Coda di Lupo
Fabrizio De AndréVersione in esperanto di Nicola Ruggiero | |
COA DE LOP Quora eri pichonet m'enamoravi de tot, corril de darrier lu cans E de Marc fin a Febrier, velhava mom paigran Sus l'escorrenca dai bòus e finda dai cavaus Subr'ai afaires miéus e sus li tiéu pantais E au diéu dai Inglès non li creire jamail E quora avii doi cent lunas, magara quaucuna es de tròp Raubèri lo promier cavau e mi faguèri òme Cambièri lo miéu non en "Coa de Lop" Cambièri lo miéu pòny emb'un cavau mut E au siéu dieéu perditor non li creire jamail E foguèt de nuech de la lònga estela coada Qu'avem trovat mon paigran clavelat sus la gleia Clavelat emb'ai forquetas que nen servon en taula Era brut e poitòs de sang e de crema E au siéu diéu golòs non li creire jamail Avii bessai detz-e-vuech ans e non empestavi plus la serp Tenii en pròpi un baròto, un capèu e un gastafus E una nuech de galà, emb'un massacan ponchut Tueri un smoking, e raubat lollii ai E au diéu de la Scala, non li creire jamail Si tornèt pi en Brianca per principiar la cassa au bizont Nen faguèron l'exame de l'alen e dau pissum N'espliguèt lo mecanisme un poeta andalòs E par la cassa au bizont diguèt "lo numero es claus" E en un diéu de "fin uròa" non li creire jamail E èri jà vielh quora, pròch de Roma, a Little Big Horn Pels Corts, General, ni parlèt a l'Universitat Dai fraires toti blu qu'an sosterrat la destrau Mas non tuberiam da èu que non era vengut en patz E en un diéu "vai-que-t'esquines" non li creire jamail E aura qu'ai cremat vint fius sus lo liech d'esposa Qu'ai descargat la miéu ràbia dins un teatre de pòsa E qu'ai emparat de pescar embé li bombas a man Que m'an esculpit en làgrimas sus l'arc de Trojan Emb'un culhier de veire cavi dintre la miéu istòria Ma piqui un chìcol a tastaon que non ai plus de memòria E en un diéu, e en un diéu, e en un diéu, e en un diéu En un diéu qu'a bofaìssa non li creire jamail. | VOSTO DE LUPO Kiam mi etulis, mi enamiĝis al ĉio, mi kuris malantaŭ la hundoj kaj de marto al februaro mia avo gardadis pri la fluo de ĉevaloj kaj bovoj pri aferoj miaj pri aferoj viaj kaj je la dio de la angloj neniam kredu. Kaj kiam mi havis ducent lunojn kaj eble iu el ili troas mi ŝtelis la unuan ĉevalon kaj oni igis min viro mi ŝanĝis mian nomon en "Vosto de lupo" mi ŝanĝis mian poneon kun ĉevalo muta kaj je ilia dio malsukcesa neniam kredu. Kaj estis en la nokto de la longa stelo kun la vosto kiam ni trovis mian avon krucumita sur la preĝejo krucumita per forkedoj uzataj vespermanĝe li malpuris kaj puris el sango kaj kremo kaj je ilia dio frandema neniam kredu. Kaj eble mi aĝis 18jarojn kaj mi ne plu odoraĉis je serpento mi posedis stangon ĉapelon kaj ŝtonĵetilon kaj dum festnokto per pikŝtono mi mortigis smokingon kaj ŝtelis ĝin kaj je la dio de la Scala neniam kredu Poste ni revenis en Briancon por la malfermo de la bizonĉasado oni nin ekzamenis pri la elspiro kaj pri la urinoj al ni klarigis la mekanismon poeto andaluzia - Por la bizonĉasado - li diris - la nombro fermitas. Kaj je dio kun feliĉa fino neniam kredu. Kaj mi estis jam maljuna kiam apud Romo, en Little Big Horn kurtharulo generalo parolis al ni en la universitato pri la fratoj bluaj vestoj (la manlaboristaro) kiuj enterigis la adzojn sed ni ne fumis kun li, li ne venis en paco kaj je dio "ŝvitigu al vi la pugon" neniam kredu. Kaj nun kiam mi bruligis dudek filojn sur mia edza lito kiam mi malŝarĝis mian koleron en pozejo kiam mi lernis fiŝkapti per la manbomboj kiam oni skulptis min plorantan sur la arko de Trajano per vitra kulero mi elfosas en mia historio sed mi trafas maltrafe ĉar mi ne havas plu memoron kaj je dio kaj je dio kaj je dio kaj je dio sen elspiro neniam kredu. |