Кони привередливые
Vladimir Semënovič Vysotskij / Владимир Семёнович Высоцкий| Versione norvegese di Jørn Simen Øverli | |
| KONIE Czarne konie, czarne wichry dwa, unoszą mnie, unoszą, nie chcą wody pić, o jadło mnie nie proszą. Czy powietrza tak mi mało, czy mnie piekło zawołało, że pomykam jak na skrzydłach, wilki płosząc? Dajcie pożyć konie, dajcie, dajcie dożyć konie, na cóż bracia nam ten wieczny lot? Cóż mi za konie los nadarzył, jakby w nich palił ktoś, a ja żyłam nie dość i śpiewałam nie dość. Koniom wody by dać, śpiew dośpiewać i trwać, jeszcze dzień, jeszcze noc na wichurze by stać. Będzie tak, że gdzieś w pół drogi byle wiatr mnie w końcu zmiecie i zataszczą mnie na saniach, i dopalą mnie jak świecę. Ech, ty psie o diablej twarzy, nie poganiaj moich koni, daj mi chwilę, by pomarzyć, dorzuć drugą, żeby zmądrzeć. Dajcie pożyć konie, dajcie, dajcie dożyć konie, na cóż bracia nam ten wieczny lot? Cóż mi za konie los nadarzył, oba jak czarty złe, a tu dożyć się chce i dośpiewać się chce. Koniom wody by dać, śpiew dośpiewać i trwać, jeszcze dzień, jeszcze noc na wichurze by stać. Jestem w porę, chwała Bogu, kto by śmiał się spóźniać w raju? Czy to anioły słychać już, jak bezradośnie mi śpiewają? Czy to może dzwonek dzwoni, pół się śmieje i pół szlocha? Czy to ja się drę i klnę, ten zaprzęg mój, te bestie dwie. Dajcie pożyć konie, dajcie, dajcie dożyć konie, na cóż bracia nam ten wieczny lot? Cóż mi za konie los nadarzył, jakby w nich palił ktoś. A ja żyłam nie dość i śpiewałam nie dość. Koniom wody by dać, śpiew dośpiewać i trwać, jeszcze dzień, jeszcze noc na wichurze by stać. | HESTENE MINE Rir på kanten, ser mot avgrunnen til jeg trekkes ut på stupet Pisker hestene tilbake til det knyter seg i strupen Hiver etter pusten, drikker vind og eter skodde er i dødens sikre favntak: Tenk på alt jeg ikke nådde Langsommere hester, åh, trav langsommere nå lunefulle hester - gå Bare blås i pisken min - gå hvor dere vil Hva fikk jeg gjort - ingenting Sangen min - ingenting Men jeg synger en sang og - gir hestene vann står litt før jeg faller og vil leve, leve, leve Som et sandkorn blåses bort i en orkan skal jeg gå heden og i rasende galopp drar mine hester meg bort i sleden åh, trav langsommere hester, hør jeg sverger, ber og tigger om at veien må bli lengre bort dit der de andre ligger Langsommere hester, åh, trav langsommere nå lunefulle hester - gå Bare blås i pisken min - gå hvor dere vil Hva fikk jeg gjort - ingenting Sangen min - ingenting Men jeg synger en sang og - gir hestene vann står litt før jeg faller og vil leve, leve, leve Det var alt. Gud har bestemt at jeg skal ut av menneskevrimlen og med ondskapsfulle stemmer synger englene i himlen eller er det hestebjellas ville klang av sorg i denne stunden eller er det meg som skriker før jeg styrter ned mot bunnen Langsommere hester, langsommere nå ... |
