Банька по-белому

Vladimir Semënovič Vysotskij / Владимир Семёнович Высоцкий

Originale

La versione macedone di Ljubomir Bočvarov (2013)

БАНЬКА ПО-БЕЛОМУ Протопи ты мне баньку по-белому - Я от белого свету отвык. Угорю я, и мне, угорелому, Пар горячий развяжет язык. Протопи ты мне баньку, хозяюшка, Раскалю я себя, распалю. На полати у самого краюшка Я сомненья в себе истреблю. Разомлею я до неприличности, Ковш холодный - и все позади. И наколка времëн культа личности Засинеет на левой груди. Протопи ты мне баньку по-белому, Я от белого свету отвык. Угорю я, и мне угорелому Пар горячий развяжет язык. Сколько веры и лесу повалено, Сколь изведано горя и трасс, А на левой груди профиль Сталина, А на правой - Маринка анфас. Эх, за веру мою беззаветную Сколько лет "отдыхал" я в "раю"! Променял я на жизнь беспросветную Несусветную глупость мою. Протопи ты мне баньку по-белому, Я от белого свету отвык. Угорю я, и мне угорелому Пар горячий развяжет язык. Вспоминаю, как утречком раненько Брату крикнуть успел: "Пособи!" И меня два красивых охранника Повезли из Сибири в Сибирь. А потом на карьере ли, в топи ли, Наглотавшись слезы и сырца, Ближе к сердцу кололи мы профили Так, чтоб слышал как рвутся сердца. Не топи ты мне баньку по-белому, Я от белого свету отвык. Угорю я, и мне угорелому Пар горячий развяжет язык. Ох, знобит от рассказа дотошного, Пар мне мысли прогнал от ума. Из тумана холодного прошлого Окунаюсь в горячий туман. Застучали мне мысли под темечком, Получилось, я зря им клеймëн! И хлещу я берëзовым веничком По наследию мрачных времëн. Протопи ты мне баньку по-белому, Я от белого свету отвык. Угорю я, и мне угорелому Пар горячий развяжет язык.

БАЊА ДО БЕЛ ЖАР      Наложи ми ја бањата, усвити до бел жар,     од бел свет сум одвикнат вечност цела,     да се угорам, и јас страден да имам ќар,     да ми го разврзе јазикот пареата врела. Наложи ми ја бањата, стопанке мила, да се вивнам, да ја стопам оваа ганѕа, на дрвената клупа, до последна сила, да истребам секое сомнение и јанѕа. Го разбирам срамот и неприличноста, црпалка ладна вода на грб ќе си сипам, ќе се види знак од култот на личноста, заради вождот тетовиран не ќе липам.     Наложи ми ја бањата, усвити до бел жар,     од бел свет се одвикнав има вечност цела,     да се угорам, и јас страден да имам ќар,     да ми го разврзе јазикот пареата врела. Колку маки и патеки се поминати од нас, колку вери и кории се исечени до корен, а над десната града Маринка е во анфас, над левата, профил на Сталин истопорен! Ех, за мојата пожртвувана вера и служба колку ли години јас во рајот ќе се шетав! Но, се променив, ја растурив таа дружба, штом пуштив глупоста во мене да влета.     Наложи ми ја бањата, усвити до бел жар,     од бел свет се одвикнав, има вечност цела,     да се угорам, и јас страден да имам ќар,     да ми го разврзе јазикот пареата врела. Си спомувам, на брат ми тоа утро рано успеав да му кажам моите да ги чува, а двајца преубави стражари, по планот, ме поведоа во Сибирската тајга глува. Потоа, в каменолом ил’каде и да било, голтајќи солзи мешани со горка слина, до срце го дупчевме Сталин-профилот, да може да чуе како срцата ни се кинат.     Наложи ми ја бањата, усвити до бел жар,     од бел свет се одвикнав, има вечност цела,     да се угорам, и јас страден да имам ќар,     да ми го разврзе јазикот пареата врела. Ох, ме тресе помислата на времето гадно, но пареата ми ги брка мислите за тие дела. Од маглата на минатото кое беше ладно, нурнувам во магла на сегашноста врела. Ми затропаа мислите под голото теме, изгледа напразно го носам јас тој жиг. И за да си го олеснам малку тоа бреме, со метличка брезова млатам по тој лик.     Наложи ми ја бањата, усвити до бел жар,     од бел свет се одвикнав, има вечност цела,     да се угорам, и јас страден да имам ќар,     да ми го разврзе јазикот пареата врела. BANJA DO BEL ŽAR Naloži mi ja banjata, usviti do bel žar, od bel svet sum odviknat večnost cela, da se ugoram, i jas straden da imam ķar, da mi go razvrze jazikot pareata vrela. Naloži mi ja banjata, stopanke mila, da se vivnam, da ja stopam ovaa gandza, na drvenata klupa, do posledna sila, da istrebam sekoe somnenie i jandza. Go razbiram sramot i nepriličnosta, crlanka ladna boda na grb ķe si sipam, ķe se vidi znak od kultot na ličnosta, zaradi voždot tetoviran ne ķe lipam. Naloži mi ja banjata, usviti do bel žar, od bel svet sum odviknat večnost cela, da se ugoram, i jas straden da imam ķar, da mi go razvrze jazikot pareata vrela. Kolku maki i pateki se pominati od nas, kolku veri i korii se isečeni do koren, a nad desnata grada Marinka e vo anfas, nad levata, profil na Stalin istoporen! Ex, za mojata požrtvuvana vera i služba kolku li godini jas vo rajot ķe se šetav! No, se promeniv, ja rasturiv taa družba, štom puštiv gluposta vo mene da vleta. Naloži mi ja banjata, usviti do bel žar, od bel svet sum odviknat večnost cela, da se ugoram, i jas straden da imam ķar, da mi go razvrze jazikot pareata vrela. Si slomuvam, na brat mi toa utro rano uspeav da mu kažam moite da gi čuva, a dvajca preubavi stražari, po planot, me povedoa vo Sibirskata tajga gluva. Potoa, v kamenolom il'kade i da bilo, goltajķi solzi mešani so gorka slina, do srce go dupčevme Stalin-profilot, da može da čue kako srcata ni se kinat. Naloži mi ja banjata, usviti do bel žar, od bel svet sum odviknat večnost cela, da se ugoram, i jas straden da imam ķar, da mi go razvrze jazikot pareata vrela. Oh, me trese pomislata na vremeto gadno, no pareata mi gi brka mislite za tie dela. Od maglata na minatoto koe beše ladno, nurnuvam vo magla na segašnosta vrela. Mi zatropaa mislite pod goloto teme, izgleda naprazno go nosam jas toj žig. I za da si go olesnam malku toa breme, so metlička brezova mlatam po toj lik. Naloži mi ja banjata, usviti do bel žar, od bel svet sum odviknat večnost cela, da se ugoram, i jas straden da imam ķar, da mi go razvrze jazikot pareata vrela.