Brave Margot
Georges Brassens| Versione polacca di Filip Łobodziński nell'arrangiamento di Z... | |
| LA RITA DE L'ORTIGA | DZIELNA MARGOT |
| Dòpo el pont che va giò a l'Ortiga dove ona volta gh’era on quaj praa coi sò pegor gh'era la Rita a faj pascolà. On bell dì ghe va adree on gattin senza mamma e senza papà e la Rita le ciappa in brasc e le fa ballà. El gattin poggiaa in su ona tetta el se tacca e’l va adree a sciuscià ma la Rita la dis nagòtt e le lassa fà. On barbon ch’el passava in bici el se ferma e’l stà lì a vardà el di adree le saveven tucc finna giò a Lambraa. | W naszej wsi bezbronnego kotka Znalazła w trawie raz Margot A, że sama była sierotką, Wzięła go. Był malutki jeszcze, więc chciała Jakąś poduszkę zdobyć mu, A jedyną, jaką znalazła, Był jej biust Kotek wziął ją za swoją mamę I ssać zaczął dzielną Margot, Ona zaś ze wzruszenia nagle Straciła głos. Syn sołtysa właśnie przechodził, Ujrzał rzadki obrazek ten I poleciał z nowiną do wsi, A na drugi dzień... |
| Quand la Rita con ‘vert la camisa la ghe dava al gattin el sò latt tucc i òmen lì in gir de l'Ortiga eren là la la la la la la eren là la la la la là E siccome che lee la credeva Ch’eren lì per vedè domà el gatt i e vardava e la ghe sorrideva e la cantava la la la la la la cantava la la la là | Gdy Margot stanik swój rozpinała, By miał kotek, biedactwo, co ssać, Biegła nas, biegła nas cała zgraja, By popa-pa-pa-pa-pa-patrzeć, By popa-pa-pa-pa-pa-pa, A niewinna Margot przypuszczała, Że do kotka, co z jej piesi ssał, Biegła nas, biegła nas cała zgraja, By popa-pa-pa-pa-pa-patrzeć, By popa-pa-pa-pa-pa-pa. |
| El barista, el rappresentant, el maester col cervellee eren lì insemma a quatter ghisa cont el barbee El postin che l'è vun ch'el tròtta per vardà el consegnava pú nanca i espress, tanto ormai nissun i avaria leggiuu. El sacrista - Dio me ne scampi - l'era lì cont i cereghett se capiss che anca a sti fioeu ghe piaseva i tètt. A vedè gh'era anca la pola ma sta volta senza randell a ghe n'era vun ch'el piangeva, se l'era bell! | Nauczyciel lekcje porzucił, Kowal podkowy, pole kmieć I pognali prędko na skróty Na tę wieść. Nasz listonosz, taki uczciwy, Na tę wieść listy ciepnął w mig, Których czytać i tak w tej chwili Nie chciał nikt. Na tę wieść, zaufawszy Bogu, Że odpuści im grzeszną myśl, Ministranci w lot dali nogę W środku mszy. Nawet gliniarz, postrach ludności, Tak z natury tępy jak słup, Stał opodal oszołomiony Sceną jak ze snu. |
| Quand la Rita con ‘vert la camisa la ghe dava al gattin el sò latt tucc i òmen lì in gir de l'Ortiga eren là la la la la la la eren là la la la la là E siccome che lee la credeva Ch’eren lì per vedè domà el gatt i e vardava e la ghe sorrideva e la cantava la la la la la la cantava la la la là | Gdy Margot stanik swój rozpinała, By miał kotek, biedactwo, co ssać, Biegła nas, biegła nas cała zgraja, By popa-pa-pa-pa-pa-patrzeć, By popa-pa-pa-pa-pa-pa, A niewinna Margot przypuszczała, Że do kotka, co z jej piesi ssał, Biegła nas, biegła nas cała zgraja, By popa-pa-pa-pa-pa-patrzeć, By popa-pa-pa-pa-pa-pa. |
| A on bell moment i dònn de l'Ortiga s'inn trovaa senza nanca on òmm e hann pensaa de fá on bel corteo in piazza del Dòmm. Poeu pussee infolarmaa de prima bann tiraa su tresent randej e hinn parti per fá foeura el gatt e l'han faa a tocchej. L'è staa inscì che la pastorella l'è restada senza el sò gatt el mes dòpo la s'è sposada per consolass. E così l'è finida in glòria quanto temp l'è passaa giamò gh'è on quaj vecc che però sta stòria la cunta anmò: | Ale w pozostałych niewiastach - Wszak każdej zwiał i gach i mąż, Powolutku jęła narastać Dzika złość. Wreszcie przyszedł we wsi dzień gniewu, Każda chwyciła tęgi kij I zatłukły biedne maleństwo Z żądzy krwi. A Margot po roku lamentów, By się pocieszyć, wzięła ślub I już tylko się mąż z jej wdzięków Cieszyć mógł. Z czasem o tym pozapominano, Oprócz starców już mało kto Mówi dzieciom dziś na dobranoc O dzielnej Margot. |
| Quand la Rita con ‘vert la camisa la ghe dava al gattin el sò latt tucc i òmen lì in gir de l'Ortiga eren là la la la la la la eren là la la la la là E siccome che lee la credeva Ch’eren lì per vedè domà el gatt i e vardava e la ghe sorrideva e la cantava la la la la la la cantava la la la là | Gdy Margot stanik swój rozpinała, By miał kotek, biedactwo, co ssać, Biegła nas, biegła nas cała zgraja, By popa-pa-pa-pa-pa-patrzeć, By popa-pa-pa-pa-pa-pa, A niewinna Margot przypuszczała, Że do kotka, co z jej piesi ssał, Biegła nas, biegła nas cała zgraja, By popa-pa-pa-pa-pa-patrzeć, By popa-pa-pa-pa-pa-pa. |
