμε παιδιά.	Tutto è finito, non si piange più, fame e paura son la stessa cosa e io ho chiuso gli orecchi al mondo, [1] ormai il mio cuore si è raggelato. In un barcone il padre ora costruisce il nido, viaggia in alto mare per farci restare bambini, per farci restare bambini.
Και περνούσαν τα χρόνια, γκρεμισμένα τα σπίτια, στο κυνήγι της ερήμου να στοχεύουν ανθρώπους, και με ένα ρολόι σε μια βάρκα ελπίδας σε έναν όμορφο κόσμο… στριμώχθηκα εγώ.	Sono passati gli anni, le case sono state demolite, sono andati a caccia nel deserto mirando la gente, e con un orologio in un barcone di speranza e in un mondo bello... sono stato stipato.
Το ταξίδι μεγάλο, μας διώχναν, μας θέλαν μέρες και οι νύχτες, παγωμένα κορμιά, πορτοκαλί πινελιές στο κύμα χορεύουν, σε έναν όμορφο κόσμο… κολύμπησα εγώ.	Il viaggio era lungo, ci braccavano, ci volevano, per giorni e per notti, corpi congelati, pennellate arancioni danzano sulle onde, e in un mondo bello... io ho nuotato.
Θέλω να μου πεις αν βλέπεις, πως κοιμάσαι πως αισθάνεσαι αγάπη, και αν λυπάσαι	Voglio che tu mi dica se vedi, che dormi, che percepisci l'amore, e se sei triste
Τέλος ξανά δεν βγαίνει το κλάμα, πείνα και ο φόβος, ίδιο το πράγμα, έχω κλεισμένα τα αυτιά μου στον κόσμο, έχει παγώσει η καρδιά τώρα πια. Σε μια βάρκα ο πατέρας χτίζει τώρα την φωλιά, στα ανοιχτά ταξιδεύει για να μείνουμε παιδιά, για να μείνουμε παιδιά.	Tutto è finito, non si piange più, fame e paura son la stessa cosa e io ho chiuso gli orecchi al mondo, ormai il mio cuore si è raggelato. In un barcone il padre ora costruisce il nido, viaggia in alto mare per farci restare bambini, per farci restare bambini.
Ακούω το χωριό μου, επιτέλους ησυχία. η ζωή είναι δράμα αλλά είναι κι αστεία, συγκινήθηκαν όλοι, με μια φωτογραφία, σε έναν όμορφο κόσμο… ταξίδεψα εγώ.	Sento il mio villaggio, alla fine c'è calma, la vita è un dramma, ma è anche divertente, tutti si sono emozionati per una fotografia, e in un mondo bello... io ho viaggiato, io ho viaggiato.
	[1] Si ricorda la doppia valenza della parola greca κόσμος, al pari del francese monde: sia "mondo" che "gente".