Źródło
Jacek Kaczmarski| Original | Traduction française |
| ŹRÓDŁO | ŹRÓDŁO |
| Płynie rzeka wąwozem jak dnem koleiny, która sama siebie żłobiła, Rosną ściany wąwozu, z obu stron coraz wyżej, tam na górze są ponoć równiny; I im więcej tej wody, tym się głębiej potoczy, Sama biorąc na siebie cień zboczy… | La rivière coule dans un ravin qui ressemble au fond du sillon qu'elle a elle-même creusé, Les parois de la gorge sont de plus en plus hautes, il semble que là-haut il y ait des plaines ; Et plus l'eau est abondante, plus elle est profonde, Captant sur elle l'ombre des pentes... |
| Piach spod nurtu ucieka, nurt po piachu się wije, własna w czeluść ciągnie go siła; Ale jest ciągle rzeka na dnie tej rozpadliny, jest i będzie, będzie jak była – Bo źródło Bo źródło Wciąż bije. | Le sable s'échappe du courant, le courant se tord sur le sable, sa propre force l'entraîne dans les profondeurs de l’abîme; Mais malgré tout il y a toujours une rivière au fond de cette gorge, elle est et sera - il y en aura toujours comme ça a toujours été - Parce que la source Parce que la source continue à pulser |
| A na ścianach wysokich pasy barw i wyżłobień, tej rzeki historia, tych brzegów – Cienie drzew powalonych, ślady głazów rozmytych, muł zgarnięty pod siebie – wbrew sobie. A hen, w dole blask nikły ciągle ziemię rozcina, Ziemia nad nim się zrastać zaczyna… | Et sur les murs, hautes rayures de couleurs et de rainures, histoire de ce fleuve, de ces berges - Des ombres d'arbres tombés, des traces de rochers dissous, de la vase empilée sous lui - malgré lui. Et en bas, en bas, une faible lueur traverse encore les parois, Et la terre au-dessus de lui commence à se rejoindre… |
| Z obu stron żwir i glina, by zatrzymać go w biegu, woda syczy i wchłania, lecz żyje; I zakręca, omija, wsiąka, wspina się, pieni, ale płynie, wciąż płynie wbrew brzegom – Bo źródło Bo źródło Wciąż bije. | Du gravier et de l'argile des deux côtés pour l'empêcher de courir, l'eau siffle et bouillonne, mais vit; Et fait des méandres, contourne, s'infiltre, grimpe, mousse, mais il coule, coule toujours contre les rives - Parce que la source Parce que la source Bat toujours. |
| I są miejsca, gdzie w szlamie woda niemal zastygła pod kożuchem brudnej zieleni; Tam ślad, prędzej niż ten, kto zostawił go, znika – niewidoczne bagienne są sidła. Ale źródło wciąż bije, tłoczy puls między stoki, Więc jest nurt, choć ukryty dla oka! | Et il y a des endroits où, dans la vase, l'eau est presque stagnante sous une couverture de vert sale; Là, les empreintes de pas disparaissent plus tôt que ceux qui les ont laissées – des pièges sont invisibles dans les marais. Mais la source bat toujours, forçant l'impulsion entre les pentes, Il y a donc un courant, bien que caché aux yeux! |
| Nieba prawie nie widać, czeluść chłodna i ciemna, Niech się sypią lawiny kamieni! I niech łączą się zbocza bezlitosnych wąwozów, Bo cóż drąży kształt przyszłych przestrzeni Jak nie rzeka podziemna? | Le ciel est à peine visible, les profondeurs sont fraîches et sombres, Que les avalanches de pierres se déversent ! Et que les falaises des ravins se rejoignent sans pitié, [car] c’est une rivière souterraine qui façonne la forme des espaces futurs |
| Groty w skałach wypłucze, Żyły złote odkryje – Bo źródło Bo źródło Wciąż bije. | Les grottes dans les rochers, elle va les débusquer, elle va mettre en évidence les veines d'or - Parce que la source Parce que la source Bat toujours. |
