Language   

Lingua e dialettu

Massimo Ferrante
Back to the song page with all the versions


Traduzione in esperanto di F. Franceschi trovata ‎‎qui

LINGUA E DIALETTO

Un popolo
mettetelo in catene
spogliatelo
tappategli la bocca,
è ancora libero.

Levategli il lavoro
il passaporto
la tavola dove mangia
il letto dove dorme,
è ancora ricco.

Un popolo
diventa povero e servo
quando gli rubano la lingua
ricevuta dai padri:
è perso per sempre.

Diventa povero e servo
quando le parole non figliano parole
e si mangiano tra di loro.
Me ne accorgo ora,
mentre accordo la chitarra del dialetto
che perde una corda al giorno.

Mentre rappezzo
la tela tarmata
che tesserono i nostri avi
con lana di pecore siciliane.

E sono povero:
ho i danari
e non li posso spendere;
i gioielli
e non li posso regalare;
il canto
nella gabbia
con le ali tagliate.

Un povero
che allatta dalle mammelle aride
della madre putativa,
che lo chiama figlio
per scherno.

Noialtri l’avevamo la madre,
ce la rubarono;
aveva le mammelle a fontana di latte
e ci bevvero tutti,
ora ci sputano.

Ci restò la voce di lei,
la cadenza,
la nota bassa
del suono e del lamento:
queste non ce le possono rubare.

Non ce le possono rubare,
ma restiamo poveri
e orfani lo stesso.‎

LINGVO KAJ DIALEKTO

Popolo,‎
ĉenu ĝin
nudigu ĝin
ŝtopu ĝian buŝon,‎
plue libera ĝi estas.‎

De ĝi forprenu laboron
pasporton
manĝotablon
dormoliton,‎
plue riĉa ĝi estas.‎

Popolo
iĝas povra kaj sklava
kiam de ĝi oni ŝtelas la lingvon
dotdonitan de la avoj:‎
tiam ĝi pereas por ĉiam.‎

Povra kaj sklava ĝi iĝas
kiam vortoj ne plu naskas
vortojn kaj sin mem intermanĝas.‎

Tion mi ekrimarkas nun
dum mi agordas la gitaron de l
dialekto kiu ĉiutage perdas kordon.‎

Dum mi flikas
tineronĝitan tolon
teksitan de niaj avoj
per Sicilia ŝafofelo.‎

Ja malriĉa mi estas:‎
monon mi havas
kaj elspezi ĝin ne povas;‎
juvelaron mi havas
kaj donaci ĝin ne povas;‎
kanton enkaĝigitan
kun flugiloj stumpigitaj.‎

Povrulo
kiu laktosuĉas el aridaj mamoj
de ŝajna patrino
kiu min moke
nomas filo.‎

Ni ja patrinon havis,‎
de ni oni ŝtelis ŝin;‎
el ŝiaj mamoj fontane elspruĉis lakto
el ĝi elsucis ĉiuj,‎
nun ili ĝin surkraĉas.‎

Restis al ni ŝia voĉo,‎
la kadenco,‎
la basa tembro
de l sono kaj lamento:‎
tion ŝteli ili ne povas.‎

Tion steli ili ne povas,‎
sed same
povraj orfoj ni restas.‎


Back to the song page with all the versions

Main Page

Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.




hosted by inventati.org