Ειρήνη
Yannis Ritsos / Γιάννης ΡίτσοςOriginale | Version française – PAIX – Marco Valdo M.I. – 2012 |
ΕΙΡΉΝΗ | PAIX |
Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα είναι η ειρήνη.Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια μ’ ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα και οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο, είναι η ειρήνη. | Le rêve de l'enfant est la paix. Le rêve de la mère est la paix. Les mots d'amour dans le jardin Sont la paix. Le père qui revient le soir Avec un sourire fatigué dans le regard Et un panier plein de fruits à la main Et les gouttes de sueur au front Semblables aux gouttes du cruchon Qui sur la fenêtre tient l'eau au frais C'est la paix. |
Όταν οι ουλές απ’ τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου και μες στους λάκκους που ‘ καψε η πυρκαγιά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στον πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου, είναι η ειρήνη. | Quand les lèvres des blessures Se ferment sur le visage du monde et dans les plaies brûlées par l'incendie L'espérance éclot ses premières boutures Quand les morts peuvent s'étendre sur le flanc Et dormir sans regretter en sachant Que leur sang ne fut pas gaspillé, C'est la paix. |
Ειρήνη είναι η μυρουδιά του φαγητού το βράδυ, τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο δεν είναι φόβος, τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος, και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός, γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του, είναι ειρήνη. | Paix, c'est le parfum du repas du soir, Quand l'arrêt d'une auto dans la rue Ne réveille pas la peur, Quand un coup à la porte Annonce un visiteur Quand toujours la fenêtre ouverte Montre un ciel si bleu, Qui déride nos yeux De ses couleurs aux sons parfaits C'est la paix. |
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει, τότε που τα στάχυα γέρνουν το ‘να στ’ άλλο λέγοντας: το φως, το φως και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως, είναι η ειρήνη. | La paix, c'est un verre de lait fumant Un livre devant l'enfant, Quand les épis se plient l'un sur l'autre Dans la lumière la lumière de l'été La couronne de l'horizon débordant de lumière , C'est la paix. |
Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες, τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα, τότε που τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ’ το σύγνεφο όπως βγαίνει απ’ το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο, είναι η ειρήνη. | Quand on transforme en bibliothèques les prisons, Quand une chanson monte la nuit de chaque maison Quand la lune printanière sort des nuées Comme le samedi soir de chez le barbier L'ouvrier rasé de près, C'est la paix. |
Τότε που η μέρα που πέρασε, δεν είναι μια μέρα που χάθηκε, μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ κι είναι μια κερδισμένη μέρα κι ένας δίκαιος ύπνος, που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του να κυνηγήσει τη λύπη απ’ τις γωνιές του χρόνου, είναι η ειρήνη. | Quand le jour qui s'abat N'est pas un jour gaspillé, Lance dans le soir les feuilles de la joie, Mais un juste sommeil et un jour gagné Quand le soleil revient dénouer tes tourments Pour chasser la douleur des recoins du temps, C'est la paix. |
Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού είναι τ’ αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής. Όταν λες: αδελφές μου, – όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε, όταν χτίζουμε και τραγουδάμε, είναι η ειρήνη. | La paix, ce sont les gerbes qui dorent les champs de l'été Et sur les genoux de l'aube, l'abécédaire de la bonté Quand tu dis: mes soeurs, - quand nous disons: demain, nous construirons, Quand nous construisons, quand nous chantons, C'est la paix. |
Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου είναι το χαμόγελο της μάνας. Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη. Και τ’ αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ’ όλη τη γη, ένα όνομα μονάχα γράφουν: Ειρήνη. Τίποτ’ άλλο. Ειρήνη. | La paix, c'est les mains des hommes qu'on serre Et sur la table du monde, le pain frais Le sourire de la mère. Ce n'est rien d'autre que la paix. Et les socs qui tracent les sillons au cœur de la terre Écrivent un seul nom : Paix. Rien d'autre. Paix. |
Πάνω στις ράγες των στίχων μου το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα, είναι η ειρήνη. | Sur la musique de mes vers Le train qui avance vers l'avenir De grains et de roses complet C'est la paix. |
Αδέρφια, μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά μας. Δώστε τα χέρια αδέρφια μου, αυτό ‘ναι η ειρήνη. | Frères, le monde respire profondément dans la paix Parmi tous nos rêves. Donnez-moi la main mes frères. C'est la paix. |