מײַן שטעטעלע בעלז
Isa Kremer / איזאַ קרעמערOriginal | Versione polacca di Agnieszka Osiecka |
מײַן שטעטעלע בעלז אַז איך טו מיר דערמאָנען מייַנע קינדערשע יאָרן, פּונקט ווי אין אַ חלום זעט דאָס מיר אויס. ווי זעט אויס דאָס הייזעלע, וואָס האָט אַמאָל געגלאַנצט, צי וואַקסט נאָך דאָס ביימעלע, וואָס איך האָב פֿאַרפֿלאַנצט? אוי, אוי אוי בעלז, מייַן שטעטעלע בעלז, מייַן היימעלע, וווּ איך האָב מייַנע קינדערשע יאָרן פֿארבראַכט. בעלז, מייַן שטעטעלע בעלז, אין אָרעמען שטיבעלע, מיט אַלע קינדערלעך דאָרט געלאַכט. אוי, יעדן שבת פֿלעג איך לויפֿן מיט אַלע ייִנגעלעך צוגלייַך צו זיצן אונטער דעם גרינעם ביימעלע, לייענען בייַ דעם טייַך, אוי אוי אוי בעלז, מייַן שטעטעלע בעלז, מייַן היימעלע וווּ כ´האָב געהאַט די שיינע חלומות אַ סך. דאָס שטיבל איז אַלט, באַוואַקסן מיט מאָך דאָס שטיבל איז אַלט, אין פֿענצטער קיין גלאָז דאָס שטיבל איז אַלט, צעבויגן די ווענט, איך וואָלט שוין זיכער דאָס ווידער ניט דערקענט אוי, אוי אוי בעלז, מייַן שטעטעלע בעלז, מייַן היימעלע, וווּ איך האָב מייַנע קינדערשע יאָרן פֿארבראַכט. בעלז, מייַן שטעטעלע בעלז, אין אָרעמען שטיבעלע, מיט אַלע קינדערלעך דאָרט געלאַכט. אוי, יעדן שבת פֿלעג איך לויפֿן מיט אַלע ייִנגעלעך צוגלייַך צו זיצן אונטער דעם גרינעם ביימעלע, לייענען בייַ דעם טייַך, אוי אוי אוי בעלז, מייַן שטעטעלע בעלז, מייַן היימעלע וווּ כ´האָב געהאַט די שיינע חלומות אַ סך | MIASTECZKO BEŁZ – DWADZIEŚCIA LAT PO WOJNIE Mój miły Icełe, już nie bój się nocy I ludziom w oczy patrz w miasteczku Bełz Minęło tyle lat, harmonia znów gra Obłoki płyną w dal… znów toczy się świat Wypiękniał nasz Bełz W ogrodach na grobach bez Nikt nie chce pamiętać Nikt nie chce znać smaku łez I tylko gdy śpisz samotny i sam I tylko gdy śpisz płyniesz, giniesz tam Gdzie tata i mama przy tobie są znów I czule pilnują malutkich twych snów Miasteczko Bełz, kochany mój Bełz W poranne gazety ubrany, spokojnie się budzi Bełz Łagodny świt, zwyczajnych dni rytm W niedzielę bezpieczna nad rzekę wycieczka i w krzakach szept… A w piekarni pachnie chleb, koń nad owsem schyla łeb Zakochanym nieba dość, tylko cicho gwiżdże ktoś Miasteczko Bełz, main sztetełe Bełz Wypłowiał już tamten obrazek milczący płonący Bełz Dziś kiedy dym – to po prostu dym… Pierścionek na szczęście, w przemyśle zajęcie, w niedzielę chrzest… Białe ziarno czarny mak, młodej żony słodki smak… Kroki w sieni… nie drżyj tak… to nie oni… to tylko wiatr… Miasteczko Bełz, kochany mój Bełz W kołysce gdzieś dzieciak zasypia, a mama tak nuci mu: „Zaśnijże już i oczka swe zmruż Są czarne… a szkoda, że nie są niebieskie… wolałabym… Zaśnijże już i oczka swe zmruż są czarne… a szkoda, że nie są niebieskie… wolałabym… Tak jakoś... |