Εργάτες
Yannis Markopoulos / Γιάννης Μαρκόπουλος| Originale | Gian Piero Testa. |
| ΕΡΓΆΤΕΣ EΡΓΑΤΕΣ Κώστας Ταχτσής Γιάννης Μαρκόπουλος (*) Γιώργος Χρονάς Μιχάλης Φακίνος Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος Τραγουδάει: Λάκης Χαλκιάς  Κώστας Ταχτσής (1927-1988) 1. Πρόλογος (Κώστα Ταχτσή) Ρωτήστε όποιον θέλετε είναι καλό παιδί αγαπάει τους ανθρώπους πήγε σε πολλά σχολειά και σε ξένους τόπους ποτέ του δεν λογάριαζε λεφτά τα ξόδευε με το τσουβάλι ε ρε κακομοίρα εργατιά για να είναι αυτός καλό παιδί φαντάσου τι είναι οι άλλοι 2. Το παράπονο του εργάτη (*) Ακούστε το παράπονο, τον πόνο του εργάτη χιλιάδες χρόνια περπατώ στο ίδιο μονοπάτι. Για πυραμίδες δούλεψα για πύργους και για κάστρα, τον Παρθενώνα έφτιαξα που τον ζηλεύουν τ’ άστρα. Αιώνες τυραννήθηκα σ’ απέραντα πελάγη και τη ζωή μου όριζαν οι άρχοντες κι οι μάγοι. Μου έταζαν παράδεισο μετά το θάνατό μου και σε πηγάδια σκοτεινά βρήκαν το σκελετό μου. Αυτά που βλέπετε εδώ, τις πολυκατοικίες, συγκοινωνίες γερανούς και πυργιά και πλατείες. Εργάτες τα στεριώσανε με πονεμένα χέρια, χέρια που δε χαϊδέψανε ποτέ τους περιστέρια. Τελείωσαν τα λόγια μου μα ξέρω τι να κάνω, όλα θα πάνε μια χαρά το θάρρος μου δε χάνω. Δε λησμονώ τους φίλους μου που πέθαναν για μένα κι όσους μαζί μου μάχονται να γίνει ο κόσμος ένα. 3. Σαραμαγκάς και Πειραιάς (*) Σκαραμαγκάς και Πειραιάς Μοσχάτο Ελευσίνα γεμάτο εργοστάσια και μια ζωή ρουτίνα. Στη Σαλαμίνα κάποτε που έκανα εργάτης εκεί με βρήκε το κακό και τριγυρνώ σακάτης. Αχ και τι άλλο έχω να σου πω κι αν με καταλάβεις φίλε εγώ θα σ’ αγαπώ. Τα νιάτα χαραμίζονται μες στα μηχανουργεία, με τα γυμνά καλώδια και με την υγρασία. Περνούν τα χρόνια χάνονται, δεν βγαίνει σε καλό μας κι από την καταπίεση σκουριάζει το μυαλό μας. Αχ και τι άλλο έχω να σου πω κι αν με καταλάβεις φίλε εγώ θα σ’ αγαπώ Και θα `ρθει κάποιο πρωινό που δεν το περιμένεις που θα σου πούνε σχόλασες και σπίτι σου πηγαίνεις Φωνάζω και πικραίνομαι τη πιο πικρή αλήθεια πως πάντα μας σερβίρουνε τα ίδια παραμύθια Αχ και τι άλλο έχω να σου πω κι αν με καταλάβεις φίλε εγώ θα σ’ αγαπώ. 4. Ανεργία (*) Είναι ένα θεριό δυνατό και σκληρό που χτυπά κατευθείαν το στομάχι το πρωί που ξυπνώ ψάχνω τρόπο να βρω ν’ αποφύγω μαζί του τη μάχη. Όταν οι εργολάβοι κι όλα τα γραφεία δε δίνουνε δουλειά σημαίνει ανεργία. Σε χτυπά στην κοιλιά όσο θέλει συχνά τρομερό για το σπίτι η ανεργία τα μικρά νηστικά η κυρά νευρικιά και γραμμένος στο μπλοκ για απεργία. Όταν οι εργολάβοι κι όλα τα γραφεία δε δίνουνε δουλειά σημαίνει ανεργία. Περιμένω ουρά στην πλατεία Κοτζιά δέκα μέρες περνώ με αγωνία μα η ώρα περνά κι ο θυμός μου ξεσπά φτάνει πια η μεγάλη αδικία. Όταν οι εργολάβοι κι όλα τα γραφεία δε δίνουνε δουλειά σημαίνει ανεργία. 