Pochodnie

Jacek Kaczmarski

Originale

Versione italiana letterale di Krzysiek Wrona

POCHODNIE Pamięci Jana Palacha Te pochodnie w pochodzie niesione przez mgły Wyjaśniają nam tylko to, że my - to my. Te pochodnie prowadzą nas przez mrok, przez mrok I nie dają się wyrwać z odrętwiałych rąk. Te pochodnie po prostu każą iść tym z nas Którzy nie chcą pozwolić, żeby ogień zgasł. Bo mamy je nie z pakuł, ani słomy, ani z drzew, Nie smoła wrząca kapie z nich, lecz krew, lecz krew. W tych pochodniach nie pancerz błyska, ani miecz, Z tych pochodni cień pada na twarz i na rzecz. Te pochodnie są po to, żeby przetrwać ćmę I zobaczyć jak płoną we dnie, we dnie. Być może zobaczymy wówczas, w blasku słońc, Że nie pochodnia w dłoni płonie, ale dłoń. I strącimy ze wstrętem rąk zwęglony pył Na cztery strony świata, bez sił, bez sił. Wypaleni w pochodzie, nie wiedząc, kto - my Westchniemy do pochodni, do mroku, do mgły.

TORCE Queste torce in corteo portate attraverso le nebbie Ci spiegano solamente che noi siamo noi Queste torce ci guidano attraverso il buio, attraverso il buio E non si fanno strappare dalle mani intirizzite Queste torce semplicemente mettono in cammino quelli di noi Che non vogliono permettere che il fuoco si spenga Perché non le abbiamo di stoppa, né di paglia, né di legno Non è catrame bollente che grondano, ma sangue, ma sangue Non risplende né corazza né spada in esse Da queste torce cade l’ombra su facce e cose Queste torce sono per resistere all’oscurità E per vedere come bruciano al giorno, al giorno Allora, forse vedremo nello splendore dei soli Che non è la torcia ad ardere in mano, ma la mano stessa E con ripugnanza faremo cadere il polvere carbonizzato delle braccia A tutti i quattro punti cardinali essendo esausti, esausti Bruciati in corteo, non sapendo chi siamo noi Sospireremo alle torce, al buio, alla nebbia