Mury
Jacek Kaczmarski| Original | Traduzione catalana / Traducció al català / Catalan translation /... |
| MURY On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt on im dodawał pieśnią sił, śpiewał że blisko już świt. Świec tysiące palili mu, znad głów podnosił się dym, Śpiewał, że czas by runął mur... Oni śpiewali wraz z nim: Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów niosła ze sobą starą treść, dreszcze na wskroś serc i głów. Śpiewali więc, klaskali w rytm, jak wystrzał poklask ich brzmiał, i ciążył łańcuch, zwlekał świt... On wciąż śpiewał i grał: Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! Aż zobaczyli ilu ich, poczuli siłę i czas, i z pieśnią, że już blisko świt szli ulicami miast. Zwalali pomniki i rwali bruk - Ten z nami! Ten przeciw nam! Kto sam ten nasz najgorszy wróg! A śpiewak także był sam. Patrzył na równy tłumów marsz, Milczał wsłuchany w kroków huk, A mury rosły, rosły, rosły Łańcuch kołysał się u nóg... Patrzy na równy tłumów marsz, Milczy wsłuchany w kroków huk, A mury rosną, rosną, rosną Łańcuch kołysze się u nóg... | MURS Ell era jove i inspirat, ells eren legió Els va ajudar amb la força de la cançó, Cantant gairebé fins a l'alba. Van encendre milers d'espelmes per ell, Que fumejaren sobre els seus caps, Va cantar llavors A la caiguda del mur, Ells van cantar ensems amb ell: Estireu de les barres dels murs! Trenqueu les cadenes, trenqueu el fuet! I els murs cauran, cauran, cauran! I enterraran el vell món! Ben aviat se sabien la cançó I la melodia de memòria Portava velles paraules, Calfreds de cor i cap. Així cantaven, van aplaudir en ritme, sonava com trets, I la cadena era una càrrega, L'alba es retardava… I ell encara cantava i tocava: Estireu de les barres dels murs! Trenqueu les cadenes, trenqueu el fuet! I els murs cauran, cauran, cauran! I enterraran el vell món! Van veure el seu nombre, Van sentir la força i el moment I amb la cançó, i amb l'alba a prop, Caminaven pels carrers. Van destruir els monuments i van cridar - Ell és amb nosaltres ! Ell està contra nosaltres ! Qui es troba sol és el vostre pitjor enemic! I el cantant també estava sol. Estireu de les barres dels murs! Trenqueu les cadenes, trenqueu el fuet! I els murs cauran, cauran, cauran! I enterraran el vell món Va contemplar com caminava la multitud, Es va quedar en silenci escoltant el so dels passos I els murs creixen, creixen, creixen La cadena es va obrir als seus peus ... |