5. Ο κόσμος είναι όμορφος (*) Ο κόσμος είναι όμορφος μόνο στα όνειρά μου σαν ταξιδιάρικο πουλί απλώνω τα φτερά μου Γυρίζω και μαγεύομαι τα μάτια μου δακρύζουν τα κουρασμένα νιάτα μου απάνω σου αγγίζουν Ακόμα δε σε χάρηκα σειρήνες με σηκώνουν σειρήνες τα χαράματα σαν πρόκες με καρφώνουν 6. Χωρίς υπερωρίες (*) Δουλεύω πρεσαδόρος μιλώ στη μηχανή χωρίς υπερωρίες δε βγαίνω στη ζωή Τη μέρα που κοιμάμαι τη λένε Κυριακή χωρίς υπερωρίες δε βγαίνει το ψωμί Απόκαμε ο γέρος σπουδάζει κι η μικρή με τις υπερωρίες μου βγαίνει η ψυχή 7. Οικοδόμος δίχως σπίτι (*) Οικοδόμος δίχως σπίτι κι άμα λάχει μπετατζής δώσε βάση σ’ ό,τι λέω γιατί είμαι μπεσαλής Γυναίκα λεβεντόκορμη γυναίκα μου ωραία εμείς οι δυο, βρε μάτια μου θα ζήσουμε παρέα Οικοδόμος δίχως σπίτι μα σ’ το λέω καθαρά θέλω ντόμπρες εξηγήσεις να περάσουμε καλά Γυναίκα λεβεντόκορμη γυναίκα μου ωραία εμείς οι δυο, βρε μάτια μου θα ζήσουμε παρέα Οικοδόμος δίχως σπίτι μα τα μπράτσα δυνατά ό,τι θέλεις θα το έχεις δε φοβάμαι τη δουλειά Γυναίκα λεβεντόκορμη γυναίκα μου ωραία εμείς οι δυο, βρε μάτια μου θα ζήσουμε παρέα 8. Σου μιλώ πατέρα (*) Αν σου λέω ψέμα, χτύπησέ με σου μιλώ, πατέρα, άκουσέ με Σ’ αγαπώ και νιώθω πόσο υποφέρεις που ’χω το μυαλό μου στα πολιτικά βρε πατέρα, πρέπει να το ξέρεις από σένα ζουν τ’ αφεντικά Αν σου λέω ψέμα, χτύπησέ με σου μιλώ, πατέρα, άκουσέ με Βρίζουν τη γενιά μου, βρίζουν κάθε μέρα η δικιά σου, όμως, έχασε πολλά ξύπνα επιτέλους, βρε πατέρα άκουσε το γιο σου μια φορά Αν σου λέω ψέμα, χτύπησέ με σου μιλώ, πατέρα, άκουσέ με 9. Η συντροφιά (*) (Ορχηστρικό) 10. Εσείς του κόσμου τα παιδιά (Γιώργου Χρονά και Γιάννη Μαρκόπουλου)  Γιώργος Χρονάς (γ. 1948) Μικρό παιδί απέθανε κατέβηκε στον Άδη η μάνα του η εργάτισσα επνίγηκε στο δάκρυ Την ώρα που κατέβαινε βλέπει άλλα δυο παιδάκια που για το κρύο φόραγαν κάτι φαρδιά σακάκια Το ένα ήτανε ξανθό και τ’ άλλο μαύρο χρώμα κι όλα μαζί καθίσανε στ’ αραχνιασμένο χώμα Εσείς εδώ τι κάνετε η μέρα πώς περνάει αν θέλουμε να παίξουμε πώς θα φανεί του Άδη; Απάνω η μάνα του βογκά χτυπιέται με μανία η μάνα του η εργάτισσα βρίζει την κοινωνία Εσείς του κόσμου τα παιδιά του κόσμου τα φτωχάκια περνάτε μόνο πλούσια στου Άδη τα σοκάκια; 11. Τα κόκκινα λουλούδια (Μιχάλη Φακίνου)  Μιχάλης Φακίνος (γ. 1940) Κατέβηκε η Κοκκινιά η Νέα Ιωνία το Περιστέρι η Ζοφριά ο Ταύρος τα Σφαγεία Και η πλατεία γέμισε φωνές πανό τραγούδια ταράμ ταμ ταμ ταράμ ταμ ταμ και κόκκινα λουλούδια Κατέβηκαν απ’ τα γιαπιά κι απ’ τα υφαντουργεία απ’ τα νταμάρια τα παλιά κι από τα συνεργεία Και η πλατεία γέμισε φωνές πανό τραγούδια ταράμ ταμ ταμ ταράμ ταμ ταμ και κόκκινα λουλούδια 12. Καταγωγή (Σόλο κλαρίνο) 13. Εμείς (Γιώργου Χρονά και Γιάννη Μαρκόπουλου) Εμείς είμαστε το αίμα εμείς είμαστε φωτιά εμείς είμαστε οι εργάτες χτίζουμε εμείς τη Λευτεριά 14. Επίλογος (Κώστα Ταχτσή) Πλάι στο ακριβό ξενοδοχείο είναι μια οικοδομή οι τουρίστες με το πούλμαν πάνε στο μουσείο για να δούνε τον Ερμή και δεν βλέπουν το κορμί του λεβέντη οικοδόμου που σμιλευμένο από την δουλειά είναι το πιο ωραίο άγαλμα ολόκληρου του κόσμου | ΕΡΓΆΤΕΣ OPERAI Kostas Tachtsis Yannis Markopoulos (*) Yorgos Hronas Mihalis Fakinos Musica: Yannis Markopoulos Kostas Tachtsis (1927-1988) 1. Prologo (Kostas Tachtsis) Chiedete a chi volete è un bravo ragazzo ama gli esseri umani è stato in molte scuole e in paesi stranieri non contava mai i soldi li spendeva a sacchi eh povera classe operaia per dire che questo è un buon ragazzo immaginatevi che cosa sono gli altri 2. Il cruccio dell'operaio (*) Ascoltate il cruccio la pena dell'operaio da migliaia di anni percorro lo stesso sentiero. Lavorai per le piramidi per torri e castelli feci il Partenone che lo invidiano le stelle. Per secoli tiranneggiato su oceani interminabili e la mia vita la stabilivano gli arconti e i maghi. Mi promettevano un paradiso dopo la mia morte e in tenebrosi pozzi trovarono il mio scheletro Queste cose che qui vedete i condomini collegamenti gru e torrette e piazze Noi operai le impiantammo con mani sofferenti, mani che non accarezzarono mai e poi mai colombe. Non ho altro da dire me so che cosa fare tutto andrà per il meglio non perdo il mio coraggio. Non scordo i miei amici che morirono per me e quanti con me combattono per fare unito il mondo. 3. Skaramangas e Pireo (*) Skaramangàs e Pireo, Moscato Elefsina 1 tutta una fabbrica e una vita di routine. Una volta a Salamina che facevo l'operaio mi colse la disgrazia e ora ciondolo da invalido. Ahi che altro ho da dirti e se mi capisci amico io ti vorrò bene. Nelle officine meccaniche si spreca la gioventù con i fili scoperti e con l'umidità. Passano gli anni a perdere mai che ci vada bene e per il logorio ci va in ruggine il cervello Ahi che altro ho da dirti e se mi capisci amico io ti vorrò bene. E poi verrà un mattino quando non te l'aspetti che ti diranno qui non lavori più e vai a casa tua Grido e mi amareggio la verità più triste, che sempre ci han rifilato le stesse favole Ahi che altro ho da dirti e se mi capisci amico io ti vorrò bene. 4. Disoccupazione (*) E' una belva dura e forte che picchia dritto allo stomaco la mattina quando mi sveglio cerco un modo per evitare di battermi con lei. Quando gli imprenditori e tutti gli uffici non danno lavoro vuol dire disoccupazione. Ti colpisce alla pancia spesso e quando vuole terribile la disoccupazione per la casa i bambini a digiuno la moglie con i nervi e tu segnato in lista come scioperato. Quando gli imprenditori e tutti gli uffici non danno lavoro vuol dire disoccupazione. Aspetto in fila in piazza Kotziàs passo dieci giorni d'ansia ma il tempo passa e la rabbia mi esplode basta con questa grande ingiustizia. Quando gli imprenditori e tutti gli uffici non danno lavoro vuol dire disoccupazione. 