In memoria
Giuseppe Ungaretti| La traduzione polacca di Grzegorz Franczak | |
| ПАМЯТИ Его звали Мохаммед Шеаб Потомок Эмиров Номадов Он покончил с собой Вдали от своей сущности Жил во Франции изменил имя звался Марселем Но не стал французом Он не смог больше жить В шатре своих предков Где прислушиваются К монотонному пению Корана Медленно смакуя кофе И не знал больше Запева песни своего одиночества Я проводил его в последний путь Вместе с хозяйкой отеля В котором мы жили В Париже Номер 5 rue des Carmes Заброшенная крутая улочка Он покоится На еврейском кладбище Пригород Который всегда выглядит так Как опустевшая После закрытия ярмарки площадь И возможно только один я Знаю Что он жил. | KU PAMIĘCI Locvizza, 30 września 1915 Nazywał się Mohammed Szeab Potomek emirów nomadów samobójca bo nie miał Ojczyzny Pokochał Francję i zmienił imię Był Marcelem ale nie Francuzem nie potrafił już żyć w namiocie współplemieńców gdzie słucha się kantyleny Koranu smakując kawę Nie potrafił wysnuć pieśni swojego opuszczenia Towarzyszyłem mu razem z właścicielką hotelu w którym mieszkaliśmy w Paryżu przy rue des Carmes pięć w zwiędłym stromym zaułku Leży na cmentarzu w Ivry przedmieściu które wygląda zawsze jak w pierwszym dniu po jarmarku I chyba ja jeden wiem jeszcze że żył. |
