Mury
Jacek Kaczmarski| Original | Versione ucraina 1 / Ukrainian version 1 / Version ukrainienne... |
| MURY | Мури [1] |
| On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt on im dodawał pieśnią sił, śpiewał że blisko już świt. Świec tysiące palili mu, znad głów podnosił się dym, Śpiewał, że czas by runął mur... Oni śpiewali wraz z nim: | Він натхненний і молодий, Їх – наче в небі зірок. Співав, щоб їм додати сил, Аби зробили лиш крок. Для нього сотня палала свіч, Вгорі підносився дим, Співав для всіх – руйнуйте мур! І всі співали з ним. |
| Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! | Вирви з мурів зуби ґрат, Зірви кайдани – вільний брат. І мури впадуть, впадуть, впадуть, Старе не повернеш назад. |
| Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów niosła ze sobą starą treść, dreszcze na wskroś serc i głów. Śpiewali więc, klaskali w rytm, jak wystrzał poklask ich brzmiał, i ciążył łańcuch, zwlekał świt... On wciąż śpiewał i grał: | Знали напам’ять пісню всі, Мелодія вільна без слів Кружляла в хмарах і в траві Цвітом прийдешніх днів. Співали всі, овацій ритм – як постріли грізно звучав, Важчав ланцюг, світанок ждав, А він співав і грав. |
| Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! | Вирви з мурів зуби ґрат, Зірви кайдани – вільний брат. І мури впадуть, впадуть, впадуть, Старе не повернеш назад. |
| Aż zobaczyli ilu ich, poczuli siłę i czas, i z pieśnią, że już blisko świt szli ulicami miast. Zwalali pomniki i rwali bruk - Ten z nami! Ten przeciw nam! Kto sam ten nasz najgorszy wróg! A śpiewak także był sam. | І зрозуміли – скільки їх, Відчули силу і час, Пісня надії і життя Враз згуртувала нас. Натовп крушив монумент і брук: Той з нами – той ворог нам, Хто сам по собі – той нам не друг, Співець також був сам. |
| Patrzył na równy tłumów marsz, Milczał wsłuchany w kroków huk, A mury rosły, rosły, rosły Łańcuch kołysał się u nóg... Patrzy na równy tłumów marsz, Milczy wsłuchany w kroków huk, A mury rosną, rosną, rosną Łańcuch kołysze się u nóg... | Дививсь на сірість людських мас, Мовчав і слухав кроків стук. Мури міцніли і здіймались Силою сотень-тисяч рук. |
Vin natchennyj i mołodyj,
Jich – nače v nebi zirok.
Spivaŭ, šćob jim dodaty sył,
Aby zrobyły łyš krok.
Dlia ńoho sotnia pałała svič,
Vhori pidnosyŭsia dym,
Spivaŭ dlia vsich – rujnujte mur!
I vsi spivały z nym.
Vyrvy z muriŭ zuby grat,
Zirvy kajdany – vilnyj brat.
I mury vpaduť, vpaduť, vpaduť,
Stare ne poverneš nazad.
Znały napam'iať pisniu vsi,
Melodija vilna bez sliŭ
Kružliała v chmarach i v travi
Cvitom pryjdešnich dniŭ.
Spivały vsi, ovacij rytm -
jak postriły hrizno zvučaŭ,
Važčaŭ łanciuh, svitanok ždaŭ,
A vin spivaŭ i hraŭ.
Vyrvy z muriŭ zuby grat,
Zirvy kajdany – vilnyj brat.
I mury vpaduť, vpaduť, vpaduť,
Stare ne poverneš nazad.
I zrozumiły – skilky jich,
Vidčuły syłu i čas,
Pisnia nadiji i žittia
Vraz zhurtuvała nas.
Natoŭp krušiŭ monument i bruk :
Toj z namy – toj voroh nam,
Chto sam po sobi – toj nam ne druh,
Spiveć takož buŭ sam.
Dyvyŭś na sirisť liudśkych mas,
Moŭčaŭ i słuchaŭ krokiŭ stuk.
Mury micniły i zdijmałyś
Syłoju soteń-tysiač ruk.