| POLACCO / POLISH [1] - Krzysiek Wrona
|
PETERS OORLOG | WOJNA PIERA |
| |
Je ligt begraven in een korenveld | Pod zboża łanem śpisz pogrzebany |
En de roos noch de tulp | nie są to róże, nie są tulipany |
Waakt over je in de schaduw der graven | tysiąc tam w rowach, w świergocie ptaków |
Doch slechts duizenden klaprozen. | czuwa nad tobą czerwonych maków. |
| |
Aan de oevers van deze stroom, | „Potokiem moim chcę, by spływały |
Zou ik de snoek willen zien zwemmen, | iskrząc się w nurcie pstrągi srebrzyste, |
En niet meer de lijken der soldaten, | by wody znowu były przejrzyste |
Die door de stroming meegevoerd worden. | i trupów żołnierzy nie kołysały”. |
| |
Zo zei je het en het was in de winter, | Zima wciąż trwała, gdy tak mówiłeś, |
En, als de anderen, ging je richting de hel. | lecz w stronę piekła, jak inni ruszyłeś |
Zo treurig marcherend naar je treurige plicht, | ponury idziesz krokiem rekruta, |
De wind die de sneeuw in je gezicht spuuwde. | wiatr szydząc śniegiem w twarz ci spluwa. |
| |
Sta toch stil, Peter, sta nu toch stil! | Nie idź tam Piero, zawróć swe kroki |
En laat de wind zich over je heen gleiden. | posłuchaj tylko wiatr niesie głosy |
Je draagt de stemmen van alle gevallenen, | poległych, co ścielą bitewne pole |
Die hun leven gaven en een kruis werden. | krzyż dostał w zamian, kto życie dał swoje. |
| |
Maar jij hoorde ze niet en de tijd verstreek, | Nie usłyszałeś go w ten czas mroczny, |
Met de seizoenen in de maat van een mars. | dni wirowały, jak walczyk skoczny |
En zo stond je klaar de grens over te steken | przyszło ci w końcu przekroczyć granicę |
Op een warme, zonnige lentedag. | w dniu pełnym słońca, w wiosny rozkwicie. |
| |
En terwijl je liep met je ziel op de schouder, | A na ramieniu twym dusza tańczyła, |
Zag je een man lopen in het dal, | gdy się przed tobą otwarła dolina |
Die de zelfde gevoelens als jij droeg, | widzisz człowieka, on podobny tobie, |
Doch een uniform van andere kleuren. | lecz mundur jego jest w innym kolorze. |
| |
Schiet op hem, Peter, schiet nu toch snel! | Za spust pociągnij, przeładuj Piero |
Schiet nog een keer om zijn dood te verzekeren. | i nie przestawaj strzelać do niego, |
Tot hij levenloos op de grond neervalt, | aż martwe ciało jego padając |
En dodelijk gewond zijn eigen bloed bedekt. | przesłoni ziemię krwią zachlapaną. |
| |
“En als ik op zijn voorhoofd of op zijn hart richt, | I jeśli strzelisz mu w serce lub w głowę |
Laat ik hem slechts nog de tijd om te sterven, | zdąży jedynie wyzionąć ducha, |
Maar mij zal tijd te over blijven, | nim się po niego zgłosi kostucha |
Om in de ogen van een stervende te kijken.” | ja śmierci w oczach człowieka spojrzę. |
| |
And terwijl jij zoveel mededogen toont, | Kiedy tak stoisz, on się obraca |
Draait hij zich om, ziet jou en wordt bang, | teraz cię widzi i strach go ogarnia |
Hij brengt zijn wapen in vuurpositie, | on nie podziela twej ostrożności |
En doet niets terug voor jouw heldendaad. | i za broń chwyta wbrew uprzejmości. |
| |
Je viel op de grond, nog zonder een schreeuw, | Padłeś na ziemię bez słowa skargi, |
En merkte dat in een ogenblik, | a świat pociemniał ci przed oczyma |
Dat je nog niet genoeg tijd had, | pojąłeś, że czasu już będzie zbyt mało, |
Om voor vergeven der zonden te smeken. | by wszystkie swe winy zdążyć wyznać śmiało. |
| |
Je viel op de grond, nog zonder een schreeuw, | Padłeś na ziemię bez słowa skargi, |
En merkte dat in een ogenblik, | a świat pociemniał ci przed oczyma |
Je leven aan een einde was gekomen, | pojąłeś, że życie twe kończy się marnie, |
En dat je nimmer weer huiswaarts zou keren. | że w dniu tym zgaśnie nieodwołalnie. |
| |
“Mijn lieve Ninetta, om in mei te sterven, | Marie maleńka, by umrzeć w maju |
Heeft men veel, wellicht teveel moed nodig. | odwagi trzeba mieć ponad miarę |
Mijn lieve Ninetta, naar de hel, | Marie najdroższa, prosto do piekła |
Ging ik veel liever op een koude winterdag.” | Ruszyć bym wolał, gdy zima wściekła. |
| |
En terwijl het koren je woorden aanhoorde, | Nad tobą kłosy się cicho kładły |
Hield je je wapen in je handen geklampt, | w dłoniach ściśniętych uwiązł karabin |
Hield je je woorden bevroren in je mond geklampt, | w gardle ściśniętym uwięzły słowa |
Die nooit in het zonlicht waren ontdooid. | lód, co go słońce stopić nie zdoła. |
| |
Je ligt begraven in een korenveld | Pod zboża łanem śpisz pogrzebany |
En de roos noch de tulp | nie są to róże, nie są tulipany |
Waakt over je in de schaduw der graven | tysiąc tam w rowach, w świergocie ptaków |
Doch slechts duizenden klaprozen. | czuwa nad tobą czerwonych maków. |