Le temps des cerises

Jean-Baptiste Clément

Originale

Versione greca di Gian Piero Testa

LE TEMPS DES CERISES Quand nous chanterons le temps des cerises Et gai rossignol et merle moqueur Seront tous en fête Les belles auront la folie en tête Et les amoureux du soleil au cœur Quand nous chanterons le temps des cerises Sifflera bien mieux le merle moqueur Mais il est bien court le temps des cerises Où l'on s'en va deux cueillir en rêvant Des pendants d'oreilles... Cerises d'amour aux robes pareilles Tombant sous la feuille en gouttes de sang... Mais il est bien court le temps des cerises Pendants de corail qu'on cueille en rêvant ! Quand vous en serez au temps des cerises Si vous avez peur des chagrins d'amour Évitez les belles ! Moi qui ne craint pas les peines cruelles Je ne vivrai pas sans souffrir un jour... Quand vous en serez au temps des cerises Vous aurez aussi des chagrins d'amour ! J'aimerai toujours le temps des cerises C'est de ce temps-là que je garde au cœur Une plaie ouverte ! Et Dame Fortune, en m'étant offerte Ne saurait jamais calmer ma douleur... J'aimerai toujours le temps des cerises Et le souvenir que je garde au coeur !

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΚΕΡΑΣΙΩΝ Σὰν τῶν κερασιῶν τὸν καιρόν θὰ τραγουδήσουμε Καὶ τ’εὔθυμο ἀηδώνι κὶ ὁ κόσσυφος ὁ χλευαστικός Θὰ σεργιανίσουν ὅλοι, Μέσα στὰ μυαλά τους θὰ κρατήσουν οἱ όμορφες τὴν τρέλλα Καὶ μέσα στις καρδιές τους τὸν ἥλιο οἱ ἐρωτευμένοι. Σὰν τῶν κερασιῶν τὸν καιρόν θὰ τραγουδήσουμε, Τοῦ κόσσυφου χλευαστικοῦ τὸ σφύρηγμα καλλίτερα θ’ἀκουστεῖ. Ὅμως πολύ γοργὰ κυλάει ὁ καιρός τῶν κερασιῶν Ὅταν σὰν καὶ σ’ὄνειρο πηγαίνουν τὰ παιδιὰ νὰ κόβουν Δυὸ κόκκινα σκουλαρίκια... Ἀγάπης κεράσια με κόκκινα ρούχα ὅμοια Ποῦ στάζουν ἀπ’τὸ φύλλωμα σὰν καὶ τὶς στάλες αἷμα... Ὅμως πολύ γοργὰ κυλάει ὁ καιρός τῶν κερασιῶν Κοραλλένια σκουλαρίκια ποῦ τὰ κόβουμε μέσ’τὰ ὄνειρά μας. Σὰν θὰ βρεθεῖτε σεῖς στὸν καιρὸν τῶν κερασιῶν, Ἀν νιώθετε φρικτὰ τὰ βὰσανα τοῦ ἔρωτα, Ν’ἀποφεύγετε τὶς ὄμορφες! Ἐμμένα, ποῦ τ’ἔρωτα οἱ ἄγριοι πόνοι δὲ μὲ τρομάζουν, Ἐγὼ ποτὲ δὲ θὰ ζοῦσα χωρὶς νὰ κάποτε πονέσω... Σὰν θὰ βρεθεῖτε σεῖς στὸν καιρὸν τῶν κερασιῶν, Τοῦ ἔρωτα τὰ βάσανα κὶ ἐσεῖς θὰ ὑποφέρετε. Γιὰ πάντα θ’ἀγαπῶ τὸν καιρὸν τῶν κερασιῶν, Μιὰ καὶ κρατῶ ἀπὸ τότε στὰ φύλλα τῆς καρδιὰς μου Μιὰ πληγὴ ἀνίατη! Ἡ κυρὰ Εὐτυχία, κὶ ἀν τυχὸν τὴν μοῦ χαρίσουν, Ποτὲ δὲν θὰ μπορούσε τὸν καϋμό μου νὰ σβήσει... Γιὰ πάντα θ’ἀγαπῶ τὸν καιρὸν τῶν κερασιῶν, Κὶ ὅσες θύμησες φυλάσσω μέσ’τὴν καρδιά μου!