Originale | Versione italiana di Francesco Masala |
CANTONE DE SU CAMPANARZU DE ARASOLÈ | BALLATA DEL CAMPANARO DI ARASOLÈ |
| |
Totu, in bidda, mi fentòmana | Tutti, in paese, mi chiamano |
Culubiancu, campanarzu. | Culobianco, il campanaro. |
So pagadu pro sonare. | Sono pagato per suonare. |
Sa idda est unu trighinzu | Il paese è un pugno di case |
e bi morit paga zente, | e vi muore poca gente, |
ma sa campana ’e sos mortos | ma la campana dei morti |
at sempre ite fàghere: trigésimos, | ha sempre lavoro: trigesimi, |
annales, deghennales, chentenàrios. | annali, decennali, centenari. |
Sos chi restan pagan e deo sono | Quelli che restano pagano e io suono, |
e, segundu sa paga, su mementomo. | secondo la paga, il mementomo. |
Cherzo narrer, pro sos pòveros | Voglio dire che per i poveri |
sos toccos sunu ses, | i rintocchi sono sei, |
dóighi pro sos riccos, | dodici per i ricchi, |
degheotto pro sos preìderos. | diciotto per i preti. |
A contos fattos, non b’at mancu male | Tutto sommato, niente male |
s’arte ’e su campanarzu. | il mestiere di campanaro. |
Oe, a la narrer giusta, | Oggi, a dir la verità, |
sos toccos de campana sunu gratis: | i rintocchi sono gratis: |
su mìnimu chi deo pota fagher | è il meno che posso fare |
pro ammentu de sos laribiancos, | per quelli dalle labbra bianche, |
sa classe ’e ferru, sos cumpagnos mios | per la classe di ferro, i miei compagni |
interrados in-d unu campusantu, | sepolti in un cimitero di guerra, |
in mesu a sas àrvures biancas, | in mezzo ad un boschetto di betulle, |
addae, in terra ’e Russia. | là, in terra di Russia. |
Nd’amus fatu ’e caminu | Ne abbiamo fatto strada |
dae Arasolè | da Arasolè |
fintzas a sas àrvures biancas. | fino al cimitero di betulle. |
Inoghe sun restadas | Qui sono rimasti |
sas candelas de mortu, | i candelabri funebri, |
sas féminas nieddas, | le donne vestite di nero, |
sos toccos de campana, | i rintocchi della mia campana, |
sas préigas de Don Fele. | le prediche di Prete Fele. |
In bidda, naran chi mi so sarvadu | In paese dicono che mi sono salvato |
ca sono sas campanas. | Perché suono la campana. |
Su passadu est passadu. | Ma il passato è passato. |
Segundu Preidu Fele, | Secondo Prete Fele, |
Deus at fraigadu sa Sardigna | Dio creò l’isola di Sardegna |
cattighende, cun su pê a fiamaridas, | calcando, con il suo piede di fiamma, |
unu trighinzu ’e pedras | un mucchio di pietre |
restadu in su cestinu. | rimasto nel suo cestino. |
Segundu me, aiat unu gallu | Secondo me, il buon Dio aveva un callo |
su pê chi at cattigadu Arasolè. | al piede dove è posta Arasolè. |
Cherzo narrer: su passadu est passadu | Voglio dire: il passato è passato |
ma nudda est cambiadu. | ma nulla è cambiato. |
Inoghe, sutta s’umbra ’e campanile, | Qui, sotto l’ombra del campanile, |
sos piseddos de oe | i ragazzi di oggi, |
giogan a su giogu de sos caddos. | ancora, giocano alle cavalline. |
Est unu giogu chi faghiamus nois, | È un gioco che facemmo anche noi, |
sos de sa classe ’e ferru, dae piseddos. | la classe di ferro, da ragazzi. |
B’est un’isquadra ’e pòveros, | C’è una squadra di poveri, |
sos mammutones, fàghene sos caddos, | i mammutones, fanno le cavalline, |
comente a narrer, grùsciana s’ischina; | cioè, curvano la schiena; |
e un’isquadra de riccos, | e una squadra di ricchi, |
insocatores, faghen cavaglieris, | gli insocatores, fanno i cavalieri, |
comente a narrer, sàltiana sos caddos: | cioè, saltano sui poveri cavalli: |
Una brincat sa luna… | Una salta la luna… |
Duos brincan sos boes… | Due salta il bue… |
Tres brincan sos res… | Tre salta il re… |
Chimbe brinca e linghe… | Cinque salta e lecca… |
Ah, ah, azis isbagliadu… | Ah, ah, avete sbagliato… |
azis ismentigadu… | avete dimenticato… |
Battor brincat su attu… | Quattro salta il gatto… |
Ma… bae… nisciunu isbàgliu… | Ma va… niente sbaglio… |
Emmo… emmo… isbagliadu… | Sì… sì… sbagliato… |
Bè… mudos… grusciàdebos… | Bè… zitti… curvatevi… |
si no… ispuntadas de pê… | se no… sono pedate… |
Cumpresu, bona zente? | capito, buona gente? |
Nudda est cambiadu. | Nulla è cambiato. |
Sos pòveros si torran a grusciare, | I poveri si curvano, |
toccat sempre a issos | tocca sempre a loro |
a fàghere sos caddos: | fare le cavalline: |
sos riccos brincan semper | e i ricchi saltano sempre |
e no si grùscian mai. | e non si curvano mai. |