Lingua e dialettu
Massimo Ferrante| Traduzione sarda da FP40 (De sa limba nos ant privadu, a nois... | |
| LINGVO KAJ DIALEKTO | LIMBA E LIMBÀGIU |
| Popolo, ĉenu ĝin nudigu ĝin ŝtopu ĝian buŝon, plue libera ĝi estas. | Unu pòpulu, ponìdeli sos ferros, ispogiàdelu, tupàdeli sa buca, est lìberu ancoras. |
| De ĝi forprenu laboron pasporton manĝotablon dormoliton, plue riĉa ĝi estas. | Leàdeli su traballu, sos papiros, sa mesa ue màndigat, su letu ue dormit, est ricu ancoras. |
| Popolo iĝas povra kaj sklava kiam de ĝi oni ŝtelas la lingvon dotdonitan de la avoj: tiam ĝi pereas por ĉiam. | Unu populu nch’essit pòberu e isciau cando li furant sa limba, s’erèntzia ‘e sos jajos: est pèrdidu pro semper. |
| Povra kaj sklava ĝi iĝas kiam vortoj ne plu naskas vortojn kaj sin mem intermanĝas. | Nch’essit pòberu e isciau cando paràulas no angiant paràulas e si màndigant tra issas. Como mi nd’abbìgio, acordande sa chiterra de su limbàgiu chi perdet una corda cada die. |
| Tion mi ekrimarkas nun dum mi agordas la gitaron de l dialekto kiu ĉiutage perdas kordon. | In s’interis chi so cosinde sa tela orammai tarulada chi tessesint jajos nostros cun lana de berbeghe sarda, |
| Dum mi flikas tineronĝitan tolon teksitan de niaj avoj per Sicilia ŝafofelo. | e so pòberu tèngio su dinari e non lu potho ispèndere, sas prendas e non las potho donare; su càntigu, intro sa càbbia cun alas mutzadas |
| Ja malriĉa mi estas: monon mi havas kaj elspezi ĝin ne povas; juvelaron mi havas kaj donaci ĝin ne povas; kanton enkaĝigitan kun flugiloj stumpigitaj. | Unu pòberu, chi sughet dae sa tita sicada de una bìdriga, chi li narat fìgiu pro ingiùriu. |
| Povrulo kiu laktosuĉas el aridaj mamoj de ŝajna patrino kiu min moke nomas filo. | Nois àteros l’aiamus sa mama, no’ nche l’ant furada; aiat titas che càntaru de late e b’ant bufadu totus, como bi gruspint a intro. |
| Ni ja patrinon havis, de ni oni ŝtelis ŝin; el ŝiaj mamoj fontane elspruĉis lakto el ĝi elsucis ĉiuj, nun ili ĝin surkraĉas. | Ant a restare sa boghe sua, sa cadèntzia, su tumbu de sonos e cramores: cussos non los podent furare. |
| Restis al ni ŝia voĉo, la kadenco, la basa tembro de l sono kaj lamento: tion ŝteli ili ne povas. | Ant a restare s’assemìgiu, s’andàntile, sos tzinnos, su lugore in ogros: cussos non los podent furare. |
| Tion steli ili ne povas, sed same povraj orfoj ni restas. | Non los podent furare, ma pòberos amus a restare e òrfanos de mama. |
