Mury
Jacek Kaczmarski| Original | Versione russa / Russian version / Version russe / Venäjänkielinen v... |
| MURY On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt on im dodawał pieśnią sił, śpiewał że blisko już świt. Świec tysiące palili mu, znad głów podnosił się dym, Śpiewał, że czas by runął mur... Oni śpiewali wraz z nim: Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów niosła ze sobą starą treść, dreszcze na wskroś serc i głów. Śpiewali więc, klaskali w rytm, jak wystrzał poklask ich brzmiał, i ciążył łańcuch, zwlekał świt... On wciąż śpiewał i grał: Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Aż zobaczyli ilu ich, poczuli siłę i czas, i z pieśnią, że już blisko świt szli ulicami miast. Zwalali pomniki i rwali bruk - Ten z nami! Ten przeciw nam! Kto sam ten nasz najgorszy wróg! A śpiewak także był sam. Patrzył na równy tłumów marsz, Milczał wsłuchany w kroków huk, A mury rosły, rosły, rosły Łańcuch kołysał się u nóg... Patrzy na równy tłumów marsz, Milczy wsłuchany w kroków huk, A mury rosną, rosną, rosną Łańcuch kołysze się u nóg... | Стены [1] Он пел вдохновенно, он молод был, А их там было— не счесть. От песни у них прибывало сил, Он пел, что свет где-то есть. Они тысячи свеч зажгли ему, Над их головами — дым. Он пел: айда, разрушим тюрьму… Они пели вместе с ним. Зубы решёток вырви у стен! Клетки ломай, оковы рви! Пусть стены рухнут, рухнут, рухнут, Похоронят старый мир! Зубы решёток вырви у стен! Клетки ломай, оковы рви! Пусть стены рухнут, рухнут, рухнут, Похоронят старый мир! Скоро ту песню каждый знал, Мелодия, даже без слов, Была им как свет, была как дурман Для их сердец и голов. И пели они, и хлопали в такт, Хор канонадой звучал, Оковы давили, сгущался мрак… А он всё пел да играл: Зубы решёток вырви у стен! Клетки ломай, оковы рви! Пусть стены рухнут, рухнут, рухнут, Похоронят старый мир! Зубы решёток вырви у стен! Клетки ломай, оковы рви! Пусть стены рухнут, рухнут, рухнут, Похоронят старый мир! Но вот они поняли, сколько их там, Почуяли силу: пора! И с песней двинулись по городам: К свету — вперёд — ура! Кумиров в прах, булыжник в кулак — Ты за нас или нет, гражданин? Кто одинок — тот наш злейший враг! А певец был всё так же один. Он видел ровный марш толпы, Молча прислушиваясь к шагам. А стены росли, росли, росли, Цепи гремели на ногах… Он видит ровный марш толпы, Молча прислушиваясь к шагам. А стены растут, растут, растут, Цепи грохочут на ногах… |
On pel vdochnovenno, on mołod był,
A ich tam było – ne sčesť.
Ot pesni u nich pribyvało sił,
On pel, čto svet gde-to esť.
Oni tysjači sveč zažgli emu,
Nad ich gołovami – dym.
On pel: ajda, razrušim tjuŕmu...
Oni peli vmeste s nim.
Zuby rešëtok vyrvi u sten!
Kletki steny, okovy rvi!
Pusť steny ruchnut, ruchnut, ruchnut,
Pochoronjat staryj mir!
Zuby rešëtok vyrvi u sten!
Kletki steny, okovy rvi!
Pusť steny ruchnut, ruchnut, ruchnut,
Pochoronjat staryj mir!
Skoro ty pesnju každyj znał,
Mełodija, daže bez słov,
Była im kak svet, była kak durman
Dlja ix serdec i gołov.
I peli oni, i chłopali v takt,
Chor kanonadoj zvučał,
Okovy davili, sgušćałsja mrak...
A on vsë pel da igrał...
Zuby rešëtok vyrvi u sten!
Kletki steny, okovy rvi!
Pusť steny ruchnut, ruchnut, ruchnut,
Pochoronjat staryj mir!
Zuby rešëtok vyrvi u sten!
Kletki steny, okovy rvi!
Pusť steny ruchnut, ruchnut, ruchnut,
Pochoronjat staryj mir!
No vot oni ponjali, skolgo ich tam,
Počujali siłu: pora!
I s pesnej dvinuliś po gorodam:
K svetu – vperëd – ura!
Kumirov v prach, bułyžnik v kułak -
Ty za nas ili net, graždanin?
Kto odinok – tot naš zlejšij vrag!
A nebec był vsë tak že odin.
On videł rovnyj marš tołpy,
Mołča prisłušivajaś k šagam.
A steny rosli, rosli, rosli,
Celi gremeli na nogach...
On vidit rovnyj marš tołpy,
Mołča prisłušivajaś k šagam.
A steny rastut, rastut, rastut,
Celi grochočut na nogach...