Language   

Renzo Pezzani: Anviti

GLI EXTRA DELLE CCG / AWS EXTRAS / LES EXTRAS DES CCG
Back to the song page with all the versions


OriginalIl testo in italiano
RENZO PEZZANI: ANVITIANVITI
  
Un fis’c da la corta ch’al pär na cortlädaUn fischio dalla corte che sembra una coltellata
l’avisa Giovan ch’i l’aspeten zo in sträda.avvisa Giovanni che lo aspettino giù in strada
Al pianta la lesna in-t-al legn dal banchett,Lui pianta la lesina nel legno del banchetto,
al s’metta ’l tabar, un caplass da congiura...si mette il tabarro e un cappellaccio da congiura...
Gh’è un’aria p’r i borogh ch’la mètta paura:C'è un'aria per i borghi che mette paura:
dill donni ch’a scapa, dla genta muciäda,donne che scappano, gente ammucchiata,
dill fnestri ch’as sära. Che brutta giornäda!finestre che si chiudono. Che brutta giornata!
  
A còrra la vöza che Anviti l’è a Pärma.Corre la voce che Anviti è a Parma.
L’è gnu zo dal treno e i l’arén za massè,E' sceso dal treno e lo avrebbero bell'e ammazzato,
mo i carabiner i l’àn scös in caserma.ma i Carabinieri lo han portato in caserma.
– La jena l’è in trapla! La n’gh’à pu la frusta!“La jena è in trappola! Non ha più la frusta!
- L’è fnida la storia dla «slepa robusta»!E' finita la storia del 'ceffone robusto!'
– Anviti! Se anca dal temp n’è passèAnviti! Se anche ne è passato di tempo,
am bruza la facia di s’ciaf ch’at m’è dè. –mi brucia la faccia dagli schiaffi che mi hai dato.”
  
Dal strädi pu torti, dai borogh pu scurDalle strade più torte, dai borghi più oscuri
la genta la còrra cme il ponghi a drè ’l mur.la gente corre come i topi di fogna lungo il muro.
La s’muccia, l’è inchieta, la bräva sotvoza.Si ammassa, è inquieta, litiga sottovoce.
A pära ch’la speta ch’igh daghen la cröza:Sembra che aspetti che gli dian la croce:
gh’è un frär col martel, gh’è von con na sapac'è un fabbro col martello, uno con una zappa.
- Ragass! L’è lì denter. Andemel a tör!“Ragazzi! E' lì dentro. Andiamolo a prendere!
– Bruzämma la porta!... Sti atent ch’al ne scapa! –Bruciamo la porta!...Attenti che ci scappa!”
  
Za dj ommi con glj ongi i cävon i sass,Già uomini con le unghie cavano le pietre,
i tir’n in-t-i vedor, i dan fögh ai fassle tiran sui vetri, danno fuoco alle fascine
davanti a la porta... Nisson ch’a pardon’na.davanti alla porta....Nessuno che perdona.
Gh’è inveci chi speta col cör ch’a sangon’naC'è inveche chi aspetta col cuore che sanguina
ch’a passa la nuvla, ch’a s’vuda la sträda;che passi la nuvola, che si svuoti la strada;
dla genta ch’a prega, dla genta pu bon’nagente che pregha, gente più buona
ch’a guärda dal grigli dla fnestra sarädache guarda dalle inferriate della finestra chiusa.
  
Na dònna spetnäda, vestida de strass,Una donna spettinata, vestita di stracci,
il man sora i fianch, una lengua ch’a taja,le mani sui fianchi, una lingua tagliente,
l’è in mez a la sträda ch’la siga, la sbraja:è in mezzo alla strada che urla e sbraita:
- Vigliach, iv paura? Coragio, ragass!“Vigliacchi, avete paura? Coraggio, ragazzi!
Andì a tor un träv e sfondemma la porta. –Andate a prendere una trave e sfondiamo la porta.”
In mez a la genta se sconda la morta,In mezzo alla gente si nasconde la morte,
la morta spetnäda, vestida de strass.la morte spettinata, vestita di stracci.
  