5. Il mondo è bello (*) Il mondo è bello solo nei miei sogni come un uccello di passo apro le mie ali Ritorno ed è un incanto piangono i miei occhi la mia giovinezza stanca si abbandona su di te Ancora non abbiamo goduto che sirene mi fanno alzare sirene ad ogni alba mi bucano come chiodi 6. Senza straordinari (*) Lavoro alla pressa parlo con la macchina senza straordinari non la tiro avanti Il giorno in cui dormo lo chiamano Domenica senza straordinari non salta fuori il pane Il vecchio non ha più forze la piccola studia ancora con gli straordinari l'anima mi esce fuori 7. Muratore senza tetto (*) Muratore senza tetto e se capita alla betoniera fa' attenzione a quanto dico ché sono un tipo che riflette Donna mia gagliarda donna mia bella noi due, sì, tesoro vivremo in compagnia Muratore senza tetto ma te lo dico chiaro voglio spiegazioni chiare per stare bene insieme Donna mia gagliarda donna mia bella noi due, sì, tesoro vivremo in compagnia Muratore senza tetto ma con le braccia forti quel che vuoi certo l'avrai il lavoro non mi spaventa Donna mia gagliarda donna mia bella noi due, sì, tesoro vivremo in compagnia 8. Ti sto parlando padre (*) Se ti dico bugie picchiami ti sto parlando, padre, ascoltami Ti voglio bene e lo sento quanto soffri perché ho rivolto il mio cervello alla politica eh sì, padre, bisogna che tu lo sappia di te vivono i padroni Se ti dico bugie picchiami ti sto parlando, padre, ascoltami Ogni giorno insultano la mia generazione ma la tua ha perso tante cose svegliati insomma, padre ascolta tuo figlio per una volta Se ti dico bugie picchiami ti sto parlando, padre, ascoltami 9. Essere compagni (*) (Strumentale) 10. Voi bambini del mondo (Yorgos Hronas e Yannis Markopoulos) Yorgos Hronas (n. 1948) Morì un bambinello e scese giù nell'Ade la mamma sua operaia affogò nel pianto E mentre discendeva vide altri due bambini che indossavano per il gelo certe giacchette grosse Uno era biondo e l'altro di color nero e stavano stretti stretti sul terreno ragnato Voi che fate qui come si passa il tempo se vogliamo giocare Ade come la prenderà? Lassù la sua mamma geme si percuote come pazza la sua mamma l'operaia impreca alla società Voi bambini del mondo i poveretti del mondo ve la passate riccamente solo nei vicoli dell'Ade? 11. I fiori rossi (Mihalis Fakinos) Mihalis Fakinos (n. 1940) E' scesa Kokkinià Nuova Ionia Peristeri Zofrià Tavros e i Macelli 2 La piazza si è riempita voci striscioni canti taràm tam tam taràm tam tam e fiori rossi Sono scesi dai cantieri e dalle tessiture dalle vecchie cave e dalle fabbriche La piazza si è riempita voci striscioni canti taràm tam tam taràm tam tam e fiori rossi 12. Provenienza (*) (Strumentale - Clarino e piano) 13. Noi (Yorgos Hronas e Yannis Markopoulos) Noi siamo il sangue noi siamo il fuoco noi siamo gli operai costruiamo noi la Libertà 14. Epilogo (Kostas Tachtsis) Vicino all'albergo caro c'è un cantiere edile i turisti con il pullman vanno al museo per vedere l'Ermes e non si accorgono del corpo del gagliado muratore scolpita dal lavoro è la più bella statua di tutto il mondo |
[1] Municipalità della conurbazione Atene - Pireo dove è particolarmente densa la presenza di attività produttive: cantieristiche, portuali, chimiche e petrolifere, ecc.
[2] Quartieri di Atene - Pireo di insediamento prevalentemente popolare.