Francesco Guccini: Cirano
GLI EXTRA DELLE CCG / AWS EXTRAS / LES EXTRAS DES CCG| Original | La versione in Esperanto di Giuseppe Castelli |
| FRANCESCO GUCCINI: CIRANO | CIRANO |
| Venite pure avanti, voi con il naso corto, signori imbellettati, io più non vi sopporto, infilerò la penna ben dentro al vostro orgoglio perchè con questa spada vi uccido quando voglio. | Bonvolu proksimiĝi, al mi bonvolu veni, sinjoroj mallongnazaj: ne eblas vin elteni! Mi povas vin mortigi kaj vian malhumilon; en ĝin mi trafe ŝovos ĉu glavon ĉu skribilon. |
| Venite pure avanti poeti sgangherati, inutili cantanti di giorni sciagurati, buffoni che campate di versi senza forza avrete soldi e gloria, ma non avete scorza; godetevi il successo, godete finchè dura, che il pubblico è ammaestrato e non vi fa paura e andate chissà dove per non pagar le tasse col ghigno e l' ignoranza dei primi della classe. Io sono solo un povero cadetto di Guascogna, però non la sopporto la gente che non sogna. Gli orpelli? L'arrivismo? All' amo non abbocco e al fin della licenza io non perdono e tocco! Io non perdono, non perdono e tocco! | Bonvolu proksimiĝi: vi indas nur je moko, poetoj senutilaj de nia merdepoko, aĉuloj sinvivtenaj per versoj sen efiko: ne mankas mon' kaj gloro, sed mankas la fortiko. Do ĝuu la sukceson dum via tag' prospera, ĉe spektantar' dresita kaj tute ne danĝera; kaj flugu eksterlanden por fuĝi de l' impostoj kun via rid' lertula, filistroj ĝis la ostoj... Kaj mi, mi estas nura kadet' el Gaskonio, sed malŝategas homojn sen am' kaj fantazio; tre for de la batalo por mon' kaj pov' mi kuŝas, kaj cele de l' licenco mi senpardone tuŝas. Mi senpardone, senpardone tuŝas. |
| Facciamola finita, venite tutti avanti nuovi protagonisti, politici rampanti, venite portaborse, ruffiani e mezze calze, feroci conduttori di trasmissioni false che avete spesso fatto del qualunquismo un arte, coraggio liberisti, buttate giù le carte tanto ci sarà sempre chi pagherà le spese in questo benedetto, assurdo bel paese. Non me ne frega niente se anch'io sono sbagliato, spiacere è il mio piacere, io amo essere odiato; coi furbi e i prepotenti da sempre mi balocco e al fin della licenza io non perdono e tocco! Io non perdono, non perdono e tocco! | Kaj vi, politikistoj, bonvolu proksimiĝi, vi, novaj ĉefrolantoj kapablaj tre prestiĝi, alvenu sakportistoj, flatistoj, duonuloj kaj teleĵurnalistoj, falsistoj sen skrupuloj, vi, kiuj el ajnismo sukcesis fari arton: kuraĝu, liberistoj, malkovru vian karton, ne timu elĉerpiĝon de la voĉdon-viando en tiu ĉi benita absurda Bela Lando! Kaj mi prifekas ĉion, eĉ mian propran dramon: mi ŝatas malŝatiĝi kaj amas la malamon; malam' al la ruzuloj en mi de longe puŝas, kaj cele de l' licenco mi senpardone tuŝas. Mi senpardone, senpardone tuŝas. |
| Ma quando sono solo con questo naso al piede che almeno di mezz' ora da sempre mi precede si spegne la mia rabbia e ricordo con dolore che a me è quasi proibito il sogno di un amore; non so quante ne ho amate, non so quante ne ho avute, per colpa o per destino le donne le ho perdute e quando sento il peso d' essere sempre solo mi chiudo in casa e scrivo e scrivendo mi consolo, ma dentro di me sento che il grande amore esiste, amo senza peccato, amo, ma sono triste perchè Rossana è bella, siamo così diversi, a parlarle non riesco: le parlerò coi versi, le parlerò coi versi... | Kelkfoje, dum mi solas kun monstra nazo mia alvenas mi je l' kvara kaj ĝi jam je la tria, foriras la kolero kaj restas la memoro: "Am-revi mi ne rajtas", mi pensas kun doloro. Mi ne kalkulis kiom da inoj ĉe mi pasis: ĉu kulpas la destino, ĉu mi, ni nin forlasis; kaj se tro forte pezas sur mi ĉiama solo, mi min enŝlosas hejme kaj verkas por konsolo. Sed sentas mi interne, ke estas granda amo; mi amas tute pure, sed min bruligas flamo; Roksana tro malsamas, tro plenas je gracio: mi provos ekparoli al ŝi per poezio. |
| Venite gente vuota, facciamola finita, voi preti che vendete a tutti un' altra vita; se c'è, come voi dite, un Dio nell' infinito, guardatevi nel cuore, l' avete già tradito e voi materialisti, col vostro chiodo fisso, che Dio è morto e l' uomo è solo in questo abisso, le verità cercate per terra, da maiali, tenetevi le ghiande, lasciatemi le ali; tornate a casa nani, levatevi davanti, per la mia rabbia enorme mi servono giganti. Ai dogmi e ai pregiudizi da sempre non abbocco e al fin della licenza io non perdono e tocco, io non perdono, non perdono e tocco! | Alvenu malplenuloj, sufiĉas jam pri tio, vi, pastroj, vi, vendistoj de vivo-iluzio: se vere via Dio ekzistas en senfin', rigardu vian koron: vi jam perfidis lin. Kaj vi, fanatikuloj de la materiismo, tutcertaj ke ni solas en tiu ĉi abismo, gustumu viajn glanojn kaj serĉu sur la tero la veron, kiel porkoj: mi flugas tra l' aero. Reiru hejmen, nanoj vivantaj senpasie: gigantojn mi bezonus, foriru de ĉi tie; per viaj antaŭjuĝoj kaj dogmoj mi ne fuŝas, kaj cele de l' licenco mi senpardone tuŝas. Mi senpardone, senpardone tuŝas. |
| Io tocco i miei nemici col naso e con la spada, ma in questa vita oggi non trovo più la strada. Non voglio rassegnarmi ad essere cattivo, tu sola puoi salvarmi, tu sola e te lo scrivo: dev' esserci, lo sento, in terra o in cielo un posto dove non soffriremo e tutto sarà giusto. Non ridere, ti prego, di queste mie parole, io sono solo un' ombra e tu, Rossana, il sole, ma tu, lo so, non ridi, dolcissima signora ed io non mi nascondo sotto la tua dimora perchè oramai lo sento, non ho sofferto invano, se mi ami come sono, per sempre tuo, per sempre tuo, per sempre tuo, per sempre tuo Cirano. | Mi tuŝas malamikojn per nazo kaj per glavo, sed nun mi ne plu trovas la vojon al la savo; mi ne kapitulacos al la malbon': mi certas ke vi min povas savi, kaj tion mi asertas, ke devas esti loko, ĉiele aŭ surtere, por vivi en la justo, por vivi sensufere! Ne ridu pri ĉi tio, tro akrus tia puno: mi estas kiel ombro, vi estas kiel suno. Sed certe vi ne ridas, dolĉega sinjorin', kaj nun sub via domo mi ne plu kaŝas min. Ne estis senutila por mi sufero tia; subskribas mi, Cirano, kaj estos ĉiam via... |
