Langue   

Dall'ultima galleria

Alessio Lega
Page de la chanson avec toutes les versions


OriginaleEsperantigis Nicola Ruggiero, la 22an de julio 2007
DALL'ULTIMA GALLERIAEL LA LASTA TUNELO
  
E poi dall'ultima galleria
Kaj poste el la lasta tunelo
sembra mai più poter riaprirsi il soleŝajnas ne plu reaperi la suno
e quando luccica dal fondalekaj kiam ĝi briletas el la marfundo
dalla rugginosa ferroviael la rustoplena fervojo
Dalle budella della grande vedovaEl la intestaĵoj de la granda vidvino
diritto in faccia a un muro altorekte antaŭ alta muro
Porta Principe in un sussulto“Porta Principe” en ekskuiĝo
ti vomita addosso a Genova...vomas vin kontraŭ Genova...
Io quando tornerò a Genova per prima cosa col caffè di ritoKiam mi revenos al Genova, unue kun la kutima kafo
nel piazzale della stazione, dal baracchino il passo addormentatoen la placo de la stacidomo, de la budo la dormantan paŝon
lo muoverò per riconquistare la dignità di me stesso al mondomi movos por reakiri la dignon de mi mem en la mondo
ed il dovere di camminare a testa alta guardando il fondopor la devo paŝi kun fiera kapo kaj rigardi la fundon
  
guardare in fondo, guardare il mare, guardare il punto fermo sull'abissorigardi la fundon, rigardi la maron, rigardi la fiksan punkton en la abismo
vedere tutto tornare, urlare, fronte spezzata da un chiodo fissovidi ĉion reveni, hurli, frunton dispecigita de fiksa ideo,
fronte spaccato, fronte diviso, fonte che anneghi al pozzo San Patriziofronton rompita, fronton dividita, fonto kiu dronigas en puton San Patrizio
del mare rosso del nostro sangue plebeo che soffoca nel precipizio,de la maro ruĝa de nia sango pleba kiu sufokas en la krutegaĵo,
che soffoca nel precipizio...kiu sufokas en la krutegaĵo...
  
Quando ritorneremo a Genova ritorneremo sopra la crinieraKiam ni revenos al Genova ni revenos sur la kolhararo
bianca dell'onda che si frange al frangiflutti che mangia la serablanka de la ondo kiu sin rompas ĉe ondŝirmilo kiu manĝas la vesperon
e scuote il senso del presente, della memoria che si schiantakaj skuas la sencon de la nuntempo, de la memoro kiu frakasiĝas
quando Genova ritornerà quella del luglio del sessantakiam Genova reiĝos tiu de julio de la sesdeka
  
Quando ritorneremo a Genova e quando Genova sarà tornataKiam ni revenos al Genova kaj kiam Genova revenos,
quando torno, torno al nostro inverno la resistenza verrà dichiaratakiam mi revenos, mi revenos al nia vintro, la rezistado estos deklarita
quando in tutto quest'inferno ritroveremo i nostri sentimentikiam en ĉiu ĉi infero ni retrovos niajn sentojn
verremo in braccio alla natura, verremo sopra i quattro elementi...ni venos braken de la naturo, ni venos sur la kvar elementoj...
  
Chi siamo noi? Ora siamo il mare, il mare nero che si scatenaKiu ni estas? Nun ni estas la maro, la maro nigra kiu furioziĝas,
che si rovescia sopra al porto, sopra al porco che lo avvelenakiu renversiĝas sur la haveno, sur la porko kiu ĝin venenas,
il mare più salato che ci avete fatto lacrimarela maro plej sala, kiun vi devigis al ni larmigi
date un bacio ai vostri candelotti, giusto prima di affogare.donu kison al viaj obusoj, ĝuste antaŭ ol droni.
  
Chi siamo noi? Ora siamo il vento che non potete più fare ostaggioKiu ni estas? Nun ni estas la vento kiun vi ne plu povas preni kiel ostaĝon,
aria libera dai mulini, dalle catene di montaggioaero libera de la muelejoj, de la muntoĉenoj,
il vento che spazzerà via, cancellerà l'orma dei vostri passila vento kiu balaos for, forviŝos la spuron de viaj paŝoj,
che schianterà muri e sbarre scatenandosi per Marassifrakasos murojn kaj barilojn senbride por Marassi
  
Chi siamo noi? Ora siamo il fuoco che non avete mai domatoKiu ni estas? Nun ni estas la fajro kiun vi neniam dresis,
quello che brucia in fondo agli occhi di questo grigio supermercatotiu kiu brulas fundokule de tiu ĉi griza superbazaro
quello che cortocircuita i fili dell'allarme e del divietotiu kiu kurtcirkvitas la ŝnurojn de la alarmilo kaj de la malpermeso
mentre noi spargeremo sale sulle rovine di Bolzanetodum ni dissemos salon sur la ruinoj de Bolzaneto
  
Chi siamo noi? Ora siamo la notte, la luna persa dei disperatiKiu ni estas? Nun ni estas la nokto, la luno perdita de senesperantoj,
dice il poeta: "Quando cade un uomo, si rialzano i mercati"diras la poeto: “Kiam falas homo, ekstaras la merkatoj”
e per quest'uomo di eterna notte, per questa luce che se ne muorekaj por tiu ĉi homo el eterna nokto, por tiu ĉi lumo kiu mortas,
aspetteremo che il sole sciolga il blocco nero che portiamo in cuore...ni atendos, ke la suno fandos la nigran blokon kiun ni portas en koro...
  
E così torneremo a Genova, così ritorneremo a GenovaKaj tiel ni revenos al Genova, tiel ni revenos al Genova,
così libereremo Genova, così saremo liberi a Genova...tiel ni liberigos Genova, tiel ni liberos en Genova...
  
Io quando tornerò a Genova dal baracchino del caffè di rito
Kiam mi revenos al Genova de la budo de la kutima kafo
l'antico samovar della tristezza, che sta bollendomi dentro al fiatola antikva samovaro de la tristeco, kiu ekbolas en mia spiro,
questo dolore che mi ha tradito l'enorme sagoma del luttotiu ĉi doloro kiu min trompis, la granda ŝablono de la funebro
il mio tormento che ho malcelato e queste lacrime che tengo stretto...mia turmento miskaŝita kaj ĉi larmoj entenitaj...
e in una Genova liberata, senza chiusura, senza sgomentokaj en Genova liberigita, sen fermado, sen konsterniĝo,
senza sott'occhio la via di fuga, senza furore, senza spaventosen fuĝvojo proksime, sen furiozo, sen timego,
avrà senso cadere in ginocchio, alzare e prendersi le manihavos sencon fali sur la genuojn, ekstari kaj preni la manojn
piangere in piazza Alimonda...plori en placo Alimonda...
Pardon: in Piazza Carlo Giuliani.Pardonu: en placo Carlo Giuliani.


Page de la chanson avec toutes les versions

Page principale CCG


hosted by inventati.org