I porten al träv cme na cröza. I fan l’ondaPortan la trave come una croce, fanno l'onda
e i dizen «Anviti», cme s’diz n’orassion.e dicono: “Anviti”, come si dice una preghiera.
«Anviti» e «Anviti» in coll picaporton,“Anviti” e “Anviti” picchiando al battente,
«Anviti» davanti la porta ch’se sfonda,“Anviti” davanti alla porta che si sfonda,
«Anviti» e la porta la sta za pär cedor,“Anviti” e la porta già sta per cedere,
«Anviti» e la porta la casca dabon...“Anviti” e la porta casca giù davvero...
– Ragass, a gh’è un litor äd sangov da bevor!“Ragazzi, c'è un litro di sangue da bere!”
  
La porta l’è averta. La genta ch’a lansaLa porta è aperta. La gente che lancia
la serca la levra, la ruga ogni stansala caccia alla lepre, fruga in ogni stanza
e sott a na tävla l’al cata cucè,e sotto un tavolo lo trova accucciato,
pu bianch d’una tvaja, ch’al dmanda pardon,più bianco di una tovaglia, che domanda perdono,
mo agh tremma la vöza e n’al senta nisson.ora gli trema la voce e non lo sente nessuno
– Anviti l’è noster! Il tiron p’r i pè.“Anviti è nostro!” Lo tiran per i piedi.
Il pòrton in sträda za ’d sangov macè.Lo portano in strada già sporco di sangue.
  
Il pist’n, i s’al bùtten,i gh’strassen il bräghi.Lo pestano, ci si buttan sopra, gli strappan le brache.
L’è nud, l’è za mort e ’l n’è ormäi pu che un strass,E' nudo, è già morto, ormai non è altro che uno straccio,
e al lassa in do’ ’l tòcca, cmè lassa il lumäghi,e lascia dove tocca, come lascian le lumache,
na strissla, pu rossa dal sang’v, in-t-i sass,una striscia, più rossa del sangue, sul selciato,
na strissla in-t-la sträda ch’la pär un silachuna striscia sulla strada che sembra uno schiocco
dla frusta che Anviti al droväva na voltadella frusta che Anviti adoperava una volta
pär där a la genta pär batros i tach.per picchiare la gente e per farla sloggiare.
  
La genta la gira col mort p’r il strä’ mestri.La gente gira col morto per le strade maestre,
A pära ch’i l’abion strassè da na cröza.sembra che lo abbiano tirato giù da una croce.
Vo’ al diz: – Al so mi in do’ ’l gh’à la morosa! –Uno dice: “So io dove sta la sua amante!”
e tutta la genta l’è sott a do fnestri.e tutta la gente è a due finestre.
I ciamen la bela ch’la s’faga al pogiöl,Chiaman la bella che si affacci al davanzale,
i canten, i balen, i gh’dmanden s’l’al völ:cantano, ballano, le domandano se lo vuole:
– L’è chì ch’al t’aspeta! – L’à ditt ch’al te sposa! –“E' qui che ti aspetta! Ha detto che ti sposa!”
  
Ed ecco ch’i scapen. Ariva i rinfors!Ed ecco che scappano. Arrivano i rinforzi!
La sira l’è pien’na äd nuvlassi e ’d rimors.La sera è piena di nuvolaglie e di rimorso
La genta l’è tùtta saräda in-t-il càLa gente se ne sta tutta chiusa in casa
e dj ommi in silensi i s’lävon il man.e degli uomini in silenzio si lavan le mani.
I s’lävon, i se sguren con l’aqua e ’l savon,Si lavano, si sciacquano con l'acqua e il sapone,
mo al sangov d’Anviti n’al läva nisson.ma il sangue di Anviti non lo lava nessuno.
E Pärma gentila la gh’dmanda pardon.E Parma gentile gli chiede perdono.


Back to the song page with all the versions

Main Page

Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.




hosted by inventati.org