Jacques Brel: Ces Gens-là
GLI EXTRA DELLE CCG / AWS EXTRAS / LES EXTRAS DES CCG| Versione tedesca di Klaus Hoffmann da Jacques Brel - Eine legende ... | |
| DAT SOORT VOLK | SO SIND HIER DIE LEUTE |
| Je hebt je hebt de oudste broer Zo'n vale, kale vent Stom als een mallemoer Die z'n eigen naam niet kent Die drinkt zoveel, meneer En die is zo vaak lam Dat 'ie zo ongeveer Niet ene moer meer kan Hij is volslagen maf Maar vindt zichzelf een heer Hij is elke avond zat Van wijn als kattepis En 's morgens zit 'ie mat Te maffen in de mis Stijf als een eiken bint Als 'n altaarkaars zo geel Hij stottert als een kind En hij is ook nog scheel Zeg nou zelf, meneer Dat soort volk, meneer Denkt niet na, meneer Dat denkt niet na Dat bidt | Zuerst, da ist der Älteste mit dem Melonenkopf der mit der großen Nase der nicht mehr weiß wie man seinen Namen schreibt der immer säuft der immer gesoffen hat und er hält sich für den Größten den man morgens schlafend in der Kirche fand starr wie eine Leiche und blaß wie die Messe und er stottert und seine Augen starren ins Leere ich muß ihnen sagen, mein Herr bei diesen Leuten, da spricht man nicht da spricht man nicht, mein Herr da betet man |
| En dan die andere broer: Z'n peenhaar heeft misschien Nog nooit een kam gezien En hij 's vals als een hoer Al geeft 'ie de armen dan De hemden van z'n gat Hij is getrouwd met An Zo'n meisje uit de stad Nou ja een andere stad Maar da's hem niet genoeg Hij scharrelt heel wat af Met actetas en das Dophoed en winterjas In z'n opgepoetste Daf Hij doet graag reuze sjiek Maar is het voor geen cent: Nou, als je 'n stuiver bent Speel dan niet voor een piek! Zeg nou zelf, meneer Dat soort volk, meneer Leeft niet echt, meneer Dat leeft niet echt Dat knoeit | Und dann der mit dem Karottenkopf der ist schlecht wie die Pest der sein Hemd an Arme verschenkt und damit nicht genug der kleine Geschäfte macht mit seinem kleinen Hut mit seinem kleinen Mantel mit seinem kleinen Auto der groß sein möchte aber der nicht kann ich muß ihnen sagen, mein Herr bei diesen Leuten, da spricht man nicht da spricht man nicht, mein Herr da schummelt man |
| En dan de rest van 't stel: De moeder die stom lacht Of raaskalt als de hel Daarboven dag en nacht Besnord, bebaard, verstard Papa's vergeeld portret Hij stierf aan een zwak hart Bij 'n vreemde vrouw in bed Nu kijkt hij hoe z'n schaar Slurpt van de koude pap Dat gaat daar dan van schlppp Dat gaat daar dan van schlppp En die stokouwe vrouw Die altijd trilt en beeft Ze denken: sterf maar gauw Omdat zij centen heeft Ze zijn niet eens meer stil Als zij wat zeggen wil Zeg nou zelf, meneer Dat soort volk, meneer Praat nooit echt, meneer Dat praat nooit echt Dat telt | Und dann sind da die Andern die Mutter, die nichts sagt die mit der Apostelfratze da ist an einem hölzernen Rahmen der väterliche Schnurrbart der beim Stolpern starb und er schaut auf seine Herde die kalte Suppe schlürft und das macht schl ... und das macht schl ... |
| En dan en dan en dan is er nog Jan Blij als een lentewei En hij houdt echt van mij Zoals ik hou van Jan En Jan zegt vaak: ik zal Een huis gaan bouwen, meid Met ramen overal En kamers, groot en wijd Daarin ga ik met jou Fijn wonen, zal je zien En al is 't nog niet gauw Het komt toch wel misschien Want de anderen willen 't niet De anderen willen 't niet Die zeggen strijk en zet: Jan is te goed voor jou: Ze vinden mij maar net Een kattemeppersvrouw 'k Heb nooit een kat gevild Of 't moet lang geleden zijn Of 'k had het niet gewild Maar 't beest stonk naar azijn Nou ja, ze willen 't niet Nou ja, ze willen 't niet | Und da ist die Alte die nicht aufhört zu zittern und man wartet nur das sie krepiert weil sie ja die Kohle hat und man hört nicht, was ihre armen Hände erzählen ich muß ihnen sagen, mein Herr bei diesen Leuten, da spricht man nicht, mein Herr da spricht man nicht da zählt man |
| Als wij elkaar soms zien (Da's dan geen toeval hoor!) Dan zegt Jan: Meid, misschien Gaan wij er wel vandoor! Dan zegt 'ie: ik loop weg En dan heel eventjes Heel eventjes maar hoor Geloof ik wat hij zegt Meneer, heel eventjes Heel eventjes maar hoor Want weet u, dat soort volk, meneer Dat loopt niet weg Dat loopt niet weg, meneer Dat loopt niet weg | Und dann und dann, da ist Frieda schön wie die Sonne die mich genauso liebt wie ich Frieda liebe und wir sagen uns oft daß wir reich sein werden und es wird schön sein die anderen sagen du bist zu schön für mich ich wäre gerade gut genug um Katzen zu töten ich habe nie Katzen getötet oder ich habe es vergessen oder ich habe es vergessen |
| Maar 't wordt al laat, meneer En ik moet echt naar huis | Manchmal wenn wir uns durch Zufall treffen mit Tränen im Gesicht dann sagt sie mir, ich folge dir und dann für einen Moment für einen Augenblick, da glaube ich ihr mein Herr da glaube ich ihr Bei diesen Leuten da geht man nicht, mein Herr da geht man nicht da wartet man |
