3. Oktober '91
Reinhard Mey| Versione italiana di Federico Mastellari | |
| 3 EKIM 1991 | 3 OTTOBRE '91 |
| kentin üzerinde alışılmadık bir bayram havası ne trafik var ne de gürültü, tramvayın rayları belirsiz biçimde parlıyor sabah güneşinde, pastırma yazı mutluluğu dükkanlar kapalı, bayraklar dingin yirmi dört yıldır dökümhanede çalışıyor Mehmet yirmi dört yıldır her gün buraya geliyor bugün acelesi yok. geçerken bir TV mağazasının vitrininde gösterileri izleyebilir monitör duvarında kaçıncı kezdir konuşuyor başkan ve konu hukuk ve özgürlük- bu ülkedeki herkes için | In città c'è un'insolita aria di festa, nessun ingorgo, nessun rumore, i binari del tram scintillano debolmente nel sole del mattino. Ancora un idillio di fine estate! I negozi sono chiusi, le bandiere pendono tranquille. Da ventiquattro anni Mehmet è in fonderia, da ventiquattro anni passa di qui ogni giorno. Oggi non ha fretta. Passando davanti ad un negozio di televisori può vedere nella vetrina le ore di festa: il presidente moltiplicato per tre dozzine di volte da una parete di monitor, si parla di diritto e di libertà - per ognuno in questa nazione. |
| yaşamının yarısından fazla süredir burada çalışıyor iki kızı ve bir oğlu Ruhr bölgesinde büyüdü arkadaşları sever onu, sakin ve vicdanlı biri üç odalı bir ev, bir Ford Escort, evet başardı Mehmet fazla mesaiden aldığı parayla bir kez de Türkiye'ye gitti. bir sarhoş dokunur ona, küçük bir itme ve sonra geri döner boşboğazlık ederek, bira kokusuyla ve terli Mehmet arkasında parlayan bıçağı görmez ve nedensiz bir deli gibi yabancı bıçaklar onu ve resim koyu kızıla döner bir taş gibi yere düşer o | Lavora qui da più di metà della sua vita. Due figlie e un figlio sono cresciuti in questa zona. I suoi colleghi gli vogliono bene, è tranquillo e coscienzioso, tre stanze e una Ford Escort, si, Mehmet ce l'ha fatta, con gli straordinari anche una visita in Turchia. Un tipo un po' brillo lo sfiora, un piccolo spintone, l'uomo si volta biascicando, con l'alito di birra e impregnato di sudore, e Mehmet non vede la lama che balena alle sue spalle, e senza motivo, fuori di sé, l'estraneo lo trafigge e lo schermo televisivo diventa rosso scuro, e lui cade come una pietra. |
| ya caddedeki insanlar? hepsi görmüştür olayı hepsi saygıdeğer vatandaşlar, onun çevresinde toplanırlar hiç biri yardım etmedi ona, hiçbirinin aklına gelmedi ona yardım etmek, sakinleştirmek, hiçbiri eğilmedi onun yanına ve televizyonda birlik şarkıları söylüyorlar ve ambulans geliyor uzun bir süre sonra onun biraz önce yattığı yerde sargı bezini temizliyorlar ve aslında bugün herkes için iyi bir gündü ama 24 saat haberlerinden beri gün hiç de iyi değil artık çünkü yalnızca acı ve hüzün var, ve ben ağlamak istiyorum | E le persone in strada? Tutti hanno visto, di tutti gli integerrimi cittadini, che stanno intorno a lui in semicerchio, nessuno lo ha soccorso, a nessuno è passato per la mente di aiutarlo, di confortarlo, nessuno si mette in ginocchio vicino a lui. E in televisione cantano le strofe dell'unità. E l'ambulanza arriva dopo una mezza eternità. E puliscono il selciato, là, proprio dove stava. E in realtà oggi è stato certamente un bel giorno per tutti - però non lo è più dopo il notiziario delle quattro, ci sono solo dolore e tristezza, e ho solo voglia di piangere. |
